Κάτι τρελό μού συνέβη και θέλω να το μοιραστούμε φίλοι μου!!!
Πριν λίγο επέστρεψα από το AB Ψυχικού όπου πήγα να ψωνίσω με όλη την προσοχή που υπαγορεύει η νέα “διασκεδαστική” μας ζωή (Μάσκα, αντισηπτικό)
Αφού έκανα τις αγορές μου και είμαι στη σειρά για να πληρώσω, βγάζω και κρατάω €50, τα οποία μού πέφτουν κάτω.
Ένας τύπος μπροστά μου, που μόλις είχε πληρώσει για τις αγορές του, σκύβει και παίρνει το 50ευρο..
Σκέφτομαι, “τι ευγενικός άνθρωπος”…
Απλώνω το χέρι μου με ένα μεγάλο χαμόγελο, περιμένοντας να μου επιστρέψει τα χρήματά μου, ενώ ετοιμόζομαι να του εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου για αυτή τη χειρονομία του.
Αλλά ξαφνικά, αυτό που είπε με άφησε άναυδη και μου δημιούργησε αμηχανία και έκπληξη: “Ό,τι υπάρχει καταγής ανήκει σε όποιον το σηκώνει!” – και φεύγει χαλαρά σαν να μην έκανε κανένα λάθος!
Κοίταξα το ταμείο, τη γυναίκα πίσω μου και τους ανθρώπους γύρω που ζούσαν και αυτοί μαζί μου αυτό το γεγονός και όλοι έκπληκτοι μουρμούριζαν ο ένας στον άλλον.
Θα μπορούσα να καλέσω την ασφάλεια του σούπερ μάρκετ, αλλά μου φάνηκε τόσο παράλογο όλο αυτό που ήθελα να επιλύσω μόνη μου αυτή την απροσδόκητη κατάσταση…
Άφησα το καροτσάκι μου εκεί και τον ακολούθησα στο πάρκινγκ για να πάρω πίσω τα €50.
Συνειδητοποίησα ότι με ακολουθούσαν δύο πελάτες οι οποίοι ήταν σωματώδεις, γεροδεμένοι και γυμνασμένοι…
Αυτό το γεγονός με καθησύχασε, καθώς είχα και ανέλπιστη υποστήριξη.
Φτάνω δίπλα του και ζητάω τα χρήματά μου πίσω, αλλά με κοιτάζει με περιφρόνηση και κάνει σαν να είμαι αόρατη…
Κατεβάζει αργά τις δύο μεγάλες τσάντες του στο έδαφος για να βγάλει το κλειδί του αυτοκινήτου από την τσέπη του σακακιού του… και σκέφτομαι, “ή τώρα ή ποτέ”!
Πήρα τις δύο σακούλες και επανέλαβα: “Ό,τι υπάρχει καταγής ανήκει σε όποιον το σηκώνει!”
Και έτρεξα ανάμεσα στο φόβο και το γέλιο, πολύ υπερήφανη για τον εαυτό μου…
Εντωμεταξύ είχαν βγει κι άλλοι πελάτες από το σούπερ μάρκετ και ο κόσμος άρχισε να στήνει μία αλυσίδα ασφαλείας για να αποτρέψει τον τύπο να με ακολουθήσει.
Δεν προσπάθησε καν…
Νομίζω ένιωσε πολύ προσβεβλημένος.
Έφυγε θυμωμένα από το χώρο στάθμευσης … πατώντας και κάποιους κώνους ασφαλείας που υπήρχαν εκεί.
Ένιωσα μια αδρεναλίνη, φόβο και νευρικότητα… αλλά τότε γέλασα δυνατά με δάκρυα…
Επιστρέφοντας στο σπίτι, άνοιξα τις σακούλες και βρήκα:
– 2 κιλά φρέσκες μεγάλες γαρίδες
– 1 κιλό σολωμό
– 4 βοδινά φιλέτα
– βιολογικά τυριά και αλλαντικά
– φρυγανισμένο ψωμί ολικής άλεσης
– 2 πακέτα ζυμαρικά
– 2 σακούλες με βιολογικά κόκκινα μήλα
– 2 βάζα μαρμελάδα κεράσι
– 1 χειροποίητο φουά γκρα
-1/4 χοιρινό ζαμπόν
– 1 μεγάλο βάζο μαγιονέζα
– 2 πακέτα βούτυρο
– 2 μπουκάλια ουίσκι Dimple
– 1 μπουκάλι κρασί
– 1 μπουκάλι σαμπάνια
Δεν έχω κάνει ποτέ τέτοιες και τόσες αγορές για €50!!
Και εδώ είμαι …
Πίνω ένα ποτήρι από το κρασί και απολαμβάνω την ποικιλία τυριών και αλλαντικών.
Θέλετε να διαβάσετε περισσότερα;
Προφανώς, αυτό δεν συνέβη σε μένα…
Είναι απλώς ένας τρόπος διάδοσης της ανάγνωσης!
Η #ανάγνωση #διεγείρει το #μυαλό, τη #φαντασία και μας ενθαρρύνει να #ταξιδέψουμε σε άλλα μέρη, ενώ βοηθά στην #επικοινωνία.
#Χαίρομαι αν το μυαλό σας έκανε εικόνες που δεν είδατε ποτέ.
Χαίρομαι ακόμη περισσότερο αν τώρα έχετε ένα #χαμόγελο στο πρόσωπό σας.
Γι αυτό τα βιβλία συναρπαζουν περισσότερο…!!!
(από το διαδίκτυο!)
