Του Αντώνη Κοκορίκου
Είναι πρωτοφανής και προκλητική αυτή η εγκύκλιος του υπουργείου Ανάπτυξης με την οποία περιγράφονται τα προσόντα που πρέπει να έχει ένας δανειολήπτης, για να χαρακτηριστεί «συνεργάσιμος» και να μπορεί να διακανονίσει το δάνειό του.
Αντί σε ένα ενιαίο έγγραφο να περιγράφονται οι υποχρεώσεις και των δύο μερών, και κυρίως να φροντίζει για να μην καταπατώνται τα δικαιώματα των πελατών των τραπεζών, από τις τράπεζες, δηλαδή την προστασία του αδύνατου μέρους, κάνει το αντίθετο. Το ότι έγραψαν οι τράπεζες αυτό το κείμενο και όχι μια κυβέρνηση που λογοδοτεί στους πολίτες, είναι ολοφάνερο.
Ήδη με την πρώτη παράγραφο, καταπιάνεται να εξασφαλίσει στις τράπεζες ως προϋπόθεση, ότι ο δανειολήπτης θα είναι διαθέσιμος οποιαδήποτε ώρα της ημέρας και οποιαδήποτε ημέρα της εβδομάδας για να απαντάει στις κλήσεις της εισπρακτικής εταιρίας, στην οποία η τράπεζα έχει μεταφέρει παράνομα όλα τα ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα του πελάτη της. Διεύθυνση, τηλέφωνο, τηλέφωνο εργασίας, ηλεκτρονική διεύθυνση, φάξ, ύψος δανείου και δόσεις, μαζί με τις τυχόν καθυστερήσεις. Όλοι έχουμε εμπειρία της αγένειας αυτών των εταιριών με τις οποίες ήρθαμε αναγκαστικά σε επαφή, ξέρουμε την καταπάτηση των δικαιωμάτων μας, και την ηχογράφηση των συνομιλιών, αλλά δεν είμαστε όλοι δικηγόροι για να τους κάνουμε αγωγή και να τις υποχρεώσουμε να συμμορφωθούν με το νόμο.
Αντί να υποχρεώσει τις τράπεζες να έχουν τις ίδιες ακριβώς υποχρεώσεις με τους πελάτες τους, στην γνωστοποίηση στοιχείων και στην ευγένεια, αλλά κυρίως να μην χρησιμοποιούν παραπλανητικές μεθόδους για να αποσπάσουν εκείνο που θέλουν, (όπως κάνουν άλλωστε και με τις διαφημίσεις τους) υποχρεώνει τους δανειολήπτες σε πλήρη συμμόρφωση:
«α) είναι διαθέσιμος σε επικοινωνία με τον δανειστή, παρέχει πλήρη και επικαιροποιημένα στοιχεία επικοινωνίας προς το δανειστή (αριθμούς σταθερού και κινητού τηλεφώνου, ηλεκτρονική διεύθυνση, αριθμό τηλεμοιοτυπίας, διεύθυνση κατοικίας και εργασίας) και προβαίνει σε ορισμό, συγγενικού ή φιλικού προσώπου, ως αντικλήτου επικοινωνίας για περιπτώσεις έκτακτης ανάγκης,
β) απαντά σε ανακοινώσεις και επιστολές του δανειστή με κάθε πρόσφορο μέσο, εντός μίας εβδομάδας». Το δίκαιο θα ήταν να υποχρεώσει τις τράπεζες να μην κηρύσσουν απλήρωτη μια δόση σε ένα νανοδευτερόλεπτο από την εκπνοή της προθεσμίας, ειδικά αν ο πελάτης είναι καλοπληρωτής και επί δεκαετίες πληρώνει το δάνειο, έστω και με μικρές καθυστερήσεις ωρών ή ημερών που δεν ξεπερνούν τις τρείς. Να μην χρεώνουν με «ποινή» έως και 30 ευρώ έναν καλό πελάτη με τέτοιες δικαιολογίες και τόκους υπερημερίας.
