Η ιστορία δυστυχώς επαναλαμβάνεται, αφαιρώντας (κάθε φορά) το δικαίωμα στους βασικούς πρωταγωνιστές (που είναι ο αγωνιζόμενος λαός) να συμμετέχει πρωταγωνιστικά και τον καθιστούν κομπάρσο.
Αν πάμε λίγες δεκαετίες πίσω, οι πρωταγωνιστές τότε είναι (γερμανοί, άγγλοι , ανύπαρκτοι δεξιοί , μικρού διαμετρήματος αριστεροί πολιτικοί, Παπανδρέειδες και ο «κυρίαρχος λαός» (π’ ανάθεμα μας ).
Τότε που ο «ριζοσπαστικός λαός» μέσα από τις τάξεις του ΕΑΜ είναι η πλειοψηφία μέσα στην ελληνική κοινωνία και διευθετημένοι φυσικά και οι υπόλοιποι να ακολουθήσουν τον νικητή,( το σύνολο της κοινωνίας όταν αυτός κριθεί).
H πατριο-αριστερή ηγεσία του ΕΑΜ, και η γραφειοκρατική ηγεσία του ΚΚΕ κάνουν πολύ λίγα για να πετύχουν την τελική νίκη που είναι αυτό που επιθυμεί ο αγωνιζόμενος λαός. Και να συσπειρώσει το σύνολο της κοινωνίας. Με όρους όπως η άμεση δημοκρατία και συν/απόφαση μέσα από την συμμετοχή του στα «κοινά». Έτσι όπως είχε οργανωθεί η ελεύθερη Ελλάδα στα βουνά όλο το προηγούμενο διάστημα. (τον οποίο αγνόησαν αυτοί που πήγαν να διαπραγματευτούν).
Έτσι φτάνουμε (πριν πάμε σε διαπραγματεύσεις) να επιτίθενται ανύπαρκτοι δεξιοί σαν οι ιδικοί και φωνασκώντας πως έχουν την δύναμη χιλιάδων οπλισμένων. Οι γερμανοί ενώ χτυπούν ανελέητα, οι έχοντες την στρατιωτική δύναμη που δηλώνουν την κρατούν εκτός της χώρας ,και δεν την διαθέτουν στην υπηρεσία του λαού (και δεν καταδικάστηκαν πότε για αυτό).
Οι αριστεροί πολιτικοί δεν αντιδρούν παρόλο που είναι οι μόνοι που έχουν την δύναμη να το κάνουν (κατά την ταπεινή μου γνώμη γιατί δεν άκουσαν τα «θέλω» του μαχόμενου λαού). Οι άγγλοι (αμερικανοί) πότε υποστηρίζουν, πότε κατηγορούν ανάλογα με πως κρίνουν την συγκεκριμένη στιγμή αλλά πάντα με μια στρατηγική συμφέροντος του διεθνούς κεφαλαίου. Οι παπανδρέειδες είναι αυτοί που με τις ενέργειες τους νομιμοποιούν τις ξένες στρατιωτικές δυνάμεις να εισχωρήσουν στις γενικές στρατηγικές τις χώρας. Ο κυρίαρχος λαός, το μόνο δικαίωμα του έχουν αφήσει, είναι να αναθέτει σε άλλους, να κάνουν την δική του δουλειά . H τουλάχιστον δεν αντιδρά όταν αυτό συμβαίνει.
Αυτά συνέβηκαν την εποχή που οι γερμανοί είναι έτοιμοι προς αποχώρηση, και δημιουργούν κλήμα τρομοκράτησης και εκφοβισμού για να έχουν τις λιγότερες απώλειες (με ότι μέσο διαθέτουν). Σε συναντήσεις για δημιουργία μίας κοινής πατριωτικής στρατηγικής.
