22.7 C
Athens
Παρασκευή, 29 Μαρτίου, 2024
ΑρχικήΑΠΟΨΕΙΣOK Μπούμερ! Της Τίνας Ντάρμα

OK Μπούμερ! Της Τίνας Ντάρμα

Καθημερινά μας βλέπω όλους σε κατάσταση σοκ και η αλήθεια είναι ότι τα πράγματα θα μπορούσαν να πάνε και χειρότερα.

Ο πόλεμος είναι η χειρότερη ανακάλυψη του ανθρώπου ιστορικά. Οι πρόγονοι και οι παππούδες μας τον συνάντησαν πολλές φορές και οι περισσότερες οικογένειες έχουν πικρές ιστορίες που θυμούνται σε Κυριακάτικα τραπέζια, εθνικές γιορτές και επετείους. Ιστορίες με αίμα, φτώχεια και προσφυγιά. Οι άνθρωποι μπορούν να αγαπιούνται και να αγαπούν, μπορούν και να συγχωρέσουν, είναι συνήθως το συμπέρασμα της κάθε ιστορίας ξεχωριστά στο τέλος μετά από χιλιάδες δάκρια καταστροφής και πόνου. Παιδιά ορφανά και ξεριζωμένα, με μανάδες πολεμίστριες της βίαιης πραγματικότητας της προσφυγιάς και πατεράδες νεκρούς από χαζούς μισθοφόρους με έξυπνες βόμβες.

Περίεργο ζώο ο άνθρωπος. Για αυτό προτιμώ συνολικά τα ζώα σαν κατάσταση. Είναι πιο τίμια στην κάθε τους μάχη για επιβίωση, όσο σκληρό και αν ακούγεται αυτό. Το ζώο θα σκοτώσει για να φάει, δεν θα σκοτώσει για περισσότερα λεφτά, περισσότερες πληρωμένες πλαστικές γκόμενες και περισσότερη βρώμικη και μοναχική εξουσία. Σε κατάσταση ζούγκλας, όπως και να το δεις υπάρχει περισσότερη τιμιότητα και αρμονία. Είναι όλα οικολογικά. Σκοτώνεις για να φας, δεν βάζεις στο ψυγείο καβούλες, ούτε αποθηκεύεις λάφυρα πολέμου, για τις επόμενες νωθρά κοιμισμένες γενιές σου. Δεν υπάρχει η λογική του σε σκοτώνω, γιατί απλά γουστάρω την καλοπέραση και την χλιδή, εξάλλου και το χαβιάρι ακρίβυνε! Η κάθε ζούγκλα κρύβει κάτω από το χαλάκι ΜΟΝΟ τον απλό κανόνα της επιβίωσης. Πόσο να φάει μία αρκούδα στη τελική; Έχει την επίγνωση του εαυτού της, του ότι μπορεί να σκάσει δηλαδή και σταματάει κάπου το φαΐ. Κυρίως για αυτοπροστασία.

Πόλεμος. Πιάνω φίλους και γνωστούς να συνεχίζουν τη ζωή τους στα social, σα να μην συμβαίνει τίποτα και ντρέπομαι. Και για εμένα που μπορώ να συνεχίζω τη ζωή μου, αντικρύζοντας αιματοβαμμένες πραγματικότητες, ηγετικής διαστροφής.. κομπάζω και ντρέπομαι! Ντρέπομαι ακόμα και σαν απλός παρατηρητής για την ανθρώπινή μου υπόσταση. Και όχι μόνο σήμερα για όνομα του Θεού και για την Γιουγκοσλαβία 19 χρονών ντρεπόμουν και διαδήλωσα και στο πόλεμο της Συρίας με θυμάμαι να προσπαθώ να καταλάβω τι έχει γίνει, αντικρύζοντας εκατοντάδες σκηνές με μανάδες και παιδιά σε απόγνωση, σε όλες τις πύλες εισόδου στο λιμάνι του Πειραιά. Μικρή δεν είχα καταλάβει, ότι θα μπορούσα να βοηθήσω για να αλλάξει κάτι προς το καλύτερο και ότι χρειάζονται πολλά ενωμένα χέρια και ασταμάτητη δουλειά και συνέπια και κόπος για να δούμε λίγο φως, μέσα σε αυτή τη φρίκη του ξεριζωμού. Νόμιζα ότι αρκούσε να παραβρεθώ σε μια συναυλία ή μια πορεία και μετά για πικρό βαρύ καφέ, με ολίγο από αμπελοφιλοσοφίες.. κλασσικά, κομψά αστικά και αγαπημένα.

