Πριν από πέντε περίπου χρόνια, στην αρχή της ελληνικής προεδρίας της ΕΕ, ένας λογαριασμός του Φέισμπουκ που ανήκε στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, το συντηρητικό κόμμα που είναι πρώτη δύναμη σε επίπεδο ΕΕ, παρουσίασε την εικόνα που βλέπετε παρακάτω με τα 11 πορτρέτα, τιτλοφορώντας την «11 σπουδαίοι Έλληνες, του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος».
Οι περισσότεροι θα αναγνωρίσετε τον Ελευθέριο Βενιζέλο, τον (νεανικό) Κωνσταντίνο Καραμανλή, τη Μαρία Κάλας, τον Οδυσσέα Ελύτη, τον Βαγγέλη Παπαθανασίου, τον Νίκο Γκάλη. Κάπως λιγότεροι θα βρείτε τον Μανώλη Ανδρόνικο και ακόμα πιο λίγοι τον Κων. Καραθεοδωρή, που μπορεί να καμαρώνουμε ότι (δήθεν) ήταν δάσκαλος του Αϊνστάιν, αλλά φατσικά δεν τον ξέρουμε. Τον Δημήτρη Μητρόπουλο μπορεί να τον αγνοούμε ακόμα πιο πολλοί.
Αλλά ποια είναι η νεαρή γυναίκα στο κέντρο;
Το μαρτύρησα στον τίτλο, είναι η Ελένη Αντωνιάδου. Ποια όμως είναι η Ελένη Αντωνιάδου;
Η Ελένη Αντωνιάδου, γεννημένη το 1988 στη Θεσσαλονίκη, είναι πτυχιούχος του τμήματος Πληροφορικής με εφαρμογές στη Βιοϊατρική από το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, έχει μεταπτυχιακό τίτλο από το Ιλινόι, συμμετείχε σε ένα ή δύο θερινά καμπ της NASA, ίδρυσε μια εταιρεία παραγωγής τεχνητών οργάνων για μεταμοσχεύσεις, η οποία όμως δεν φαίνεται να είχε ποτέ δραστηριότητα, ενώ έχει ξεκινήσει διδακτορικό χωρίς να το ολοκληρώσει.
Δεν είναι ίσως αμελητέα τα όσα έχει κάνει, αλλά στοιχηματίζω ότι θα ξέρετε αρκετούς Έλληνες και αρκετές Ελληνίδες της ίδιας ηλικίας με συγκρίσιμα ή και ανώτερα επιστημονικά ή επιχειρηματικά επιτεύγματα. Οι δημοσιεύσεις της κ. Αντωνιάδου είναι μετρημένες στα δάχτυλα και όχι ιδιαίτερα πρωτότυπες, όπως λένε όσοι τις είδαν. Έχει h-index γύρω στο 7, κάτι όχι πρωτοφανές για την ηλικία της. Τι ήταν εκείνο που έφερε την νεαρή κυρία Αντωνιάδου, με αυτό το μάλλον ισχνό έργο, ανάμεσα σε τόσο εκλεκτή συντροφιά, ανάμεσα σε κολοσσούς της πολιτικής, των γραμμάτων και των τεχνών, που τ’ όνομά τους θα μείνει στην ιστορία;
Οι πολύ καλές δημόσιες σχέσεις, είναι η απάντηση, σε συνδυασμό με την απόλυτη έλλειψη κρίσης των εκάστοτε κρινόντων. Βλέπετε, η πολυπράγμων κυρία Αντωνιάδου είναι πολυβραβευμένη, ενώ ταυτόχρονα συμμετέχει σε διάφορες πρωτοβουλίες. Ας πούμε, το 2015 συμπεριλήφθηκε στους «30 επιχειρηματίες κάτω των 30» στον χώρο της υγείας απο το περιοδικό Forbes, ενώ το 2016 προέδρευσε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο Υγείας (ιδιωτική πρωτοβουλία που δεν έχει καμιά σχέση με τα όργανα της ΕΕ).
