— ❦ —
Αυτό το βιβλίο είναι η ιστορία μιας μεταβαλλόμενης κοινωνίας, ειπωμένη από ανθρώπους που παίρνουν τις ζωές και τις κοινότητες στα χέρια τους. Είναι μια ιστορία συνεργασίας, οράματος, δημιουργίας και ανακάλυψης.
Τα τελευταία δέκα χρόνια ο κόσμος έγινε μάρτυρας μιας έξαρσης “προεικονιστικών” επαναστατικών κινημάτων, κινημάτων, δηλαδή, που δημιουργούν το μέλλον στο παρόν. Αυτά τα νέα κινήματα δε δημιουργούν πλατφόρμες κομμάτων ή προγραμμάτων. Δεν αναζητούν τον ένα και μοναδικό ηγέτη, αλλά δημιουργούν τις προϋποθέσεις ώστε όλοι και όλες να είναι αρχηγοί. Δίνουν περισσότερη σημασία στο να θέτουν τις σωστές ερωτήσεις, παρά να παρέχουν τις σωστές απαντήσεις…
(Από την εισαγωγή του βιβλίου)
Η οριζοντιότητα είναι κάτι παραπάνω από μια οργανωτική μορφή.Για μένα, είναι μια κουλτούρα. ∆εν είναι απλά ότι όλοι εμείς έχουμε το δικαίωμα να μιλάμε και να ψηφίζουμε. Αυτό είναι μόνο ένα κομμάτι της. Το υπόλοιπο έχει να κάνει με το τι μπορούμε όλοι εμείς να κάνουμε, για να υποστηρίξουμε τα δικαιώματά μας […]. Για παράδειγμα, κάτι που γενικά αποτελεί πρόκληση και πραγματική δυσκολία στη συνέλευση γειτονιάς, είναι το πόσο πολύ χρόνο μας παίρνει προκειμένου να φτάσουμε σε μια “καλή” ή “σωστή” απόφαση, όπως κι αν την ορίσει κανείς. Συχνά, θα μπορούσε να παίρνει λιγότερο χρόνο και το αποτέλεσμα μπορεί να ήταν το ίδιο, αλλά είναι η διαδικασία της συζήτησης που δημιουργεί την πραγματική συμμετοχή. Να φτάσεις σε μια απόφαση γρήγορα μπορεί να φαίνεται πιο σκόπιμο· ψηφίζεις και τελείωσε, αλλά έτσι χάνεις το πιο σημαντικό μέρος, που είναι ο δρόμος, η διαδικασία του να φτάσεις σε μια απόφαση.
Εzequiel, Asamblea Cid Campeador (Συνέλευση γειτονιάς)
