“Π…ΥΤΑΝΑΣ …Κ…ΑΛΟΣ ΔΕΝ ΓΕΡΝΑ ΚΑΙ ΤΟΥ ΤΡΕΛΟΥ …ΚΕΦΑΛΙ” (σοφή λαϊκή παροιμία)
Ευθυμογράφημα φιλοτεχνημένο από τον Κωνσταντίνο Μπούρα ειδικά για το enallaktikos.gr
Λοιπόν, κι επειδή πρέπει να γελάμε τακτικά, τουλάχιστον μία φορά την ημέρα («το γιατρό τον κάνει πέρα») και δεδομένου ότι «το χιούμορ είναι η γλώσσα τών αγγέλων», εκτιμώ πως πρέπει να αφήνουμε κατά μέρος ενίοτε το ελληνικότατον “political correct” και το παγκόσμιον «μηδέν άγαν» [γκουγκλαρίστε το! Τώρα!!!] και να γινόμαστε λίγο σαν παιδιά που αφήνουν τα μεγάλα και σπουδαία για να κάνουν σκανταλιές και να καταπιαστούν με τα ασήμαντα, που τόσο σημαντική όμως καταδεικνύονται για τη σωστή διατροφή της ψυχής που ασφυκτιά μέσα σε τόση σοβαροφάνεια και κατήφεια, σύμπτωμα των νοσηρών ανθρώπων που σκοπούν αρνητική ενέργεια γύρω τους («βόμβες αντι-ύλης» τους αποκαλώ εγώ…).
Ας μπούμε λοιπόν στο ψητό. Με αφορμή την επίσκεψη γηραιάς συνταξιούχου συναδέλφου στο γραφείο που «τα χρόνια δεν περνούν από πάνω της» (όπως είπε μια θεούσα συνάδελφος) «αλλά από …μέσα της», έμαθα κι εγώ ο ταλαίπωρος πρώην μεσοαστός και νυν σκλάβος σε φυτεία τη σοφία λαϊκή παροιμία «π…υτάνας κ…άλος δεν γερνά και τού τρελού ….κεφάλι». «Σοφόν το σαφές», ό,τι κι αν πεις. Μάλιστα κύριε. Ο φτωχός λαός τα λέει όλα με τ’ όνομά τους, ίσως γιατί δεν έχει πια τίποτα να χάσει (εκτός από τις αλυσίδες του), ίσως πάλι γιατί δεν έχει τίποτα να κρύψει και πουθενά να κρυφτεί, εκτός από το …δάχτυλό του πίσω, που όσο …χοντρό κι αν είναι, δυστυχώς δεν καλύπτει μήτε κεφάλι στρουθοκαμήλου. Κι επειδή κάθε φορά που μία στρουθοκάμηλος κρύβει το κεφάλι της στην άμμο, ο …ποπός της προεξέχει, με τις γνωστές δυσάρεστες προκλήσεις που επιφέρει στους εχθρούς η …υφαλοκρηπίδα της, γι’ αυτό ας ξαναπιάσουμε στο στόμα μας την καλή πρώην συνάδελφο που δεν θα την ξεπλένει ούτε ο Νιαγάρας μετά, σας διαβεβαιώ!!!
Ε, λοιπόν, όταν η εν λόγω ήταν …εν ενεργεία (που ποτέ δεν έπαψε, υποθέτω) τα είχε με έναν άλλον παντρεμένο. «Παντρεμένοι κι οι δυο» που λέει το άσμα, και με δύο παιδιά, δέχτηκε μια μέρα την επίσκεψη της πεθεράς της που την έπιασε στα πράσα σε ένα τυφλό καμαράκι με κάτι παλαιολιθικά σχέδια…. Την έπιασε να κάνει ασκήσεις σουηδικής πάνω από τον δεσμό της εν ώρα υπηρεσίας. Κι επειδή ήτο χειμώνας κι έβρεχε κι έριχνε τραπεζογραμμάτια πήρε την ομπρέλα της η κοντοστούπα χήρα πεθερά, που δεν ανεχόταν να βλέπει να φυτρώνουν κέρατα στο κούτελο του μοναχογιού της, να περνάνε από δίπλα τους τα τρόλλεϋ και να τους φωνάζει εκείνος, ο τάλας, «γειά σας συνάδελφοι!!!»… πήρε για να μην πολυλογώ η καλή κυρία την ομπρέλα της και την έχωσε στον κάλο του αντεραστή του γιου της… Και κανείς δεν μπορούσε βεβαίως να της πει τίποτα γιατί είχε το δίκιο με το μέρος της: πρώτον γιατί ο κάλος αυτός ήτο γυμνός, δεύτερον ότι ήτο εκτεθειμένος και τρίτον, γιατί τα ήθελε ο …κάλος του. Σούσουρο και σκάνδαλο ολκής όταν έτρεχε ο λεγάμενος με τα βρακιά κατεβασμένα και την ομπρέλα να σέρνεται από πίσω του, σαν κεφτεδάκι που το έσκασε από το μπουφέ κι έτρεχε να κρυφτεί στην τουαλέτα για να μην το …φάει λάχανο η αιμοβόρρα η αρβανίτισσα η πεθερά με πατρικό σπίτι στον Ωρωπό…
Έχετε να πείτε κάτι περαιτέρω; Όχι, αν έχετε, ελεύθερα! Όλοι δικοί μας είμαστε και την ελληνικήν ομιλούμεν εις όλον της το …εύρος. Κυριολεκτικώς!!!
Κωνσταντίνος Μπούρας
