Με υβριστικούς χαρακτηρισμούς ρατσιστικού περιεχομένου επιτέθηκε ασθενής σε γιατρό του Μαμάτσειου της Κοζάνης στα επείγοντα το βράδυ της Τρίτης, με την γιατρό να απαντάει με μήνυση και την διοίκηση του νοσοκομείου να καταδικάζει το συμβάν.
Η Διοίκηση του Γενικού Νοσοκομείου “Μαμάτσειο”-“Μποδοσάκειο” καταδικάζει τη χθεσινοβραδινή, ρατσιστική επίθεση που εδέχθη η ιατρός μας Godwin Solace Akpevwe.
Τέτοιες πράξεις μας παραπέμπουν σε σκοτεινές περιόδους και δεν αρμόζουν στην εποχή μας και ιδιαίτερα στο χώρο του Νοσοκομείου, όπου όλο το προσωπικό, ιατρικό και νοσηλευτικό υπερβάλλει εαυτόν για το καλό και την ασφάλεια των συνανθρώπων μας.
Ο ΔΙΟΙΚΗΤΗΣ
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΥΛΟΥ
Δεν ήταν η πρώτη περιπέτεια – την είχαν αποκλείσει από τις αρχαιρεσίες του Συλλόγου
Η ειδικευόμενη παθολόγος Solace Akpevwe Godwin είναι νιγηριανής καταγωγής και παρά τα 14 χρόνια κατά τα οποία μεγάλωσε, πήγε σχολείο και σπούδασε Ιατρική (στο Δημοκρίτειο) δεν είχε αποφύγει και στο παρελθόν περιπτώσεις αποκλεισμού με ρατσιστική χροιά.
Μόλις το περασμένο Φθινόπωρο είχε προσπαθήσει να συμμετάσχει στις αρχαιρεσίες του Ιατρικού Συλλόγου Κοζάνης, του οποίου είναι μέλος και πληρώνει εισφορές, για να ανακαλύψει ότι ένας νόμος της μετεμφυλιακής Ελλάδας την εμπόδιζε. Οπως έγραφε τότε σε ανοιχτή επιστολή της:
Λέγομαι Solace Akpevwe Godwin και είμαι Νιγηριανής καταγωγής. Ζω στην Ελλάδα τα τελευταία 14 χρόνια. Φοίτησα σε ελληνικό σχολείο και ύστερα στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης, τμήμα Ιατρικής. Αποφοίτησα στις 9/3/2011 και επί του παρόντος είμαι ειδικευόμενη Παθολογίας στο Γ.Ν Κοζάνης (ΜΑΜΑΤΣΕΙΟ).
Αποστέλλω αυτό το κείμενο διότι αν και νόμιμος κάτοικος της χώρας, πτυχιούχος της Ιατρικής και εγγεγραμμένο μέλος του Ιατρικού συλλόγου ανακάλυψα προσφάτως ότι δεν μου δίδεται η δυνατότητα να ψηφίσω στις εκλογές του συλλόγου στις 12/10/2014.
Στην προσπάθεια επιβεβαίωσης της εγκυρότητας αυτής της πληροφορίας, έλαβα γνώση από τον Ιατρικό σύλλογο της Κοζάνης αλλά και της Αθήνας, ενός νόμου από το 1957, ο οποίος τονίζει ότι οι αλλοδαποί Ιατροί δεν έχουν το δικαίωμα του εκλέγειν και του εκλέγεσθαι.
Πώς είναι δυνατόν να είμαι νόμιμο μέλος ενός συλλόγου, να πληρώνω εισφορές, να καλούμαι σε συναντήσεις και στις εκλογές να είμαι ανύπαρκτη; Πώς γίνεται να είμαι αποδεκτή σαν Ιατρός αλλά σαν ψηφοφόρος όχι; Άρα ποιο είναι το νόημα της εγγραφής σε ένα σύλλογο;
Στο σημείο αυτό θα ήθελα να τονίσω την ειρωνεία της κατάστασης, διότι πρόσφατα ψηφίστηκε ο πολυσυζητημένος αντιρατσιστικός νόμος και αναρωτιέμαι, ρατσισμός είναι μόνο όταν κάποιος με βρίζει λόγω χρώματος, όταν με ξυλοκοπά επειδή δεν έχουμε την ίδια θρησκεία ακόμα και όταν και με σκοτώνει επειδή τόλμησα να έρθω στη χώρα του;
Ο ρατσισμός είναι όλα αυτά αλλά είναι ΚΑΙ να μου στερείς το δικαίωμα να έχω φωνή στον επαγγελματικό μου χώρο, είναι να δημιουργείς εσκεμμένα ένα κενό ανάμεσα σε κατά τα άλλα ίσους συναδέλφους ευελπιστώντας να με βάλεις στη θέση μου (που θεωρείς ότι είναι κάτω, με σκυμμένο το κεφάλι και χωρίς φωνή).
Αντί λοιπόν να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας και να λέμε ΘΕΩΡΗΤΙΚΑ ότι είμαστε όλοι ίσοι μήπως ήρθε ο καιρός να το πράξουμε κιόλας; Είμαστε όλοι ίσοι και καλώ τους συλλόγους, σωματεία και ενώσεις να το δείξουν έμπρακτα.
Σαν Ιατρός έδωσα έναν όρκο, να φέρομαι σε κάθε άνθρωπο ως ίσο και ζω σύμφωνα με αυτόν εντός και εκτός εργασίας. Γι’ αυτό καλώ όσους συμφωνούν με αυτό να μεριμνήσουν για την κατάργηση αυτού του άδικου νόμου όχι μόνο για’ μένα αλλά για να δώσουμε ακόμα ένα νόημα στον όρκο του Ιπποκράτη.