Του Δημήτρη Μητσόπουλου
Πολλά έχουν γραφτεί και ειπωθεί για τον πλανήτη Πλούτωνα. Λέξεις όπως ο Θάνατος, η Μεταμόρφωση, η Αλλαγή κατακλύζουν το Ιντερνετ, γεμίζοντας πανικό τους διαβάζοντας. Είναι ίσως ο μοναδικός πλανήτης που τρομάζει τόσο πολύ τους ανθρώπους, οι οποίοι επηρεάζονται από αυτόν είτε από διελεύσεις είτε από προοδευτικά.
Γιατί όμως μας τρομάζει τόσο πολύ;
Ας πούμε όμως πρώτα δυο λόγια για τον εν λόγω πλανήτη. Ας προσπαθήσουμε να γνωριστούμε ξανά, και ίσως καλύτερα μαζί του, μήπως και μπορέσουμε να τον κατανοήσουμε περισσότερο.
Ο πλανήτης Πλούτωνας, στην Αστρολογία, κυβερνά το ζώδιο του Σκορπιού. Για όσους έχουν ασχοληθεί έστω και στο ελάχιστο με την τέχνη της Αστρολογίας, γνωρίζουν ότι το συγκεκριμένο ζώδιο είναι ένα ζώδιο που διακατέχεται από πάθη, ζήλεια, λαγνεία, εκδικητικότητα αλλά και έντονη σεξουαλικότητα. Είναι ίσως το μοναδικό ζώδιο που παλεύει συνεχώς με τον ίδιο του τον εαυτό, με τους εσωτερικούς του δαίμονες. Η κτητικότητά του είναι αδιαπραγμάτευτη, καθώς και η αντίστασή του προς την αλλαγή, καθώς θέλει να έχει σταθερότητα, αφού άλλωστε ανήκει και στα σταθερά ζώδια.
Από την άλλη, είναι ένα ζώδιο με τεράστια εσωτερική δύναμη, που αντέχει πολλά. Μπορεί να γίνει ένας πραγματικός και πιστός φίλος, που θέλει πάντα να υπερισχύει η αλήθεια στις σχέσεις του. Είναι ειλικρινής και θέλει και από τους γύρω του να είναι ειλικρινής μαζί του. Σιχαίνεται το ψέμα και τους ψεύτικους ανθρώπους! Αναζητά την αλήθεια σε βάθος και απεχθάνεται τα επιφανειακά, πόσο μάλλον τους επιφανειακούς ανθρώπους.
Τις ίδιες ποιότητες , αρνητικές ή θετικές (όπως το κρίνει κανείς…) έχει και ένας «Πλουτώνιος» άνθρωπος. Ίσως ο όρος Πλουτώνιος να μην είναι τόσο σωστός, αλλά για χάρη της κουβέντας ας το ορίσουμε έτσι. Αποκαλούμε λοιπόν Πλουτώνιους ανθρώπους όσους έχουν έντονο Πλούτωνα στον αστρολογικό τους χάρτη, κυρίως αυτούς που έχουν «δύσκολες» όψεις με τον Ήλιο ή την Σελήνη τους.
Οι άνθρωποι αυτοί, διαθέτουν ένα πολύ μεγάλο δυναμικό και δεν τους σκιάζουν τα δύσκολα σε αυτή την ζωή. Η ψυχική τους δύναμη είναι αξιοθαύμαστη και συνήθως έχουν περάσει πολλές δυσκολίες από τις οποίες βγήκαν πιο δυνατοί και ώριμοι. Είναι άνθρωποι που έχουν έναν τεράστιο μαγνητισμό, σε σημείο που αν κάτσεις 5 λεπτά μαζί τους θέλεις να τους εξομολογηθείς όλα σου τα μυστικά, καθώς νιώθεις πως εκτός ότι θα σε κατανοήσουν, δεν θα προδώσουν οτιδήποτε τους πεις.
Και εδώ λοιπόν θα πρέπει να αναρωτηθούμε. Είναι δυνατόν ένας πλανήτης, να είναι τόσο «κακός»; Είναι ο Πλούτωνας φορέας κακών γεγονότων και άσχημης ψυχολογίας; Ξαφνικά το σύμπαν αποφάσισε να με εκδικηθεί με την διέλευση του Πλούτωνα σε κάποιον σημαντικό τομέα του ωροσκοπίου μου;
Η απάντηση φυσικά και είναι όχι. Δεν ζούμε σε ένα εκδικητικό σύμπαν. Τα πάντα γύρω μας, και ειδικά στην Αστρολογία και στους συμπαντικούς νόμους, έχουν ένα τεράστιο Σκοπό, για τον οποίο κανένας δεν μας μίλησε ποτέ, και ίσως να αδυνατούμε να τον κατανοήσουμε με το φτωχό μας μυαλό.
Ήμαστε άνθρωποι, και σαν άνθρωποι έχουμε χτίσει μέσα μας μερικά Εγώ. Αυτά τα Εγώ, είτε είναι καλά είτε δεν είναι, δεν έχει σημασία, είναι αυτά που μας έχουν πάει μπροστά μέχρι τώρα στην ζωή μας. Μας έχουν χτίσει μια ασφάλεια, μας έχουν προφυλάξει από τις φοβίες μας. Μας έχουν βοηθήσει να καταπιέσουμε συναισθήματα που είναι πολύ δυσάρεστα για εμάς, όπως φόβος, πόνος, τραύματα από την παιδική μας ηλικία, πάθη, και πολλά άλλα! Δομήσαμε αυτά τα Εγώ μέσα μας με αριστουργηματικό τρόπο, καθώς έτσι μας μάθανε, πιστεύοντας ότι «αυτό είναι δύναμη»!