Ένας και μόνο διαταραγμένα ψυχικά άνθρωπος, αρκεί για υλικές καταστροφές και ψυχικό δράμα που θα αναλύουμε και θα λουζόμαστε για χρόνια. Από την άλλη, όλη αυτή η διάλυση, δεν μπορεί να σταματήσει μόνο από έναν και μαγικά. Ένας ηγέτης πυρομανής.. εναντίον όλων. Προφανώς για αρχή πρέπει όλοι μας να του πάρουμε το φλογοβόλο από τα χέρια και να αντιδράσουμε ενωμένοι, στο κοινό κακό που μας βρήκε. Ο καθένας μας πρέπει να σηκώσει το βάρος που του αναλογεί, για να σταματήσει η φωτιά στην ζούγκλα.. σαν την Αφρικανική ιστορία μύθο με το μικρό κολιμπρί. Ο καθένας από κάτι μικρό και όχι ο καθένας μας παρατηρητής στο τίποτα, σα να ΜΗΝ συμβαίνει τίποτα και ας το τρελό στη τρέλα του. Τύπου ο άγραφος νόμος της ζωής: Στον τρελό λέμε μόνο ΝΑΙ και δίνουμε και τα πάντα αν χρειαστεί ή κάνουμε ότι δεν βλέπουμε και δεν ακούμε, σφυρίζοντας ανέμελα κοιτάζοντας το χάος. Μέχρι την ώρα τουλάχιστον, που θα χτυπήσει την πόρτα και σε εμάς τελικά το άδικο αίμα, δεν πρέπει να μιλάμε, ούτε να παίρνουμε θέση και ανάσα.

Η επόμενη σελίδα μετά το πόλεμο, περιλαμβάνει δυστυχώς ΠΑΝΤΑ την φτωχοποίηση της μέσης εργατικής τάξης, που θα έλεγαν και οι οικονομολόγοι επιστήμονες. Όταν φεύγεις με ένα τίποτα, ένα άδειο πορτοφόλι και μια βαλίτσα.. σε αντιμετωπίζουν συνολικά σαν ένα τίποτα και ένα άδειο πορτοφόλι και μία μόνο βαλίτσα. Το πιο οδυνηρό, οι παρατηρητές εκ του ασφαλούς της πικρής αυτής κατάστασης, θεωρούν τους εαυτούς τους σαν κάτι το ανώτερο, ως προς το σύμπαν αυτό. Δε πάει να ήσουν γιατρός, επιστήμονας, δημοσιογράφος που πάλευε για την αλήθεια και την δικαιοσύνη ή ακόμα μεγάλος καλλιτέχνης ή και σπουδαίος κηπουρός στην χώρα σου.. είσαι πια ΠΡΟΣΦΥΓΑΣ. Δικαιώματα θα σου δώσουν, όταν και άμα θέλουν οι εκάστοτε κυβερνήσεις. Α μη ξεχάσω είσαι και θα είσαι και ΞΕΝΟΣ και εσύ και τα παιδιά σου για τις επόμενες τρεις γενιές (το λιγότερο) φιλοξενήστε και να λέτε και ευχαριστώ που σας μπάσαμε! Λες και οι άνθρωποι έφυγαν και ξεριζώθηκαν από τα σπίτια τους, για τουρισμό και νέες περιπέτειες.

Οι άνθρωποι στο σήμερα, συνήθως έχουν ακόμα πιο μεγάλο πρόβλημα/κόμπλεξ/ταμπού με την υλική φτώχεια και περιέργως, όχι με την πνευματική. Πιο παλιά ήταν και μαγκιά και τιμή κάπου, το να ήσουν αυτοδημιούργητος ή να ξεκινούσες ακόμα και τελείως από το μηδέν και φτωχός. Ο μέσος άνθρωπος την ήξερε τη προσφυγιά όχι μόνο σαν έννοια αλλά και σαν πραγματικότητα. Υπήρχε και ενσυναίσθηση και ανθρωπιά στον πόνο του διπλανού, γιατί υπήρχε η αλληλεγγύη μέσα στις γειτονιές στην πράξη. Το ανιδιοτελές χαμόγελο και το κάτω από το τραπέζι, όταν υπήρχε πραγματική ανάγκη και πρόβλημα. Τώρα μετριούνται σε followers και πλαστικό χρήμα ΟΛΑ ακόμα και η άποψη! Και η υπόληψη και το status και το αγορασμένο στυλ και το σεμνό θρησκευόμενο προφίλ με προσευχές στο Άγιο Όρος και κοντινά στις κάμερες σε αθλοπαιδιές με άλογα και πέδιλα του σκι.

