«Ας ζήσω και θα μου κλάστονμπούτσον»
Τον Ιούλιο του 1823, ο Μαχμούτ Πασάς έστειλε στον Καραϊσκάκη την παρακάτω επιστολή:
«Με λέγουν Μαχμούτ Πασιά Σκόδρα. Είμαι πιστός, είμαι τίμιος. Το στράτευμά μου το περισσότερον σύγκειται από χριστιανούς. Εδιορίσθην από τον Σουλτάνον να ησυχάσω τους λαούς. Δεν θέλω να χύσω αίμα. Μη γένοιτο. Όποιος θέλει να είναι με εμένα, πρέπει να είναι πλησίον μου. Όποιος δεν θέλει, ας καρτερεί τον πόλεμό μου. Δέκα πέντε ημέραις σας δίδω καιρόν να σκεφτείτε».
Ο Γεώργιος Καραϊσκάκης απάντησε στον Μαχμούτ Πασά:
«Μου γράφεις ένα μπουγιουρντί, λέγεις να προσκυνήσω. Κι εγώ, πασά μου, ρώτησα τον μπούτζον μου τον ίδιον κι αυτός μου αποκρίθηκε να μην σε προσκυνήσω κι αν έρθεις κατ’ επάνω μου, ευθύς να πολεμήσω»
Ακόμη, στον Καραϊσκάκη αποδίδεται η παρακάτω απάντηση προς έναν απεσταλμένο των Τούρκων:
«Έλα, σκατότουρκε… έλα απεσταλμένε από τους γύφτους, έλα ν’ ακούσεις τα κερατά σας, γαμώ την πίστιν σας και τον Μωχαμέτη σας. Τι θαρεύσετε κερατάδες… Δεν εντρέπεσθε να ζητείτε “από ημάς” συνθήκην με “έναν” κοντζιά σκατο-Σουλτάν Μαχμούτην, να τον χέσω και αυτόν και τον Βεζίρην σας και τον Εβραίον Σιλιχτάρ Μπόδα την πουτάνα! Άμα ζήσω, θα τους γαμήσω. Άμα πεθάνω, θα μου κλάσντονμπούτσο!».
Το 1824, ο οπλαρχηγός της Ρούμελης, Νικόλας Στορνάρης, έστειλε στον Καραϊσκάκη επιστολή συμφιλίωσης.
Ο Καραϊσκάκης του απάντησε:
«Γενναιότατε αδελφέ καπετάν Νικόλα, είδα όσα με γράφεις. Έχει και τουμπλέκια πούτσος μου, έχει και τρουμπέτες. Όποια θέλω από τα δυο θα μεταχειρισθώ…».
Ο Καραϊσκάκης όταν αναφερόταν στη μητέρα του:
«Τι θυμώνετε, ωρέ! Κι εγώ είμαι… είμαι ο γιος της καλογριάς. Εμένα η μάνα μου έφαγε σαράντα χιλιάδες ψωλές, ώσπου να με γεννήσει».
Η δίκη του Καραϊσκάκη
Το 1824, ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος κατηγόρησε τον Καραϊσκάκη για προδοτική συμπεριφορά, υποστηρίζοντας ότι «ο γιος της καλογριάς είχε στείλει επιστολή στον Ομέρ Βρυώνη με την υπόσχεση να του παραδώσει το Μεσολόγγι και το Αιτωλικό».
Το αποτέλεσμα ήταν ο οπλαρχηγός να καταλήξει σε δίκη, που έγινε στο ναό της Παναγίας του Αιτωλικού, την 1η Απριλίου του 1824.
Ο Νικόλαος Κασομούλης, ένας από τους σημαντικότερους αγωνιστές και ιστορικούς της Επανάστασης του ’21, περιγράφει τον διάλογο κατά τη διάρκεια της δίκης, μεταξύ του Καραϊσκάκη και του κριτή Γαλάνη Μεγαπάνου, που εκτελούσε χρέη δικαστή.