Έχει δεχτεί και άλλες πολλές διακρίσεις, κάποιες από τις οποίες είναι άνευ ουσίας (αφού προέρχονται από ‘εργοστάσια βραβεύσεων’) άλλες όμως προέρχονται από υπαρκτούς και σοβαρούς οργανισμούς. Για παράδειγμα, φέτος ήταν μέλος στην επιτροπή απονομής του EPO, του Ευρωπαϊκού Γραφείου Ευρεσιτεχνιών.
Με την ευκαιρία, δείτε το βιογραφικό της, όπως παρουσιάζεται αν κλικάρετε πάνω στη φωτογραφία της:
Eleni Antoniadou is a multidisciplinary researcher in regenerative medicine and bioastronautics. Her focus is on the development of artificial organs based on stem cells, as an alternative therapeutic technique to transplant surgery. She is co-founder of the start-up initiative “Transplants Without Donors” and works to raise awareness about organ trafficking. Dr Antoniadou has received several awards, including the NASA-ESA Award in 2012, the UK’s Young Business Woman of the Year award in 2015 and the Giuseppe Sciacca International Award for Science and Research in 2016.
Η μικρή αλλά καίρια ανακρίβεια στο βιογραφικό αυτό είναι ότι παρουσιάζεται ως Dr χωρίς να έχει διδακτορικό τίτλο. Δεν είναι απλή τυπικότητα αυτό, ούτε συγχωρητέα υπερβολή. Κατά τα άλλα όμως το συγκεκριμένο βιογραφικό σημείωμα είναι συγκρατημένο και συνοπτικό.
Ωστόσο, σε άλλες περιπτώσεις, όταν βρίσκεται σε πιο ανεπίσημο περιβάλλον, η κ. Αντωνιάδου δεν τσιγκουνεύεται τους αυτοεπαίνους.
Δείτε, ας πούμε, τη συνέντευξη που παραχώρησε τον Μάρτιο του 2014 στην εκπομπή της Τατιάνας Στεφανίδου.
Εκεί, από το 5.08 και μετά, τη ρωτάει η παρουσιάστρια για την περίοδο που ήταν στο Λονδίνο:
— Εκεί έφτιαξες την πρώτη τεχνητή τραχεία μαζί με μια συμφοιτήτριά σου;
H κ. Αντωνιάδου απαντά καταφατικά και περιγράφει τη μέθοδο που χρησιμοποίησαν.
Στη συνέχεια λέει ότι ο ασθενής είχε καρκίνο της τραχείας, είχε κάνει όλες τις χημειοθεραπείες και οι γιατροί δεν του έδιναν πάνω από δυο εβδομάδες ζωής. Όμως, λέει η κ. Αντωνιάδου, έκανε την επέμβαση και «δεν το έχει μετανιώσει».
— Δηλαδή ζει μια φυσιολογική ζωή; ρωτάει η Τατιάνα Στεφανίδου
Η κ. Αντωνιάδου κάνει καταφατικό νεύμα.
Αυτά, τον Μάρτιο του 2014.
Όμως ο Andemariam Teklesenbet Beyene, έτσι λεγόταν ο ασθενής, διδακτορικός φοιτητής από την Ερυθραία, είχε ήδη πεθάνει, από τον Ιανουάριο του 2013 (ή του 2014 σύμφωνα με άλλες πηγές).
Δεν το ήξερε αυτό η κυρία Αντωνιάδου; Ή το ηξερε και παραπληροφορούσε;
Το ενδιαφέρον όμως είναι (και) κάτι άλλο:
Στην πραγματικότητα, την τεχνητή τραχεία την κατασκεύασε η Claire Crowley, τότε υποψήφια διδάκτορας. Ο ισχυρισμός της κ. Αντωνιάδου ότι είχε καίρια συμμετοχή σε αυτή την εφεύρεση («εγώ και μια συμφοιτήτριά μου»), δεν τεκμηριώνεται από πουθενά, Όμως πρόκειται για μια εντελώς αποτυχημένη έρευνα, που οδήγησε σε απολύσεις και σε επιστημονική απαξίωση πολλών απ’ όσους ενεπλάκησαν (δείτε εκτενή περιγραφή στη Βικιπαίδεια).
