Με το πέρασμα του χρόνου μετά το καταστροφικό γεγονός, αρχίζουμε να σκεφτόμαστε το βαθύτερο νόημα τραυματικών γεγονότων. Ειδικότερα τα παιδιά μας μπορεί να αναζητήσουν εξηγήσεις για να προσπαθήσουν να καταλάβουν τα τραγικά γεγονότα.
Πώς μπορούμε να μιλήσουμε και να παρηγορήσουμε τα παιδιά μας σε τέτοιες καταστάσεις; Διαβάστε ορισμένες οδηγίες από ψυχολόγους που μπορεί να σας βοηθήσουν να επικοινωνήσετε αποτελεσματικά και να βοηθήσετε τα παιδιά σας αναφορικά με πρόσφατα τραυματικά γεγονότα.
1. Αποκτήστε μια σαφή εικόνα
Μην αναφέρετε το συμβάν προληπτικά, περιμένετε τα παιδιά να ρωτήσουν για αυτό. Όταν σας ρωτήσουν, αποκτήστε μια σαφή εικόνα της κατανόησης του παιδιού σας, ρωτώντας το παιδί να σας πει αυτό που καταλαβαίνει για τα πρόσφατα γεγονότα και το νόημά τους.
Αυτό θα σας βοηθήσει να προσδιορίσετε το επίπεδο κατανόησης του παιδιού σας και θα σας βοηθήσει να αποφασίσετε για την έκταση των πληροφοριών που θέλετε να συζητήσετε μαζί του.
2. Ακούστε προσεκτικά
Ακούστε τα παιδιά σας, δίνοντας προσοχή στα συναισθηματικά τους σημάδια καθώς και τα λόγια τους. Τα παιδιά μπορεί συχνά να πουν ένα πράγμα, αλλά η γλώσσα του σώματος τους μπορεί να αποκαλύψει περισσότερα από όσα αρχικά αντιλαμβάνεστε. Είναι σημαντικό να ακούσετε προσεκτικά, ώστε να διορθώσετε τυχόν εσφαλμένες αντιλήψεις και να δημιουργήσετε μια σαφή εικόνα για το παιδί σας.
Βεβαιωθείτε ότι το παιδί σας γνωρίζει ότι μπορεί να σας κάνει ερωτήσεις και να είστε ανοιχτοί στις ανάγκες του / της. Με το να είναι ενεργοί ακροατές, οι γονείς μπορούν να διαπιστώσουν το επίπεδο άγχους ή ανησυχίας που μπορεί να βιώνει το παιδί τους.
3. Προσαρμόστε την απάντησή σας στις ανάγκες του παιδιού
Αφότου έχετε διαπιστώσει το επίπεδο κατανόησης, αγωνίας και αναγκών του παιδιού, απαντήστε με κατάλληλο τρόπο σε ερωτήσεις και ανησυχίες. Μερικές φορές, μόνο η διαβεβαίωση ότι είστε ασφαλείς είναι το μόνο που χρειάζεται. Άλλες φορές, μπορεί να χρειάζεται μια πιο λεπτομερή εξήγηση.
4. Διαβεβαιώστε το παιδί σας ότι είναι ασφαλές
Είναι σημαντικό να επικοινωνείτε στα παιδιά σας ότι είναι ασφαλή και ότι ως γονείς κάνετε ό, τι περνάει από το χέρι σας για να τα κρατήσετε ασφαλή. Εξηγήστε τους και βεβαιωθείτε ότι το καταλαβαίνουν αυτό. Ενημερώστε τα ότι υπάρχουν πολλοί άνθρωποι, γονείς, δάσκαλοι, αστυνομία, πυροσβέστες, για να τα προστατεύσουν. Τα μεγαλύτερα παιδιά μπορούν να κατανοήσουν το ρόλο της αστυνομίας για την προστασία τη δική τους και των άλλων πολιτών.
5. Προσφέρετε τη δική σας οπτική
Τα μεγαλύτερα παιδιά και οι έφηβοι θα αναζητήσουν την προσωπική σας αντίληψη για τα γεγονότα, το οποίο θα τους βοηθήσει να διαμορφώσουν το δικό τους σύστημα αξιών και πεποιθήσεων.
6. Απαντήστε με ειλικρίνεια
Απαντήστε στις ερωτήσεις των παιδιών σας με άμεσο και ειλικρινή τρόπο. Μην προσπαθήσετε να προστατέψετε τα παιδιά με την παρακράτηση πληροφοριών. Χρησιμοποιήστε την κρίση σας για να παρέχετε πληροφορίες κατά τρόπο κατάλληλο για την ηλικία τους και που να ταιριάζει στην προσωπικότητα τους. Ωστόσο, περιορίστε τις απαντήσεις σας σε συγκεκριμένες ερωτήσεις. Να θυμάστε ότι η υπερπληροφόρηση μπορεί να συγκλονίσει τα παιδιά.
7. Επιτρέψτε στα παιδιά να εκφράσουν τα συναισθήματά τους
Υπάρχουν πολλοί τρόποι με τους οποίους τα παιδιά μπορούν να εκφράσουν τα συναισθήματα θλίψης, λύπης ή θυμού: κάνοντας ζωγραφιές και στέλνοντάς τις σε πυροσβέστες, κάνοντας την προσευχή τους ή γράφοντας μία έκθεση στην τάξη τους. Το σημαντικό είναι να βρουν μια διέξοδο για τα συναισθήματά τους και να νιώσουν γνήσια αποδοχή και υποστήριξη.
8. Παρέχετε σημαντική σωματική επαφή
Πολλά παιδιά θα εκφράσουν συνειδητά ή ασυνείδητα την ανάγκη να βρίσκονται κοντά σας. Οι περισσότερες αγκαλιές θα παρέχουν την επαφή που χρειάζονται τα παιδιά για να αισθάνονται ασφαλή.
9. Ξεκινήστε τη θεραπευτική διαδικασία
Πάρτε τον έλεγχο της κατάστασης. Επιστρέψτε στην καθημερινή ρουτίνα. Κάνετε κάτι θετικό: δώστε αίμα, κάντε μία δωρεά, γίνετε εθελοντές. Κάθε βήμα προς την κανονικότητα βοηθά τα παιδιά και τους ενήλικες να αρχίσουν την διαδικασία θεραπείας.
10. Εάν χρειάζεται, αναζητήστε θεραπεία
Εάν το παιδί σας παρουσιάζει σημάδια στρες ή άγχους τα οποία δεν μειώνονται (όπως αλλαγές στη συμπεριφορά, αυξημένη επιθετικότητα, προβλήματα στον ύπνο, κόπωση, απώλεια όρεξης ή αδιαφορία για αγαπημένες δραστηριότητες), συζητήστε με έναν ειδικό ψυχικής υγείας που ειδικεύεται στην φροντίδα παιδιών. Μπορείτε επίσης να ξεκινήσετε από τον παιδίατρό σας.
