Στη Μάνη πριν από πολλά χρόνια, οι νοικοκυραίοι που είχαν ζωντανά έσφαζαν τον πασχάτη, ή λαμπριάτη. Αν ήταν κατσίκι το έλεγαν μανάρι και αν ήταν αρνί το έλεγαν μαρτίνι.
Το Σάββατο μετά την Ανάσταση τσούγκριζαν τα κόκκινα αυγά, έκοβαν τη λαμπροκουλούρα, έτρωγαν φρέσκο τυρί,σαλάτα και έπιναν κρασί.
Το κρεατικό του τραπεζιού αποτελούσαν συκωταριά τηγανητή,μαγειρίτσα με μάραθο , ή σκούπα-πατσίτσα ή πατσιά-με έντερα, την κοιλίτσα , τα ποδαράκια, το κεφαλάκι και κρέας από το λαιμό, συνήθως αυγολέμονο.
Το μεσημέρι του Πάσχα έτρωγαν τυρόπιτες και ελαφρά τροφή και το γιορτινό φαγητό το έτρωγαν το απόγευμα της Κυριακής, ή ακόμα και τη Δευτέρα σε κάποια χωριά της Δυτικής Μάνης.
Στη Β.Α Μάνη την Κυριακή του Πάσχα συνηθίζεται κατσικάκι ή αρνάκι ψητό στο φούρνο με πατάτες, αγκινάρες και φρέσκια ρίγανη. Φτιάχνουν ακόμα και κοκκινιστό ή σούπα αυγολέμονο.
Στα Μπαρδουνοχώρια το ψητό τρώγονταν τη δεύτερη μέρα του Πάσχα, ενώ ανήμερα μαγείρευαν κατσικάκι φρικασέ με αντίδια.
Στην ευρύτερη περιοχή της Αρεόπολης, το κρέας ψήνεται παραδοσιακά στο φούρνο και αρωματίζεται με φρέσκο μάραθο που αφθονεί στην περιοχή, ενώ στην υπόλοιπη Μάνη αγαπούν τη φρέσκια ρίγανη. Σε ορισμένα χωριά τρώνε τη Δευτέρα του Πάσχα το γιορτινό μαγείρεμα που συνηθίζεται κατά περιοχή.
Το κρέας καταναλώνεται σταδιακά και με σύνεση για να επανέλθει ομαλά ο οργανισμός και να μην προκληθούν δυσάρεστες επιπλοκές λόγω της εξαντλητικής νηστείας των 50 ημερών που προηγήθηκε.