– Καραϊσκάκης: Αν βάλετε θεμέλιο εις τα λόγια μου, εκατό ζωές να έχω δεν γλυτώνω, πλην ποτέ έργο δεν έκαμα.
– Γαλάνης Μεγαπάνου: Βρε, ηξεύρομεν Καραϊσκάκη όπου λέγεις όλο λόγια. Μα διάτνα τα λέγης έτζι; (πρόστυχα).
– Καραϊσκάκης: Το έχω χούι, κυρ Πάνο.
-Γαλάνης Μεγαπάνου: Μα, γιατί να το έχεις αυτό το χούι, ενώ είσαι πενήντα χρονών;
-Καραϊσκάκης: Αμ, δεν ημπορώ να το κόψω τώρα, κυρ Πάνο. Και συ, κυρ Πάνο, είσαι ογδόντα χρονών, μα το χούι δεν τ’ αφήνεις να γαμάς.
Ο Κασομούλης λέει ότι όταν ο Καραϊσκάκης ολοκλήρωσε τη φράση του, «εκτύπησαν τα γέλια όλοι και πήγαν και πολλοί να λιποθυμήσουν, καθώς κι εγώ ο ίδιος».
Η Συνέλευση της Τροιζήνας
Το 1827, η Συνέλευση της Τροιζήνας όρισε, εν αναμονή του Καποδίστρια, τριμελή διοικητική επιτροπή, ένα νησιώτη, έναν Μωραΐτη και έναν Ρουμελιώτη, ώστε να επιτευχθεί ισορροπία μεταξύ των αντιμαχόμενων πλευρών.
Εκπρόσωπος της Ρούμελης ορίστηκε ο Γεώργιος Νάκος.
Αυτό δεν άρεσε στους Ρουμελιώτες, που πίστεψαν πως ο Νάκος ορίστηκε εκπρόσωπός τους, επειδή λόγω του παθητικού χαρακτήρα του ήταν εύκολο για τους άλλους να τον έχουν του χεριού τους.
Οι Ρουμελιώτες φοβήθηκαν ότι θα δοθεί ελευθερία στο Μοριά, με αντάλλαγμα την υποταγή της Ρούμελης στον Σουλτάνο και έτσι, όταν έμαθαν για τον διορισμό του Νάκου, έγιναν έξαλλοι και απείλησαν να παρατήσουν τον πόλεμο.
Εδώ θα πρέπει να σημειωθεί ότι ο Νάκος ήταν ιδιαίτερα γνωστός για την όμορφη γυναίκα του, που, όπως λεγόταν εκείνη την εποχή, είχε εραστή τον κόντε Μεταξά. Ο Καραϊσκάκης προσπάθησε να μεταπείσει και να ηρεμήσει τους Ρουμελιώτες, όμως εκείνοι φαίνονταν ανένδοτοι.
Όπως γράφει ο ιστορικός Δημήτρης Δημητρακάκης, κάποια στιγμή είπε ο Καραϊσκάκης:
«Ας τελειώνουμε εδώ τη δουλειά μας και τότε να ιδώ πού θα μου πάη ο κερατάς (ο Νάκος). Και στο μουνί της πουτάνας της γυναίκας του να κρυφτή, θα βάλω τον μπούτζον του Μεταξά να τον ξετρυπώσει!».
Σύμφωνα με ένα ιστορικό ανέκδοτο που έχει καταγράψει ο ιστορικός Γιάννης Βλαχογιάννης, ο Γεώργιος Καραϊσκάκης δεν δίστασε να «στολίσει» και τον Γεώργιο Κουντουριώτη για την τραγελαφική εκστρατεία εναντίον του Ιμπραήμ, που κατέληξε στην οικτρή ήττα των Ελλήνων στο Κρεμμύδι, το 1825:
«Ώρε Κουντουριώτη, άκουγα και νόμιζα θα είναι γεμάτο μυαλό το κεφάλι σου. Εσύ, όμως, έχεις τόσο μυαλό, όσο εγώ έχω σπόρο στα αρχίδια μου».