Οπότε προκύπτει το εξής παράδοξο:
Κάποια που δεν φαίνεται να έχει καμιά ουσιαστική συμμετοχή σε ένα εντελώς αποτυχημένο και ποινικά ελέγξιμο επιστημονικό πείραμα καμαρώνει ότι πρωταγωνίστησε σε αυτό -και βρίσκει πρόθυμους αναμεταδότες των ισχυρισμών της!
H αλήθεια είναι ότι στις πιο πρόσφατες συνεντεύξεις της η κ. Αντωνιάδου δεν αναφέρει ρητά την κατασκευή τεχνητής τραχείας. Ίσως συνειδητοποίησε ότι δεν είναι τόσο αποδοτικό να καμαρώνει γι’ αυτό.
Εξακολουθεί όμως να προβάλλεται ως η Ελληνίδα που διαπρέπει στη NASA και που παίζει καρπαζιές με τους αστροναύτες. Εδώ σε μια άλλη εκπομπή, πάλι από το 2014, υποστηρίζει (από το 8.05 και μετά στο βίντεο) ότι έχει καθημερινή συναναστροφή με τους αστροναύτες, ότι είναι όλη τη μέρα μαζί, ότι τρώνε μαζί κτλ. Στην πραγματικότητα, η κ. Αντωνιάδου δεν φαίνεται την εποχή εκείνη να είχε αλλη εμπειρία με τη NASA από το δίμηνο θερινό καμπ στο οποίο επελέγη το 2012.
Πρόσφατα η εταιρεία Mattel επέλεξε την κ. Αντωνιάδου ανάμεσα στις «γυναίκες που εμπνέουν» και έφτιαξε μια κούκλα Μπάρμπι με τη μορφή της, ενώ πριν από λίγες ημέρες τιμήθηκε με το επιχειρηματικό βραβείο «Θαλής ο Μιλήσιος». Το βραβείο τής το επέδωσε η υπουργός Παιδείας κ. Κεραμέως, η οποία είχε την κακή ιδέα να αναρτήσει στον τοίχο της στο Φέισμπουκ φωτογραφία από τη βράβευση μαζί με μερικές πομφόλυγες για την βραβευμένη «που διαπρέπει στη NASA».
Αυτή ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι για όσους ήξεραν τι συμβαίνει κι έβλεπαν εδώ και χρόνια μια αδυσώπητη μηχανή αυτοπροβολής να παράγει επαίνους χωρίς έργο. Ο Κώστας Μπουγιούκος, αναπληρωτής καθηγητής σε γαλλικό πανεπιστήμιο, έγραψε ένα θυμωμένο εκτενές σχόλιο στον τοίχο του στο Φέισμπουκ, στο οποίο επισήμαινε τις υπερβολές και τις ανακρίβειες σχετικά με τη δουλειά στη NASA και με την τεχνητή τραχεία, κι ύστερα η χιονοστιβάδα των κοινωνικών μέσων πήρε μπροστά, κι έτσι ήρθαν στην επιφάνεια όλες οι παραπάνω ανακρίβειες στους ισχυρισμούς της κ. Αντωνιάδου, οι μισές αλήθειες και οι υπερβολές της.
Σε απάντηση στον καταιγισμό της κριτικής που δέχτηκε, η κ. Αντωνιάδου ανέβασε στον τοίχο της στο Φέισμπουκ τη φωτογραφία από ένα Award of Merit που της απένειμε η NASA. Παρ’ όλον όμως τον βαρύγδουπο τίτλο του, πρόκειται απλώς για το πιστοποιητικό ότι η κ. Αντωνιάδου συμμετείχε, φέτος το καλοκαίρι, στο Frontier Development Lab, ένα πρόγραμμα 8 εβδομάδων υπό την αιγίδα της NASA και της ESA.
