Όταν η απλή τυπική λογική γίνεται πρόσφυγας
Αν το ελληνικό κράτος είναι αλληλέγγυο στους πρόσφυγες γιατί δεν στέλνει τα καράβια του λίγα μόλις μίλια πιο κει από τη Λέσβο, στο Αϊβαλή, για να πάρει τους ανθρώπους και τους αφήνει να πνίγονται;
Γιατί δεν ανοίγει τον κατάπτυστο φράχτη στον Έβρο για να περάσουν οι άνθρωποι; Και αφού δεν κάνει τίποτε απ’ όλα αυτά, τότε με ποιά λογική ρίχνει όλη την ευθύνη για τις εκατοντάδες δολοφονίες των προσφύγων στους δουλέμπορους; Μήπως δεν είναι το ελληνικό κράτος ο μεγαλύτερος δουλέμπορος στο Αιγαίο; Κι αν δεν επιτρέπεται να ανοίξει τα σύνορα επειδή δεσμεύεται από τις ευρωπαϊκές ρήτρες, τότε γιατί αυτές οι ρήτρες που αλλάζουν κατά το δοκούν του ευρωπαϊκού διευθυντηρίου -και έχουν ήδη καταστρατηγήσει τη συνθήκη του Μάαστριχτ- δεν αλλάζουν επί της ουσίας τους για να αφήσουν τους ανθρώπους να περάσουν;
Αλλά κι αν τα κάνουν όλα αυτά -όταν θα έχουν εξασφαλίσει τα συμφέροντά τους- τί μπορεί να δικαιολογήσει τους εκατοντάδες ήδη πνιγμένους πρόσφυγες; Αν το ελληνικό αριστερό κράτος σχεδιάζει να στήσει τα στρατόπεδα προσφύγων μακριά από τους οικιστικούς ιστούς για να μην ενοχλούν τους γηγενείς και δώσουν τροφή στους φασίστες, τότε σε τί διαφέρει από αυτούς καθώς -όχι μόνο κατανοεί αλλά και- δικαιολογεί τα ρατσιστικά κίνητρα;
Αν αυτές οι απλές ερωτήσεις δεν πιστοποιούν την υποκρισία περί κρατικής και ευρωπαϊκής αλληλεγγύης, τότε η Γη είναι επίπεδη. Αν η ουσία του ανθρώπου συμπυκνώνεται στην υπεράσπιση των συνόρων όταν θα πρέπει να διευρύνεται στην αμέριστη αλληλεγγύη, τότε ο φασισμός είναι η ύψιστη πραγμάτωση του ανθρωπισμού και η αλληλεγγύη είναι μισανθρωπισμός… Οι αντιστροφές, ωστόσο, των εννοιών και της πραγματικότητας έχουν κοντά πόδια όχι μόνο στην απλή τυπική λογική αλλά και στην κοινωνική συνείδηση.
echo ‘’ ;
