Πόσο τρομακτικό είναι το γεγονός ότι το 82% των πληθυσμών ψαριών στη Μεσόγειο υπεραλιεύεται, τη στιγμή που στην Ελλάδα δραστηριοποιούνται περίπου 24.000 ψαράδες και η αλιεία αποτελεί βασικό πυλώνα του παραγωγικού μας ιστού;
Θα τρομοκρατηθούμε αν συνειδητοποιήσουμε ότι τα αλιεύματα που χάνονται παγκοσμίως λόγω της υπεραλίευσης θα μπορούσαν να θρέψουν έως και 20 εκατομμύρια ανθρώπους ετησίως, ενώ τα τελευταία 40 χρόνια έχει εξαφανιστεί το 50% της θαλάσσιας ζωής του πλανήτη;
Τι συμβαίνει στα βάθη της θάλασσας και τα βιώσιμα ψαρικά δεν φτάνουν στο ράφι; Το WWF ρίχνει φως στις τρομακτικές επιπτώσεις της υπεραλίευσης, καλώντας σε δράση καταναλωτές, επιχειρήσεις και φορείς, στηρίζοντας τη βιώσιμη αλιεία και την υπεύθυνη κατανάλωση ψαρικών.
«Η υπεραλίευση αποτελεί τη μάστιγα της εποχής μας», δηλώνει ο γνωστός Σεφ κ. Λευτέρης Λαζάρου, πρεσβευτής της νέας εκστρατείας Fish Forward / Ψάρι για πάντα του WWF για βιώσιμη αλιεία και κατανάλωση, στέλνοντας στους καταναλωτές το μήνυμα ότι μπορούν να κάνουν τη διαφορά.
Η περιβαλλοντική οργάνωση, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Διατροφής (16 Οκτωβρίου), με κεντρικό μήνυμα «Μάθε για το ψάρι σου» και μέσω της νέας ενημερωτικής ιστοσελίδας wwf.gr/fish, κινητοποιεί καταναλωτές, επιχειρήσεις και φορείς και προτείνει βιώσιμες λύσεις για την κοινωνία και τη θάλασσα, κρούοντας παράλληλα τον κώδωνα του κινδύνου για την αντιμετώπιση της υπεραλίευσης.
Στόχος της καμπάνιας Fish Forward / Ψάρι για πάντα του WWF είναι να ρίξει φως στις επιπτώσεις της υπεραλίευσης στη χώρα μας και τον αναπτυσσόμενο κόσμο και να κινητοποιήσει τους καταναλωτές να αξιοποιήσουν τη δυναμική τους, αυξάνοντας τη ζήτηση για βιώσιμα ψαρικά και επηρεάζοντας τις πρακτικές των επιχειρήσεων προς την παραγωγή και την προσφορά τους.
Οι καταναλωτές στην Ελλάδα άλλωστε φαίνονται έτοιμοι να κάνουν τη διαφορά. Σύμφωνα με νέα έρευνα σε 11 ευρωπαϊκές χώρες που βλέπει σήμερα το φως της δημοσιότητας, το 87% των Ελλήνων θεωρεί σημαντικό να είναι διαθέσιμα τα βιώσιμα ψαρικά, ενώ το 62% δηλώνει πως δεν γνωρίζει που μπορεί να τα προμηθευτεί. Έτσι, ο ρόλος των επιχειρήσεων γίνεται κομβικός, καθώς καλούνται να ανταποκριθούν και να βελτιώσουν τις πρακτικές τους, ενώ η Πολιτεία οφείλει να παράσχει το απαραίτητο πλαίσιο και τα κίνητρα. Σε ποιο βαθμό όμως το ελληνικό κράτος υποστηρίζει αυτή τη βιωσιμότητα και πόσα γνωρίζουμε στην Ελλάδα;