Εδώ όμως έρχομαι εγώ (προτού έρθει ο Πλούτωνας) να σου πω ότι το να καταπιέζουμε τις «σκοτεινές» πλευρές του εαυτού μας, αυτό δεν υποδηλώνει δύναμη, ίσα ίσα υποδηλώνει αδυναμία. Το να προσπαθούμε να θάψουμε τα βαθύτερα συναισθήματά μας στον Άδη της Ψυχής μας, δεν είναι ποτέ μια σωστή τακτική, καθώς γεγονότα και καταστάσεις, θα τα φέρνουν κατά καιρούς στην επιφάνεια, και πάλι θα προσπαθούμε να βάλουμε εμπρός τα Εγώ μας , προσπαθώντας να τα θάψουμε. Χωρίς να το αντιλαμβανόμαστε, μπαίνουμε σε ένα εξαντλητικό ψυχικό παιχνίδι, το οποίο αντί να μας βοηθάει, μας γεμίζει με άγχος και μας οδηγεί στην κατάθλιψη.
Και εδώ είναι που μπαίνει ο Πλούτωνας στην εξίσωση. Ο Πλούτωνας αναζητά την αλήθεια! Την πραγματική αλήθεια, όχι αυτή που του σερβίρουμε, ούτε αυτή που νομίζουμε ότι είναι αλήθεια. Μας διαλύει κάθε Εγώ, μέσω γεγονότων, υποχρεώνοντάς μας να δούμε τα πολύ καλά κρυμμένα μυστικά της ψυχής μας.
Εάν του πάμε κόντρα, θα γεμίσουμε με νεύρα, πολύ άγχος , κρίσεις πανικού, και κατάθλιψη. Τα γεγονότα θα μας εξαντλήσουν, καθώς θα προσπαθούμε να συντηρήσουμε τα Εγώ μας με κάθε κόστος, αντιστεκόμενοι στην βαθιά, ψυχική αλλαγή που επιτάσσει ο Πλούτωνας.
Για παράδειγμα, ας πούμε ότι μια γυναίκα χάνει τον άντρα της, ή χωρίζει, οδεύοντας σε μια Πλουτώνια περίοδο. Θα πρέπει πλέον, να μάθει να πατάει μόνη της στα πόδια της, χωρίς να στηρίζεται σε κανέναν! Αν συνεχίσει να προσπαθεί να στηριχτεί στους άλλους, θα οδηγείται στο ίδιο, άσχημο αποτέλεσμα. Θα πρέπει να δει κατάματα μέσα στην ψυχή της και να αποφασίσει ότι τώρα πρέπει να πάω μπροστά! Ο Πλούτωνας της ζητάει να μπει στην διαδικασία «σκαψίματος», βαθιά μέσα της, και να επιτρέψει να αναδυθεί ο ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ εαυτός της! Ένας εαυτός που δεν γνώριζε ούτε η ίδια ότι τον διέθετε, ένα δυναμικό το οποίο αν της έλεγε κάποιος ότι το διαθέτει, θα τον πέρναγε για τρελό!
Και εκεί έγκειται το μεγάλο δυναμικό αυτού του Πλανήτη. Αυτό θέλει από σένα! Να δεις την βαθύτερη δύναμη της Ψυχής σου! Να την νιώσεις, να την βιώσεις, να την αφήσεις να εμποτίσει κάθε κύτταρο της Ύπαρξής σου! Εάν εναρμονιστούμε σωστά με τον Πλούτωνα, τότε στο τέλος της διέλευσής του, δεν θα πιστεύουμε και εμείς οι ίδιοι πόσο πιο ψυχικά δυνατοί θα έχουμε γίνει!
Αν από την άλλη, συνεχίσουμε να θρέφουμε τα Εγώ της ασφάλειάς μας, πιστεύοντας ότι αυτά είναι η δύναμή μας, εκεί ο Πλούτωνας θα μας δείξει τα δόντια του, διαλύοντάς τα. Η αντίσταση στον Πλούτωνα είναι μάταια, και μόνο δυστυχία θα μας φέρει.
Είναι κάτι που είναι εύκολο; Για να σου απαντήσω στο ερώτημα αυτό, θα δανειστώ μερικούς στίχους από την «Ασκητική» του Καζαντζάκη:
-Σκάψε ακόμα, τι βλέπεις;
-Ιδέες και ονειρατα, αστραπές και φαντάσματα
-Σκάψε ακόμα, τι βλέπεις;
-Δε βλέπω τίποτα! Νύχτα βουβή, πηχτή σα θάνατος. Θα ‘ναι ο θάνατος.
-Σκάψε ακόμα.
-Αχ, δεν μπορώ να διαπεράσω το σκοτεινό μεσότοιχο! Φωνές γρικώ και κλάματα, φτερά γρικώ στον άλλο όχτο.
– Μην κλαις! Μη κλαις! Δεν είναι στον άλλο όχτο, οι φωνές, τα κλάματα και τα φτερά είναι η καρδιά σου
https://www.facebook.com/d.mitsopoulos7