Τα τελευταία χρόνια, το φλεξάρισμα σαμπάνιας σε Χαλκιδικές, με γκουμούτσες γιοτ και ακριβές παντόφλες σε απανταχού μαρίνες, από πρώην σκληροπυρηνικούς στα νιάτα τους κομμουνιστές, αναψοκοκκινισμένους πια σαν ψήστες σε γάμο με ανοιχτό barbeque.. (γιατί σαν τη Χαλκιδική δεν έχει) έδινε και έπαιρνε! Υπερτασικοί και υπέρβαροι πια, βαρετά αλκοολικοί, με μπάκα και με λίγα και σάπια πουλημένα όνειρα. ΔΥΣΤΥΧΩΣ. Ήταν γεγονός και κοινό μυστικό εδώ και πολλά χρόνια. Την Χαλκιδική, ούτε με κιάλια τον Αύγουστο δεν την έχει δει ο μέσος Αθηναίος και Θεσσαλονικιός μη σου πω, για δύο δεκαετίες (με τις ίδιες τιμές όποιος έχει το budget προτιμάει να πάει ένα ωραιότατο τριημεράκι στη Νέα Υόρκη.. συνήθως του έβγαινε και πιο φτηνά).

Αρκετά λοιπόν κυρ Βλαδίμηρε και εσείς και η παρέα σας. Όποιος και αν ήσουν τα ίδια θα λέγαμε. Αγαπάμε τα πιροσκί, τις βότκες λεμόνι, τις μπαμπούσκες, τα μπαλέτα Μπολσόϊ, τον Τσέχοφ και τον Τσαϊκόφσκι. Μακριά η φασούλα του Απεταξάμην, από εμένα. Αυτά είναι στανταρισμένα και πολύ αγαπητά από αρκετούς ανθρώπους.. δε θα μας τα πάρεις και αυτά. Αντέξανε τα πιροσκί και οι Ρωσικές σαλάτες στην συνείδηση του κόσμου, αλλά και στο πέρασμα του χρόνου σαν κάτι το νόστιμο. Εσύ και το παρεάκι της κακιάς ώρας σου από την άλλη εδώ και χρόνια ΟΧΙ. Τον πόλεμο σήμερα το 2022 τον κάνει ο ΠΑΝΤΑ αγέλαστος, καλοπερασάκιας και ανοιχτά ομοφοβικός Βλαντίμιρ Πούτιν. Συγκεκριμένα και με ονοματεπώνυμο, διοικώντας μια τεράστια γεωγραφικά χώρα, που εδώ και πολλά χρόνια όμως, οι πολίτες της στερούνται βασικών δικαιωμάτων, ενώ η παρεούλα του τα περνάει επιχρυσωμένη ή και 24 καράτια πολλές φορές.. ζάχαρη άχνη.

Εις βάρος και στις πλάτες ενός πολύπαθου Ρωσικού λαού που καθημερινά δολοφονείτε, φυλακίζεται και βασανίζετε για ένα τραγούδι ή ένα πανό με ένα περιστέρι, σε μια ειρηνική διαδήλωση.-  Την ξέρουμε την τακτική σας του ότι όποιος διαφωνεί με το οτιδήποτε.. τον τρώει η μαρμάγκα και αυτόν και την οικογένεια του και δύο γενιές μετά.

Με μία καλοταϊσμένα κουρδισμένη πολεμική μηχανή μισθοφόρων, καταστρέφει κομμάτι κομμάτι, την Ουκρανία και επειδή και πριν μόλις από λίγα χρόνια το ξαναείδαμε το εργάκι και εμείς στην Κύπρο, αναρωτιέμαι για το τι ακριβώς θέλει αυτός ο δολοφόνος-ρομπότ τελικά; Άντε και πήρε κάποιες περιοχές. Ποιος θα μείνει ξανά εκεί, αν όχι αυτός που έχει τις ρίζες του εκεί; Στην Αμμόχωστο το ομορφότερο κομμάτι της Κύπρου.. μέχρι σήμερα κατοικούν μόνο τα φαντάσματα και ο πόνος.

