Στη μνήμη του αγαπημένου μου φίλου Βαγγέλη Βέκιου
Ήταν αυτός που με έπεισε να συμμετάσχω στο πορτοκαλί. Και μάλιστα στο
ξεκίνημα της κάθε εκπομπής επιλέξαμε να ακούγεται το τραγούδι «Γεννήθηκα
στο βλέφαρο του κεραυνού» του Κ. Μύρη, μελοποιημένο από το Γ.
Μαρκόπουλο το 1972 και τραγουδισμένο από τον Αρχάγγελο Ν. Ξυλούρη με τη
στιβαρή και σπαρτιάτικη φωνή του.
Ήταν ένα τραγούδι που του άρεσε πάρα πολύ και μάλιστα το θυμόταν σε
στιγμές έντονης συναισθηματικής φόρτισης. Μου έλεγε:
στιγμές έντονης συναισθηματικής φόρτισης. Μου έλεγε:
«Το τραγούδι αυτό περιγράφει την τραυματική εμπειρία του Ελληνισμού να
επιβιώσει ανά τους αιώνες στον τραχύ Ελλαδικό χώρο, συμφιλιωμένος και
αντίπαλος με τα αρχέγονα στοιχεία της φύσης, τον κεραυνό, τα νερά, το
σύννεφο, την πυρκαγιά, τόσο απειλητικά όσο και γεννεσιουργά».
επιβιώσει ανά τους αιώνες στον τραχύ Ελλαδικό χώρο, συμφιλιωμένος και
αντίπαλος με τα αρχέγονα στοιχεία της φύσης, τον κεραυνό, τα νερά, το
σύννεφο, την πυρκαγιά, τόσο απειλητικά όσο και γεννεσιουργά».
Του έλεγα πως το τραγούδι αυτό περιέχει λέξεις και φράσεις κλειδιά για τη ζωή
και τη συνέχεια της, όπως:
και τη συνέχεια της, όπως:
«Σβήνω κυλώντας στα νερά», «η ζωή προήλθε από το νερό», «πήρα το δρόμο της
σποράς», «ο σπόρος είναι η συνέχεια της ζωής».
σποράς», «ο σπόρος είναι η συνέχεια της ζωής».
Μάλιστα τον περασμένο χρόνο στο σπίτι του στην Κερατέα μαζί με τον Αντρι
είχαν σπείρει βαλσαμόχορτο.
είχαν σπείρει βαλσαμόχορτο.
«Αμίλητος την ώρα της συγκομιδής» (συγκομιδή: λέξη μαγική του ιδρώτα και
του μόχθου..)
του μόχθου..)
Έτσι τα φέρνει η ζωή, ώστε καμιά φορά συναντάς ανθρώπους και συνδέεσαι
μαζί τους, όπου είτε με τη δουλειά τους είτε με την παρουσία τους έχουν κάτι
που σε αγγίζει, σε κινητοποιεί και σε συντροφεύει.
Αντίο Φίλε.
Με πολλή αγάπη και εκτίμηση,
Αβδελάς Ευάγγελος