Οι Ιππείς της Πύλου
Το τραγούδι από το soundtrack της ταινίας Οι Ιππείς της Πύλου (2011) έχει γίνει διάσημο ως «Όταν Γυρίσω Θα Τους Γαμήσω», από τη φράση που ποίησε ο σκηνοθέτης και ηθοποιός Νίκος Καλογερόπουλος, βασισμένος σε μια επιστολή του στρατηγού.
Στον οπλαρχηγό Νικόλα Στορνάρη το 1824, έστειλε το εξής …μουσικό μήνυμα:
«Έχει και τουμπλέκια ο μπούτζος μου, έχει και τρουμπέτες».
“ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗΣ” (Όταν γυρίσω θα τους γαμήσω), Μουσική & Στίχοι: Νίκος Καλογερόπουλος. Ερμηνεία: Βασίλης Παπακωνσταντίνου.
= ΣΤΙΧΟΙ =
Άκου ρε γιε της καλογριάς,
ο φίλος σου είμαι ο πανουργιάς
και το δεξί σου χέρι
κι εκείνος που καλύτερα
απ’ ολουνούς σε ξέρει.
Λένε πως παίζεις με χανουμάκια,
με τουρκοπούλες και καλογριές
και σ’ αραδιάζουνε βρισιές.
Πως μπαινοβγαίνεις στους μαχαλάδες,
με ντερβησάδες στήνεις χορό
και με ρωτάν και τι να πω;
Λένε πως έχεις αλισβερίσι,
μ’ Αλή Πασάδες κάνεις χωριό
και σε ρωτάω τι να τους πω.
Πες τους ρε φίλε πανουργιά,
(ορέ) έχω εις στον πούτσον μου βιολιά,
έχω και τουμπερλέκια
κι όπως γουστάρω τα βαρώ
και σπάω τα ζεμπερέκια.
Όταν γυρίσω θα τους γαμήσω
και αν αργήσω δώσ’ τους κι αυτό,
είναι τ’ αρχίδια μου τα δυο.
Όπως στα λέω να τους τα γράψεις,
όπως στα λέω να τους τα πεις,
Καραϊσκάκης σεβνταλής,
Καραϊσκάκης μπεσαλής.
Καραϊσκάκης γεια χαρά,
γεια σου ρε γέρο του Μοριά
και γεια που σ’ αγαπάνε.
Γεια τους που δε λυγίζουνε
και που δεν προσκυνάνε.
Λένε για μένα τα καρακόλια,
άκου τι λένε να μη γαμεί,
μίλα κι εσύ ρε Θοδωρή.
Όπως τα λέμε να τους τα γράψεις,
όπως τα λέμε να τους τα πεις,
Καραϊσκάκης, Θοδωρής.
Όπως τα λέμε να τους τα γράψεις,
όπως τα λέμε να τους τα πεις,
Κολοκοτρώνης και Γιωργής,
Καραϊσκάκης, Θοδωρής.
Γεια σου ρε Ανδρούτσο, γεια χαρά,
γεια σας παιδιά μου αητόπουλα,
που ‘χετε αητό πατέρα
κι όποιος δε με κατάλαβε,
τότε ας μας κάνει αέρα.
Όπως τα λέμε να τους τα γράψεις,
όπως τα λέμε να τους τα πεις,
Ανδρούτσος, Γιώργης, Θοδωρής.
Έτσι μου είπαν να σας τα γράψω,
έτσι μου είπαν λόγω τιμής,
Ανδρούτσος, Γιώργης, Θοδωρής.
Έτσι μου είπαν να σας τα γράψω,
έτσι μου είπαν λόγω τιμής,
μαζί τους είμαστε κι εμείς
μαζί σας είμαστε κι εμείς.