Αυτός ο πόλεμος έπρεπε να μην είχε καν ξεκινήσει και πριν από δύο μήνες ακόμα και αν μας το έλεγαν δεν θα πιστεύαμε ότι θα συμβεί μια τόσο μεγάλη καταστροφή απέναντι σε έναν γενναίο λαό, που έγινε ακόμα πιο γενναίος στις συνειδήσεις όλων μας, γιατί απλά δεν έφταιγε και δεν φταίει σε τίποτα. Η Ουκρανία έχει γλώσσα, πολιτισμό και φωνή την αξιοπρέπεια της που ακόμα και κάτω από αυτές τις συνθήκες σαν φωτεινή αλήθεια.. λάμπει! Ας μη τον πιστέψουμε το πόλεμο. Ούτε να τον συνηθίσουμε πρέπει, ούτε σήμερα, ούτε ΠΟΤΕ. Ας αντιδράσουμε όλοι. ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΑΛΛΟ ΝΑ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΕΙΚΟΝΕΣ. Η λογική πάντα θα νικάει τον παράλογο θάνατο. Καμία ανοχή στο τέρας του πολέμου. Καμία κανονικότητα και καμία η λογική ανάλυση πάνω σε αυτό. Είναι άδικο.

Ο Ουκρανικός λαός είχε και έχει εκλεγμένη κυβέρνηση, αν θέλουμε να ονομαζόμαστε πολιτισμένες κοινωνίες, αυτό θα έπρεπε να μας αρκεί. Στην καθημερινή μας ζωή, δεν θα καίγαμε το σπίτι του γείτονα.. για να κάνουμε αργότερα deal με την ασφαλιστική του σπιτιού (που ο γείτονας πλήρωνε από το υστέρημά του για χρόνια) για το αν θα πληρωθούμε σε ρούβλια η ευρώ, για την καταστροφή του ξένου σπιτιού. Θα είμασταν φυλακή. Αν μέσα στο σπίτι του γείτονα τώρα, ήταν και η γυναίκα του και τα παιδιά του δεν θα ξαναβλέπαμε ήλιου φως και αυτό, γιατί θα είμασταν διαταραγμένα επικίνδυνα ασθενείς στην καλύτερη των περιπτώσεων, για το κοινωνικό σύνολο ή και πιο απλά τελειωμένοι αιμοσταγείς δολοφόνοι. Θα είμασταν εκεί που θα άξιζε σε κάποιον να είναι ή σε ψυχιατρικό ίδρυμα ή στη φυλακή. Τόσο απλά.

22 χρόνια στην εξουσία δεν αρκούν στον Ρώσο πρωθυπουργό, μήπως όλοι να του δίναμε και τα κλειδιά του σπιτιού μας για να νιώσει καλύτερα και να μπορέσει να ξεστοκάρει τα όπλα που του περίσσεψαν, από το πόλεμο στην Συρία; Που όποια αιματοβαμμένη πέτρα και αν σηκώσεις είναι από κάτω, με super deals και μετά με διαγγέλματα για φανταστικούς εχθρούς και τρομοκράτες ξεπλένει όπλα και χρήμα.. Ορθόδοξα και πάντα με κολλητούλη του τον Ερντογάν;

OK BOOMER μέχρι εδώ. Αν πήγαινες για διακοπές και σύνταξη διαρκείας, σε ένα χειμερινό χλιδάτο και βαρετό θέρετρο, όπως συνηθίζεις με σπα για ξεσπά και αθλητικές δραστηριότητες, θα μας κόστιζες λιγότερο, κυρίως ψυχολογικά. Η’ έστω πάρε τα λεφτάκια σου και κλείσου σε κανένα μοναστήρι, για να τα μετρήσεις. Να προσευχηθείς και για την ψυχή σου (αυτή που έχασες για πάντα λέω εγώ τώρα) με τους καλόγερους μοναχούς για τους Ρώσους νεκρούς στρατιώτες σου (που δεν ήξεραν που πήγαιναν) και τους άμαχους νεκρούς της διαλυμένης Ουκρανίας. Μόνο ο Θεός σου μπορεί να σε λυπηθεί, για όλο το κακό που έχεις κάνει πια. Οι άνθρωποι εδώ στη γη, σε ξέρουν εσένα και τους όμοιούς σου.. εξωγήινους! Βρωμάς θάνατο και αυτή η μυρωδιά δε θα φύγει ούτε με όλο το χρήμα του κόσμου (σε ρούβλια, ευρώ ή και δολάρια). Και όπως μας έχει δείξει η ιστορία διαχρονικά, είναι μαθηματικός επιβεβαιωμένο ότι κακό και μοναχικό τέλος θα έχεις! Στις συνειδήσεις τον λογικών ανθρώπων του πλανήτη (αλλά και διαγαλαξιακά), έχεις τελειώσει ήδη και δεν το ξέρεις και δεν τολμάει και κανένας να στο πει.. Ακόμα!

#StopTheWar

#PrayForUkraine

 

Τίνα Ντάρμα

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ
Captcha verification failed!
Η βαθμολογία χρήστη captcha απέτυχε. Παρακαλώ επικοινωνήστε μαζί μας!
echo ‘’ ;