Το δίκαιο θα ήταν να υποχρεώσεις τις τράπεζες να μην έχουν έναντι των πελατών τους την απρόσωπη, αγενέστατη και απόμακρη συμπεριφορά που έχουν τα «τηλεφωνικά κέντρα» που μπορεί να είναι διαφορετικές εταιρίες, αλλά με τον κάθε πελάτη να επικοινωνεί μόνον ο ίδιος πελάτης που τον εξυπηρέτησε για να συνάψει το δάνειο, να υπογράψει τις συμβάσεις για να έχει κερδοφόρα λειτουργία η τράπεζα. Ο κάθε υπάλληλος της τράπεζας να έχει «χρεωθεί» μικρό αριθμό πελατών ώστε να είναι διαθέσιμος κάθε φορά που ο πελάτης θέλει μιά πληροφορία, ή θέλει να διαμαρτυρηθεί για κάποια αδικαιολόγητη χρέωση. Αυτός ο υπάλληλος πρέπει να είναι γνωστός εκ των προτέρων στον δανειολήπτη με τα πλήρη στοιχεία του και ταυτόχρονα η τράπεζα που τον εξουσιοδότησε, τον εκπαίδευσε και τον πληρώνει, να είναι υπεύθυνη για κάθε λάθος θελημένο ή αθέλητο κάνει και να αποζημιώνει τον πελάτη για κάθε τυχόν ζημιά ηθική ή υλική του προκαλέσει.
Η κάθε τράπεζα θα έπρεπε να υποχρεωθεί να γνωστοποιήσει τα πλήρη στοιχεία του υπαλλήλου, ακόμα και προσωπικά τηλέφωνα και e-mail και κυρίως να είναι διαθέσιμος όλες τις ώρες της ημέρας και όλες τις ημέρες της εβδομάδος που απαιτεί και από τον πελάτη να ανταποκρίνεται. Εκεί θα δεί την αξία του ωραρίου εργασίας και θα το αναγνωρίσει η τράπεζα και στους υπαλλήλους της και στους πελάτες. Ταυτόχρονα τα ίδια στοιχεία και του προϊσταμένου, (όπως απαιτεί από τον πελάτη έναν αντίκλητο για την περίπτωση που για λόγους ανωτέρας βίας δεν απάντησε στο τηλέφωνο της εισπρακτικής εταιρίας).
Για να αποφεύγονται αυτές οι σκόπιμες αυθαιρεσίες και επικερδείς χρεώσεις της τράπεζα με τόκους υπερημερίας και πρόστιμα (ποινές) θα έπρεπε το υπουργείο του κ. Χατζηδάκη να υποχρεώσει τις τράπεζες να δέχονται όλες τις πληρωμές με προσωπική επιταγή του πελάτη, στο όνομα του εξουσιοδοτημένου υπαλλήλου από οποιαδήποτε άλλη τράπεζα. Για να καταλάβει η τράπεζα και τα δικαιώματα του πελάτη αλλά και την αξία του καλού υπαλλήλου τον οποίο εμπιστεύεται ο δανειολήπτης και φέρνει κέρδη και μπόνους στον τραπεζίτη. Να επισημαίνει ότι είναι αδίκημα να ανοίγει ο προϊστάμενος ή οποιοσδήποτε άλλος τον κλειστό φάκελλο με το όνομα του υπαλλήλου, όταν φτάνει στην τράπεζα με την επιταγή. Για να μάθει να μην απολύει τους υπαλλήλους της που έχουν 30 χρόνια προϋπηρεσία για να προσλάβει φτηνούς νεώτερους στους οποίους δίνει ψίχουλα.