Την κατάσταση τη συνόψισαν καλά τα Ελληνικά Χόαξις, σε εκτενές άρθρο τους, στο οποίο ανατέμνουν την ανάμιξη γεγονότων και παραποιήσεων. Επειδή ως γνωστόν είχα μια διαφωνία με την ομάδα, πρόθυμα αναγνωρίζω ότι εδώ έκαναν πολύ καλή δουλειά. Μια μικροδιόρθωση: ο ασθενής από την Ερυθραία στον οποίο τοποθετήθηκε η τεχνητή τραχεία μάλλον δεν πέθανε τον Ιανουάριο του 2014 (όπως γράφουν τα Χόαξις στηριζόμενα σε άρθρο εφημερίδας) αλλά το 2013, οπως λέει η Βικιπαίδεια που βασίζεται στην έκθεση των σουηδικών αρχών (στη σελίδα 8, αναφέρεται ως Patient 1).
Τα κοινωνικά μέσα είναι αμείλικτα όταν κάποιος λαθέψει -και αναπόφευκτα η κριτική στην Ελένη Αντωνιάδου πήρε και ανθρωποφαγικά χαρακτηριστικά. Υπήρχε ίσως και η πολιτική διάσταση, αλλά οι δημόσιες σχέσεις της κ. Αντωνιάδου δεν περιορίζονται στη σημερινή κυβέρνηση: πρόπερσι είχε επαινεθεί από την Αυγή. Κάποιοι βρήκαν ότι ως φοιτήτρια ήταν στέλεχος της ΠΑΣΠ, που δεν είναι παράδοξο δεδομένου ότι ο πατέρας της ήταν στέλεχος του ΠΑΣΟΚ (του κλίματος Βενιζέλου).
Φταίει μόνο η Ελένη Αντωνιάδου; Δεν ευθύνονται, ίσως περισσότερο, τα αδηφάγα μέσα ενημέρωσης που, χωρίς να ελέγξουν τα λεγόμενα του καθενός, αποδέχονται όσα ισχυρίζεται και τον προβάλλουν άκριτα; Ασφαλώς οι υπεύθυνοι των εκπομπών ούτε την πρόθεση έχουν να ελέγξουν τους ισχυρισμούς ούτε την ικανότητα να το κάνουν. Αναζητούν εναγωνίως θέματα για να μπαζώσουν την ώρα στις εκπομπές τους κι έτσι ό,τι τους γυαλίσει το αγκαλιάζουν.
Το κωμικοτραγικό είναι ότι υπάρχουν Ελληνίδες (και Έλληνες) που όντως διαπρέπουν στη NASA. Δεν θα αναφέρω τη φίλη μου Νατάσα Ρωμανού, διότι ήταν υποψήφια ευρωβουλεύτρια με τον ΣΥΡΙΖΑ και θα μου πείτε ότι την προβάλλω γι’ αυτό. Ανάμεσα στους πολλούς και στις πολλές που όντως διαπρέπουν στη NASA, αρκεί να αναφέρω την Ανεζίνα Σολομωνίδου, που δουλεύει στο Jet Propulsion Laboratory. Πλανητογεωλόγος, με άφθονες σοβαρές δημοσιεύσεις και με ουσιαστικό έργο. Δεν την ξέρετε επειδή δεν τρέχει στις Τατιάνες.
