Τα αντιβιοτικά χρησιμοποιούνται από καιρό στη θεραπεία της ακμής λόγω των αντιφλεγμονωδών ιδιοτήτων τους και της ικανότητάς τους να ελέγχουν την ανάπτυξη βακτηρίων που μπορούν να συμβάλουν στην ακμή https://dermedica.gr/klinikh-dermatologia-pathhseis-dermatos/akmh/, δηλαδή το Propionibacterium acnes (P. acnes). Ωστόσο, δεν είναι όλα τα αντιβιοτικά εξίσου αποτελεσματικά στη θεραπεία της ακμής και ορισμένα προτιμώνται έναντι άλλων, λόγω των ειδικών μηχανισμών δράσης τους, των προφίλ παρενεργειών και του κινδύνου βακτηριακής αντίστασης.
Οι τετρακυκλίνες, ιδιαίτερα η δοξυκυκλίνη και η μινοκυκλίνη είναι από τα πιο συχνά συνταγογραφούμενα από του στόματος αντιβιοτικά για την ακμή. Η δοξυκυκλίνη είναι συνήθως η πρώτη επιλογή λόγω της αποτελεσματικότητάς της. Λειτουργεί αναστέλλοντας την πρωτεϊνική σύνθεση του P. acnes, μειώνοντας την ικανότητα των βακτηρίων να προκαλούν φλεγμονή.
Η μινοκυκλίνη είναι επίσης αποτελεσματική κατά του P. acnes και έχει παρόμοιο μηχανισμό δράσης με τη δοξυκυκλίνη. Μπορεί να διεισδύσει καλά στο σμηγματογόνο ωοθυλάκιο και τείνει να είναι πιο λιποδιαλυτό από τη δοξυκυκλίνη, γεγονός που μπορεί να ευθύνεται για την ελαφρώς υψηλότερη αποτελεσματικότητά της σε ορισμένους ασθενείς. Ωστόσο, η μινοκυκλίνη συνήθως προορίζεται για πιο σοβαρές περιπτώσεις λόγω του κινδύνου παρενεργειών, συμπεριλαμβανομένης της πιθανότητας πρόκλησης αυτοάνοσων καταστάσεων και πρόκλησης αλλαγών μελάγχρωσης.
Η ερυθρομυκίνη και η κλινδαμυκίνη είναι δύο άλλα αντιβιοτικά που χρησιμοποιούνται συνήθως για τη θεραπεία της ακμής, κυρίως σε τοπικά σκευάσματα. Αναστέλλουν τη βακτηριακή πρωτεϊνική σύνθεση, μειώνοντας αποτελεσματικά τον πληθυσμό του P. acnes στο δέρμα. Η ερυθρομυκίνη χρησιμοποιείται συχνά σε συνδυασμό με υπεροξείδιο του βενζοϋλίου σε τοπικές θεραπείες για τη μείωση του κινδύνου βακτηριακής αντίστασης.
Η τριμεθοπρίμη-σουλφαμεθοξαζόλη (TMP-SMX) και η αζιθρομυκίνη χρησιμοποιούνται λιγότερο συχνά, αλλά μπορεί να είναι αποτελεσματικές σε ορισμένες περιπτώσεις, ειδικά όταν οι ασθενείς δεν μπορούν να ανεχθούν τις τετρακυκλίνες ή δεν έχουν ανταποκριθεί σε άλλες θεραπείες.
Ενώ τα αντιβιοτικά μπορεί να είναι εξαιρετικά αποτελεσματικά στη θεραπεία της ακμής, η χρήση τους δεν είναι χωρίς ανησυχίες. Δεν πρέπει να γίνεται υπερβολική κατανάλωση αντιβιοτικών από τους ασθενείς γιατί μπορεί τα βακτήρια να μεταλλαχτούν, όχι μόνο το P. acnes αλλά και άλλα βακτήρια. Αυτό είναι ένα σοβαρό παγκόσμιο πρόβλημα στην υγεία και οι δερματολόγοι προσέχουν να χρησιμοποιούν τα αντιβιοτικά με σύνεση.
Για να μην συνηθίσουν τα βακτήρια στα αντιβιοτικά, συνίσταται να χορηγούνται παράλληλα και με άλλες θεραπείες για την ακμή, όπως είναι τα ρετινοειδή ή το υπεροξείδιο του βενζοϋλίου. Μπορούν επίσης να χρησιμοποιηθούν κατά διαστήματα, για παράδειγμα, για τη διαχείριση των εξάρσεων της ακμής και όχι ως συνεχής θεραπεία.
Είναι επίσης σημαντικό να θυμάστε ότι, ενώ τα αντιβιοτικά μπορούν να βοηθήσουν στον έλεγχο της ακμής, δεν αποτελούν θεραπεία. Η ακμή είναι μια πολύπλοκη πάθηση που συχνά περιλαμβάνει ορμονικές διακυμάνσεις, αυξημένη παραγωγή σμήγματος και προβλήματα με τον κύκλο εργασιών των κυττάρων του δέρματος, εκτός από την υπερανάπτυξη βακτηρίων. Η ολοκληρωμένη θεραπεία ακμής συχνά περιλαμβάνει την αντιμετώπιση και αυτών των άλλων παραγόντων.
Συμπερασματικά, τα αντιβιοτικά, ιδιαίτερα οι τετρακυκλίνες, αποτελούν τη βάση της θεραπείας της ακμής λόγω της ικανότητάς τους να ελέγχουν το P. acnes και να μειώνουν τη φλεγμονή. Ωστόσο, λόγω του κινδύνου βακτηριακής αντοχής, θα πρέπει να χρησιμοποιούνται προσεκτικά και συχνά σε συνδυασμό με άλλες θεραπείες. Ένας δερματολόγος https://dermedica.gr/ μπορεί να παρέχει την καλύτερη καθοδήγηση σχετικά με το ποια αντιβιοτική ή άλλη θεραπευτική προσέγγιση είναι πιθανό να είναι πιο αποτελεσματική για την ακμή κάθε ασθενούς