Οι δεξιοί στοχοποιούν τους αριστερούς του ΕΑΜ μαζί και ο Παπανδρέου Γεώργιος που έχει τον δικό του σκοπό, αλλά αυτό δεν τον κάνει αντί/δεξιό. Αντίθετα τον φέρνει απόλυτο σύμμαχο (και ίσως τον μόνο που υποστηρίζουν οι σύμμαχοι την δεδομένη στιγμή) με τις αγγλοαμερικανικές δυνάμεις για την επιβουλή του παγκόσμιου κεφαλαίου στην χώρα μας. Οι αριστεροί πηγαίνουν σε συνθήκες όπως του Λιβάνου, Καζέρτας, (συνομιλώντας με μη θεσμικούς παράγοντες εκείνη την δεδομένη στιγμή νομιμοποιώντας τους) όπου δίνουν «γη και ύδωρ» στους αντιπάλους τους. Προφασιζόμενοι ότι «η διαπραγμάτευση ήταν πολύ σκληρή» και πήραν ότι μπορούσαν περισσότερο μέσα αυτή. Χωρίς να λογαριάσουν την εντολή που τους είχε δώσει ο μάχιμος λαός πάνω στα ελληνικά βουνά.
Το αποτέλεσμα; Οι γερμανοί υποχωρούν με μικρές απώλειες και στην συνέχεια κτίζουν μια αυτοκρατορία στα συντρίμμια των χωρών που κατάστρεψαν. Οι ανύπαρκτοι δεξιοί γίνονται υπαρκτοί (σε συμμαχίες με το παρακράτος) και κυβερνούν την χώρα για πολλά πολλά χρόνια . O Παπανδρέου έρχεται ως εθνοσωτήρας. Oι άτολμοι αριστεροί μένουν στην προσπάθεια συνύπαρξης και αρκούνται με το να συμμετέχουν σε κάποιες κοινοβουλευτικές διαδικασίες. μέσα από την συνθήκη της Βάρκιζας, (όπως αναφέρουν για το συμφέρον του λαού), για την εθνική συμφιλίωση. Και ο νικητής λαός μέσα από την διαδικασία του πολέμου, κυνηγιέται μέχρι πλήρης διάλυσης από τις μαναρχο/φασιστικές δυνάμεις (με την ανοχή του αστικού κράτους ) για να μην υπάρχει καμιά δυναμική αντίδρασης μέσα στην κοινωνία.
Η ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις είναι εντελώς τυχαία;
Μερικές δεκαετίες μετά, οι πρωταγωνιστές έχουν τα ίδια επίθετα, (γερμανοί, άγγλοι/αμερικανοί, ανύπαρκτοι, δεξιοί, άτολμοι αριστεροί, παπανδρέηδες) τυχαίο; Δεν νομίζω.
Φέρνουν τον (χειραγωγημένο επί σαράντα χρόνια) λαό, μέσα από συνθήκες (Μάαστριχτ ,Λισσαβόνα ,λευκή βίβλος, Δουβλίνο 1,2). Για να μπει στην διαδικασία να σκέπτεται την πλήρη παράδοση του. Και με τα μνημόνια , 1,2,3…. ( που συγκροτούν με έξω/θεσμικούς παράγοντες νομιμοποιώντας τους ) Προσπαθούν μέσα από το δόγμα του ΣΟΚ να μας περάσουν την τελευταία συνθήκη που είναι η πλήρη παράδοση των «όπλων» για να μην έχει καμιά ελπίδα νίκης ,(τα όπλα σήμερα είναι τα εργαλεία για να μπορούμε να είμαστε ανεξάρτητοι , νερό, αέρας, τροφή, σποροι και ο τρόπος παραγωγής και άμεσης διακίνησης προϊόντων .) Και η Βάρκιζα που κατά πάσα πιθανότητα έρχεται είναι οι συνθήκες που έρχονται για να μας αιχμαλωτίσουν στη νέα τάξη πραγμάτων .
Οι ηγέτες των λαών- χωρών λένε πως υπογράφουν τις συνθήκες για το καλό όλων!
Οι λαοί οφείλουν από την άλλη να μπουν στην διαδικασία της ΜΗ νομιμοποίησης των συνθηκών αυτών (να μην παραδώσουμε τα όπλα για μια ακόμη φορά ), για να αποφύγουμε μια νέα Βάρκιζα, γιατί όλα τα άλλα τα είδαμε .
Εμείς στην ελληνική πραγματικότητα ξέρουμε πολύ καλά πως παίζεται το παιχνίδι , το έχουμε ξαναδεί το έργο. Οφείλουμε να το προβάλουμε και στους άλλους λαούς .
ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΤΗΝ ΑΝΥΠΑΚΟΗ, ΣΤΙΣ ΝΕΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ «ΤΩΝ ΟΠΛΩΝ»
