ΚΟΙΝΩΝΙΚΉ ΟΙΚΟΝΟΜΊΑ: Πού να είναι τώρα η κ. Αντωνοπούλου…
Του Ευάγγελου Σπινθάκη συντονιστή της θεματικής οικονομίας των Οικολόγων Πράσινων
Η προ μηνός παραιτηθείσα υπουργός κ. Αντωνοπούλου, ζήτησε και δικαίως, να κριθεί για το έργο της.
Αυτό φιλοδόξει να κάνει το παρόν κείμενο, καθώς το ζήτημα για το αν δικαιολογείται ηθικώς μια υπουργός με περιουσία κοντά στο 1 δις, να έχει ανάγκη 1000 ευρώ το μήνα, έχει εξαντληθεί από τα ΜΜΕ.
Πάμε όμως στην αξιολόγηση:
Η κ. Αντωνοπούλου αναλαμβάνει τον Ιανουάριο 2015.
Το πρώτο που κάνει είναι να καταργήσει την προκήρυξη για τους «Μηχανισμούς στήριξης κοινωνικής οικονομίας» αξίας 25 εκ. ευρώ που ήδη βρισκόταν στο στάδιο της αξιολόγησης των προτάσεων.
Τότε είχαμε συμφωνήσει, λαμβάνοντας υπόψη την αρνητική εμπειρία των προγραμμάτων ΤΟΠΣΑ – ΤΟΠΕΚΟ, αξίας πάνω από 300 εκ. ευρώ.
Αλλά βέβαια δεν φανταζόμασταν ότι ακόμη και σήμερα, 3 χρόνια μετά, δεν έχει καν προκηρυχθεί ούτε ένα πρόγραμμα για την κοινωνική επιχειρηματικότητα!
Αντιθέτως η κ. Αντωνοπούλου ΔΕΝ καταργεί την λεγόμενη «κοινωφελή εργασία».
Αυτό ήταν ένα «κόλπο» της εποχής Βενιζέλου, ο οποίος εξέτρεψε τους πόρους του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Ταμείου προς βραχυχρόνιους διορισμούς στο δημόσιο (ΟΤΑ) για πεντάμηνα και οκτάμηνα.
Ήταν η πανηγυρική επιστροφή στα γνωστά stage, τα οποία είχαν καταργηθεί και ορθώς το 2010.
Ποιος δήμαρχος άραγε, ποιος υπουργός, δεν αρέσκεται να κάνει δηλώσεις ότι «έπεσε η ανεργία» και ότι «προσλάβαμε τόσους», από τις ευάλωτες μάλιστα ομάδες του πληθυσμού…
Με αυτό τον τρόπο η κ. Αντωνοπούλου συνέχισε επαξίως την πολιτική ΝΔΣΟΚ για τους πόρους της κοινωνικής οικονομίας.
Η διαφορά ήταν ότι εδώ δόθηκε και ιδεολογικό περίβλημα.
Η πρώην υπουργός μιλούσε συχνά για το κράτος «ως εργοδότη τελευταίας καταφυγής», που πρακτικώς σημαίνει «έχω λεφτά (που τα βρήκα;) και μοιράζω επιδόματα (σε ποιους και για ποιον λόγο;)»!
Αυτή η πολιτική κινείται στο όριο της ευρωπαϊκής νομιμότητας γιατί οι πόροι του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Ταμείου δεν προορίζονται για κρατικούς διορισμούς.
Πρόκειται για έναν κακοχωνεμένο κευνσιανισμό, αλλά όταν ο Κέυνς, έγραψε για εργασία σε δημόσια έργα, δεν εννοούσε ασφαλώς τα επιδόματα.
Είχαμε θέσει στην πρώην υπουργό στις δύο φορές που την συναντήσαμε, το εξής ερώτημα:
«Πόσες θέσεις εργασίας, ποιο επιπλέον εισόδημα άραγε δημιουργήθηκε με την πολιτική της «κοινωφελούς εργασίας»;
Η απάντηση ήταν ότι η «κοινωφελής εργασία» είναι ένα πρότυπο και καινοτόμο έργο που θα βρει μάλιστα μιμητές στην Ευρ. Ένωση!