Φταίνε λοιπόν και οι δημοσιογράφοι αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση η συστηματικότητα με την οποία η κ. Αντωνιάδου οικοδόμησε επί σειρά ετών αυτή την πανοπλία της αυτοπροβολής, με πραγματικά και εικονικά επιτεύγματα, με διογκωμένα γεγονότα και με ένα σωρό βραβεύσεις χωρίς αντίκρισμα, μας αναγκάζει να επιρρίψουμε σε αυτήν την πρωταρχική ευθύνη. Στο κάτω κάτω τι να κάνει ο δημοσιογράφος όταν βλέπει τόσες και τόσες διακρίσεις και βραβεύσεις;
Φταίει επίσης και το πνεύμα της εποχής, θα έλεγα, όπου θάλλουν οι κάθε λογής ανούσιες βραβεύσεις και αλληλοβραβεύσεις, με πολλή σαπουνόφουσκα και ελάχιστο πραγματικό έργο. Δεν είναι μόνο στις επιστήμες που παρατηρείται αυτό το φαινόμενο -στη λογοτεχνία και στις τέχνες είναι ίσως ακόμα παλιότερες οι λέσχες αλληλοθαυμασμού, ενώ πολλοί έβγαζαν παλιότερα το ψωμί τους από τη ματαιοδοξία των λογοτεχνών, εκδίδοντας πολυτελείς τόμους όπου ανθολογούσαν όποιον ήταν πρόθυμος να προαγοράσει δέκα αντίτυπα της ανθολογίας. Αλλά στις τέχνες η κολακεία της ματαιοδοξίας είναι ανώδυνη -το πολύ να διαβάσεις ένα κακό ποίημα.
Τέλος, επειδή πολλοί κατηγορούν το Διαδίκτυο και το παρουσιάζουν σαν μια σφηγκοφωλιά όπου κυριαρχούν οι μύθοι και τα ψέματα, καλό είναι να θυμηθούμε πως η κ. Αντωνιάδου είχε συγκρατημένη διαδικτυακή παρουσία και προωθούσε την προβολή της κυρίως με τα παραδοσιακά μέσα (τηλεόραση και προσωπικές επαφές). Η φούσκα της έσπασε από το Διαδίκτυο και χάρη στο Διαδίκτυο.
Πολλά είπα αλλά για να τροφοδοτήσω τα σχόλιά σας θα παρουσιάσω τρία ακόμα πράγματα. Καταρχάς, ενα σατιρικό βίντεο με το «πραγματικό τρέιλερ της NASA», όπου κάποιο πειραχτήρι παρενέβαλε φωτογραφίες της κ. Αντωνιάδου στο τρέιλερ της NASA:
Έχουν γραφτεί πολλά δημοσιεύματα για τη συμμετοχή της κυρίας Ελένης Αντωνιάδου στη NASA, για τις μεταμοσχεύσεις όπως και για τις πολλαπλές βραβεύσεις από ιδιωτικούς φορείς, όλα θα έλεγα με έναν ισχυρό τόνο υπερβολής από την πλευρά των ΜΜΕ. Όσον αφορά τη NASA έχουν γραφτεί πλέον πολλά στον τύπο και δεν θα ήθελα να επεκταθώ, αλλά σίγουρα οι αναφορές στα ΜΜΕ ότι «εκπαιδεύει αστροναύτες» φαντάζουν υπερβολικές. Αυτά θα μπορούσε να τα ξεκαθαρίσει καλύτερα η ίδια, δίνοντας περισσότερες λεπτομέρειες και συγκεκριμένες απαντήσεις για τη φύση της συνεργασίας της αυτής. Σχετικά με τη μεταμόσχευση τεχνητής τραχείας, είναι πλέον γνωστό ότι υπήρχαν σοβαρά θέματα βιοηθικής που προκάλεσαν τεράστιο σκάνδαλο και οδήγησαν στον θάνατο του ασθενούς που δέχτηκε το μόσχευμα. Η ίδια δεν έχει φυσικά ευθύνη, καθώς δεν συμμετείχε στις επεμβάσεις, ούτε στις εν λόγω δημοσιεύσεις που τελικά αποσύρθηκαν, αλλά παρόλα αυτά εμφανίζεται σε συνεντεύξεις και δημοσιεύματα σα να έχει συμμετοχή σε ένα επιστημονικό επίτευγμα, το οποίο αφενός μεν πραγματοποιήθηκε ενάντια στους κανόνες της ιατρικής δεοντολογίας, αφετέρου δε φαίνεται να οδήγησε και σε τελικά αρνητικά αποτελέσματα, με κατάληξη ασθενών που έφεραν το μόσχευμα της τεχνητής τραχείας.
