«Ού παντός πλείν ές Κόρινθον» λέγαν οι Αρχαίοι. Μόνον οι πλούσιοι.
Κι όμως,
αυτή γεννήθηκε στη Σάμο παιδί προσφύγων (ελπίζω τίποτε να μην κατάλαβε από τα βάσανα των γονιών της στα στρατόπεδα εκεί), και ούτε δυο μηνών κατέπλευσε στην Κόρινθο.
Πλούτη δε βρήκε εδώ, την απόλυτη φτώχεια να γλυτώσει ευχηθήκαμε και προσπαθήσαμε να προλάβουμε.
Θα είμαστε κοντά της και τον επόμενο καιρό, μέχρι τα πράγματα στη ζωή της να γίνουν στοιχειωδώς ανθρώπινα.
Ήσυχη στην αγκαλιά μου, παρά τις δυνατές φωνές γύρω μας, της άρεσαν τα τραγουδάκια που της ψιθύριζα, και τα λόγια μου σε γλώσσες διαφορετικές από εκείνες των γονιών της φαίνονταν να την ξαφνιάζουν ευχάριστα.
Βόλτες μέσα στο πλήθος, να την παρουσιάζω δεξιά κι αριστερά, με την απόλυτη πεποίθηση ότι όλοι τη θαύμαζαν. «Τα παιδιά είναι το μέλλον της Ανθρωπότητας» λένε, και βλέποντάς την ασφαλώς όλοι και όλες θα σκέφτονταν «όμορφο το μέλλον της ανθρωπότητας».
Κι εγώ, με το πουπουλένιο βάρος της στην αγκαλιά, αισθάνθηκα, μετά από μια τόσο εντατική μέρα, να φεύγει κάθε βάρος και κούραση από πάνω μου.
Περιμένω τη Δευτέρα, που θα την ξαναδώ.