Εξακολουθούμε και σήμερα να ρωτάμε το ίδιο.
Δεν υπάρχει λοιπόν τίποτε θετικό;
Ασφαλώς.
Μετά από κυοφορία 21 μηνών τον Νοέμβριο 2016, επιτέλους ψηφίζεται ο νέος νόμος για τη κοινωνική οικονομία.
Ο νόμος κινείται σε σωστή κατεύθυνση, μετά από παλινωδίες του υπουργείου και τελικώς ξεκαθαρίζει τον σαφή προσδιορισμό του υποκειμένου της κοινωνικής επιχειρηματικότητας, που πρέπει να είναι οι πρωτοβουλίες των πολιτών.
Το κράτος και η ιδιωτική επιχειρηματικότητα αποκλείονται, δεν μπορούν πλέον να θεωρηθούν φορείς της κοινωνικής οικονομίας, άρα δεν μπορούν να λαμβάνουν τους σχετικούς πόρους.
Προς αυτή την κατεύθυνση εργάστηκε η Θεματική Ομάδα Κοινωνικής Οικονομίας των Οικολόγων Πράσινων και ήταν αποφασιστική η παρέμβαση του βουλευτή κ. Γιώργου Δημαρά, ώστε κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή να εξασφαλιστεί η διακριτότητα του τρίτου τομέα της οικονομίας σε σχέση με τα δημόσια οικονομικά και την αγορά.
Φτάνει όμως ένα νόμος, στην χώρα άλλωστε έχουμε υπερεπάρκεια νόμων…
Πέρυσι η πρώην υπουργός καμάρωνε ότι έχουν εξασφαλιστεί 157 εκ. ευρώ για την κοινωνική οικονομία ως το 2020!
Για να πλησιάσουμε όμως το 7-10% τον μέσο όρο της συμμετοχής της κοινωνικής οικονομίας στο ΑΕΠ, και με τους πόρους του ΕΣΠΑ και του πακέτου Γιούνγκερ εκτιμούμε ότι πρέπει να δοθούν πάνω από ένα δις!
Εδώ η κ. Αντωνοπούλου θύμωσε, «ασφαλώς είναι αρκετά χρήματα, δεν μπορούμε άλλωστε να κόψουμε από αλλού, την παιδεία, την υγεία!».
Βεβαίως από την λεγόμενη «κοινωφελή» δεν κόβεται τίποτε, αντιθέτως, γεμίζει ο τόπος διαφήμιση «νέοι διορισμοί στους δήμους»!
Η πρώην υπουργός συχνά μιλούσε για τον «κοινωνικό αντίκτυπο» που πρέπει να διακρίνει την κοινωνική οικονομία.
Ρωτάμε από την πλευρά μας: Θα εφαρμόσει κάποτε το υπουργείο ειδικώς αυτό, το Υπουργείο Εργασίας, την μέτρηση του κοινωνικού αντικτύπου για τις πράξεις και παραλείψεις του;
Σε αυτό το ερώτημα πρέπει να απαντήσει και η κ. Αντωνοπούλου και όλοι οι προηγούμενοι υπουργοί.
Όσοι πάντως εργάζονται και προωθούν την κοινωνική οικονομία στο πεδίο, έχουν να λένε ότι το αντίκτυπο του συγκεκριμένου υπουργείου σε κοινωνικό, αλλά και σε οικονομικό επίπεδο ΔΕΝ είναι ακόμη ανιχνεύσιμο!
Κατά τα άλλα πρέπει να προσθέσουμε ότι η κ. Αντωνοπούλου ήταν πάντα ευγενική στις συναντήσεις, μας άκουγε προσεκτικά, αν και η αίσθηση μας από το κλίμα στο υπουργείο ήταν «τι είναι πάλι ετούτοι οι οικολόγοι που έρχονται να μας πουν τι πρέπει να κάνουμε τα λεφτά του κράτους».
Το τελευταίο σχόλιο είναι για να ευθυμήσουμε και λίγο σχετικώς με την αποτελεσματικότητα των θεσμικών επαφών…