Πέραν τούτων, αυτό που μπορώ να πω με σιγουριά ως πανεπιστημιακός, βλέποντας τα δεδομένα της επιστημονικής βιβλιογραφίας από τις δημόσιες βάσεις δεδομένων, καθώς δεν έχω πρόσβαση σε αναλυτικό βιογραφικό σημείωμα της ίδιας, είναι ότι ναι μεν το δημοσιευμένο έργο της (δημοσιεύσεις σε διεθνή επιστημονικά περιοδικά και πρακτικά συνεδρίων με κριτές) ανταποκρίνεται σε αυτό που θα περίμενε κανείς από έναν νέο επιστήμονα αυτής της ηλικίας, σε αυτό το στάδιο της καριέρας του, αλλά με καθαρά ακαδημαϊκά κριτήρια δεν αρκεί για να την κατατάξει στους κορυφαίους Έλληνες επιστήμονες, ούτε καν στους κορυφαίους Έλληνες υποψήφιους διδάκτορες ή νέους διδάκτορες, και σε αυτό νομίζω θα συμφωνήσουν όλοι οι πανεπιστημιακοί. Όσο τέτοιοι ισχυρισμοί, αλλά και οι βραβεύσεις που τους ακολουθούν, γίνονται από ιδιωτικούς φορείς αμφιβόλου ακαδημαϊκής αξίας, ή από δελτία τύπου στα ΜΜΕ, προκαλούν απλά κάποια χαμόγελα και χαριτωμένα σχόλια στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Όταν όμως το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα (ΕΛΚ), το μεγαλύτερο κόμμα του Ευρωκοινοβουλίου, την συμπεριλαμβάνει σε αφίσα με τους 11 σημαντικότερους Έλληνες (μαζί με Ελευθέριο Βενιζέλο, Οδυσσέα Ελύτη, Γεώργιο Παπανικολάου, Κωνσταντίνο Καραθεοδωρή κ.α.) και η Υπουργός Παιδείας την προσφωνεί ως την επιστήμονα που «διαπρέπει στη NASA, ειδική στους τομείς της Αναγεννητικής Ιατρικής και της Βιοαστροναυτικής» απονέμοντάς της το «βραβείο προσφοράς στην επιστήμη και τον άνθρωπο» (ακόμα και αν το Υπουργείο δεν συμμετείχε στη διαδικασία επιλογής), τότε είναι χρέος του πανεπιστημιακού να τοποθετηθεί δημόσια και να θέσει τα πράγματα στη σωστή τους βάση, πάντα με σεβασμό για τα εμπλεκόμενα πρόσωπα, αλλά και τους θεσμούς τους οποίους αυτά εκπροσωπούν.
Και κλείνω με μια τοποθέτηση του φίλου Χρήστου Κτενά, δημοσιογράφου, που και άλλη φορά έχω παρουσιάσει άποψή του στο ιστολόγιο επειδή εκτιμώ τη λογική και καθαρή ματιά του. Ο Κτενάς κάνει και μερικές ευρύτερες σκέψεις, που τις βρίσκω ιδιαίτερα εύστοχες:
Εντωμεταξύ από προχθές καμιά δεκάδα άρθρα αποσυναρμολογούν την Ελένη Αντωνιάδου. Πως όμως; Διαψεύδοντας τα όσα έλεγε, με απλές αναζητήσεις στο Google.
Δηλαδή τόσο εύκολο ήταν να ελεγχθεί το πακέτο των όσων ισχυριζόταν. Με λίγα κλικ.
Ξαναρωτώ λοιπόν: Τα διάφορα μέσα που την «ανακάλυψαν», την προώθησαν ως «κούκλα, νέα επιστήμονα, που διαπρέπει στο εξωτερικό», τι ευθύνη έχουν για την κατασκευή της; Η ίδια μπορεί να δήλωνε ότι ήθελε. Οτι υπερβολή ή παράξενο. Αυτοί που τα κατάπιαν και τα έκαναν πρωτοσέλιδο και την κατασκεύασαν πότε θα αναλάβουν την ευθύνη;
Φυσικά τα ΜΜΕ θα την κατασπαράξουν τώρα. Τα ίδια που την πλάσαραν στο κοινό που ζητά συνέχεια ερεθίσματα. Πότε γλουτούς από τη Μύκονο, πότε επίδοξες μοντέλες για το GNTM, πότε τι φόρεσε η τάδε τηλεπερσόνα και πως έκοψε το μάλλι της. Σε παρεμφερή κατηγορία έχουμε και τους «επιτυχημένους».