Ο αρμόδιος υπάλληλος θα πρέπει να συμπληρώνει μια αίτηση προς τον πελάτη γνωστοποιώντας του όλα τα στοιχεία που απαιτεί και από εκείνον, για να είναι και οι δύο πλευρές κατοχυρωμένες ότι υπάρχει καλή πίστη, αλλά και για να μην μπορεί να αποφύγει τις ευθύνες της η τράπεζα σε περίπτωση που παραβιαστούν οι όροι οι οποίοι δεν είναι ανάγκη να αναφέρονται με ψιλά γράμματα κι α πιάνουν και 4 ή πέντε σελίδες μεγέθους Α4.
Στην περίπτωση που απαιτούνται και ιατρικές πληροφορίες, όπως συμβαίνει με τα ασφαλιστήρια συμβόλαια που συνοδεύουν τα στεγαστικά δάνεια, να είναι υπογεγραμμένες από δημόσιο νοσοκομείο μετά από εξετάσεις (για να καταλάβετε την ανάγκη και του εθνικού συστήματος υγείας) και να συνοδεύονται από βεβαίωση του υγειονομικού τμήματος της τράπεζας ώστε να είναι υπεύθυνη για τυχόν αστοχία ή απόκρυψη στοιχείων.
Στη συνέχεια ο υπάλληλος πρέπει να έχει και ένα εμπιστευτικό κωδικό που θα του χορηγεί ο πελάτης, με όσα νούμερα χρειάζονται για να είναι ασφαλής, ώστε να μπορεί μέσω ιντερνετ να επικοινωνεί μαζί του, όπως κάνει και ο πελάτες για να επικοινωνήσει μέσω της ιντερνετικής υπηρεσίας της τράπεζας όταν θέλει να μάθει έστω και το απλό υπόλοιπο του λογαριασμού του καταθέσεων. Αν δεν τον θέλει ως καταθέτη, μπορεί να το πει.
Ο υπάλληλος θα πρέπει να έχει την επιλογή να κλείσει ραντεβού με τον πελάτη, σε ώρα και ημέρα που μπορεί ο πελάτης (και ο υπάλληλος), χωρίς να αφήσει την εργασία του, να ρωτήσει για κάποια πληρωμή που δεν έγινε σε ώρα που δεν θα τον ακούν οι συνάδελφοί του, να περιμένει για να μεταφέρει το τηλεφώνημα σε άλλο δωμάτιο αν αυτό είναι αναγκαίο για να μην τον ακούν, ακόμα και στην τουαλέτα αν είναι επιτακτικό ή να περιμένει μέχρι να ανακουφιστεί η φύση, χωρίς διαμαρτυρία. Ιδίως οι συνταξιούχοι λόγω ηλικίας πρέπει να έχουν αυτό το δικαίωμα να ουρούν την ώρα που τους καλεί η τράπεζα κι όχι να τους φεύγουν τα τσίσα από το φόβο όταν τους μιλάει η εισπρακτική εταιρία, η οποία όπως προκύπτει από τα προλεγόμενα, αποκλείεται αν αυτό δεν προβλέπεται ρητά από την αρχική σύμβαση. Σε περίπτωση εξαγοράς μιάς τράπεζας από μία άλλη, θα πρέπει επομένως να έχει λάβει πρόνοια, ώστε να μην απολύσει τους υπαλλήλους της εξαγορασμένης τράπεζας, αν θέλει να διατηρήσει το επικερδές γι αυτήν δάνειο.
Τα τυχόν παράπονα διατυπώνονται στον τηλεφωνητή, πρέπει να είναι διακριτικά ώστε να μην πληροφορηθεί κάποιος ένοικος ή επισκέπτης του σπιτιού ή περαστικός κλέφτης τα προσωπικά δεδομένα του ιδιοκτήτη ή κάποια αδιάκριτη φιλενάδα. Αν η τράπεζα επικοινωνήσει με τον πελάτη και αποδειχθεί ότι εκείνη έκανε λάθος, θα πληρώνει στον λογαριασμό του πελάτη ένα ποσό, ανάλογο με τις «ποινές» που χρεώνεται ο πελάτης όταν καθυστερεί.