Να αναφέρω μερικούς πρόσφατους πέρα από την Αντωνιάδου;
Εκείνο το ψώνιο που αυτοαναφέρεται ως ο Έλληνας με το υψηλότερο IQ, ως πανεπιστήμονας, που γυρνά όλη την χώρα ομιλητής επί παντος επιστητού και τον είδαμε και στα συλλαλητήρια του Μακεδονικού ως κεντρικό ομιλητή;
Εκείνη που δηλώνει δικηγόρος, και εγώ δεν ξέρω τι άλλο, και πρωταγωνιστεί πάλι στα συλλαλητήρια του Μακεδονικού με καθαρά ακροδεξιά μηνύματα;
Εκείνος ο ψευτογιατρός που διαφήμιζε θεραπεία για πάσα νόσο, ισχυριζόμενος ότι έχει 3 διδακτορικά και τον προέβαλαν μέχρι και σε δελτία ειδήσεων;
Ένα άλλο ψώνιο που μας τον πλάσαραν ως καθηγητή πανεπιστημίου, «μέγα διδάσκαλο» και μπουρδολόγο πρύτανη «ρωσικής ακαδημιας»;
Η βέβαια το μεγάλο ψώνιο με τα 600 δις αποθεματικό που έφθασε να διεκδικεί και είσοδο στη Βουλή, εξαπατώντας χιλιάδες συμπολίτες μας, που ακόμη τον υπερασπίζονται σε όλη τη χώρα, πιστεύοντας σε ένα διαρκώς εξελισσόμενο παραμύθι πλούτου, συνωμοσίας, ελληνοκεντρισμού και αρχαιολαγνείας;
Τι να θυμηθώ απο κατασκευές; Τη «φραπελιά»; Το «νερό του Καματερου»; Την «Αθανασία του Αιγάλεω»; Το «φάρμακο του μπλε σκορπιού που σκοτώνει τον καρκίνο»; Τα «νανοβιονικά γιλέκα;» Τα «χάλκινα βιομαγνητικά μπρασελέ»;
Έναν ορυμαγδό δηλαδή πωλήσεων, είτε προιόντων είτε ανθρώπων που προβάλλονται ως «προιόν» ικανό να προκαλέσει συγκινήσεις στο πλήθος. Οπου ο έλεγχος εξαφανίζεται μπροστά στο πόσο ρίγος μπορεί να φέρει το δημοσίευμα, το οποίο γίνεται από μηχανής θεός, ικανό να ανελκύσει από τον βυθό της ανωνυμίας τον οποιονδήποτε, αρκετά αφελή, ή αρκετά θρασύ, ή αρκετά πονηρό, και να τον κάνει για ένα τέρμινο ήρωα.
Υστερόγραφο: Θα έχετε κουραστεί ως εδώ, αλλά όσοι έχετε χρόνο και όρεξη μπορείτε να παρακολουθήσετε μια εξόχως διδακτική τελετή απονομής ενός ακόμα από τα βραβεία με τα οποία έχει τιμηθεί η κ. Αντωνιάδου, που το απονέμει η πρώην υπουργός Παιδείας κ. Άννα Διαμαντοπουλου. Θα δείτε αφενός την κ. Αντωνιάδου να αρπάζει το μικρόφωνο και να βγάζει δεκάλεπτο λόγο, σε αντίθεση με άλλους βραβευμένους που απλώς έλεγαν δυο λόγια και κατέβαιναν από το βήμα, και την κ. Διαμαντοπούλου να κάνει λάθος το όνομα που της έδωσαν στο σκονάκι και να μιλάει για τη… Φρίντα Κάρλο.