Αντί για τα αυτονόητα παραπάνω, (τα οποία δανειστήκαμε από επιστολή Αμερικανίδας 96χρονης πελάτισσας τράπεζας) το υπουργείο Ανάπτυξης και ο κ. Χατζηδάκης απαιτεί να γνωστοποιούμε κάθε αλλαγή στοιχείων μας σε 15 ημέρες το πολύ με ποινή να μην θεωρηθούμε συνεργάσιμοι, χωρίς να υποχρεώνει την τράπεζα να μας ενημερώνει αν είναι φερέγγυα, αν έχει τα απαιτούμενα εποπτικά κεφάλαια (όπως αποδείχθηκε καμία δεν τα είχε) αν έχει αλλάξει μετόχους και σε τι ποσοστό, αν οι νέοι επενδυτές είναι φερέγγυοι, αν σκοπεύει να κάνει απολύσεις και να μα στερήσει από τους υπαλλήλους με τους οποίους συνεργαζόμαστε άριστα και ίσως δεν έπιασαν τους εξωφρενικούς μηνιαίους στόχους που τους έβαλαν, αν ενημέρωσαν την εφορία για κάθε πρωτοβουλία που ανέλαβαν να μεταβιβάσουν το δάνειό μας σε εταιρία ειδικού σκοπού με έδρα το Σίτι του Λονδίνου, το οποίο είναι ως γνωστόν φορολογικός παράδεισος και αν άλλαξαν την ελληνική ελεγκτική εταιρία με άλλη που έχει την έδρα της στα νησιά Τζέρσεϋ της Μάγχης, που είναι γνωστός παράδεισος εμπιστευτικότητας στοιχείων που θα έπρεπε να είναι δημόσια.
Ο κ. Χατζηδάκης – σαν δεν ντρέπεται – ζητάει να γνωστοποιούμε στην τράπεζα ακόμα και πληροφορίες που δεν έχουν ακόμα συντελεστεί, όπως αν πρόκειται στο άμεσο μέλλον να λάβουμε επίδομα ανεργίας ή βεβαίωση απορίας από τον Δήμο μας, αν πρόκειται να λάβουμε αποζημίωση απόλυσης κλπ Το μόνο που δεν μας ζητάει είναι να του γνωστοποιούμε και αν αγοράσαμε λαχεία, επομένως έχουμε κάποια πιθανότητα έξτρα εσόδων.
Ακόμα και σε περιπτώσεις μεγάλων φυσικών καταστροφών όπως σεισμοί ή καταποντισμοί, ζητά εμείς να ενημερώσουμε την τράπεζα ότι εκτάκτως δεν θα μπορέσουμε για κάποιο χρονικό διάστημα «έως τρείς μήνες» να μην ανταποκριθούμε στις υποχρεώσεις μας. Σε λίγο θα μας ζητάει να του ανακοινώσουμε αν αρχίσαμε το κάπνισμα λόγω του στρές που μας προκάλεσε, επομένως έχουμε αποδεδειγμένα μεγάλες πιθανότητες να πάθουμε καρκίνο του πνεύμονος σε δέκα χρόνια, καρκίνο των χειλέων, του λάρυγγος κλπ σε πέντε χρόνια, χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια, καρδιοπάθεια ή εγκεφαλικό αν συνυπάρχει με διαβήτη κλπ που μπορεί να πληροφορηθεί από τον αγαπητό κ. Μπεχράκη, συνεργάτη του υπουργείου Υγείας. Γιατί κι αυτές είναι αιτίες από τις οποίες μπορεί μελλοντικά να καθυστερήσουμε τις δόσεις μας. Ή ακόμα χειρότερα να αφήσουμε απλήρωτη την τράπεζα αν μετακομίσουμε στα θυμαράκια και κοιτάμε τις βρούβες από τη ρίζα.
