Ερώτηση του Κώστα Αρβανίτη στην Κομισιόν για την κατάργηση του αυτοδιοίκητου του ΚΕΘΕΑ από την κυβέρνηση
Στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή τα κυβερνητικά παιχνίδια με το ΚΕΘΕΑ
Από τη δεκαετία του ’80 που άρχισαν τη λειτουργία τους οι πρώτες θεραπευτικές κοινότητες για εξαρτημένα άτομα στη χώρα μας, το ΚΕΘΕΑ αποτελεί επιτυχημένο υπόδειγμα νομικού προσώπου σωματειακού χαρακτήρα που εξυπηρετεί σκοπό δημόσιας ωφέλειας. Ένα μοναδικό δείγμα δημόσιας λειτουργίας μέσα από θεσμούς της κοινωνίας των πολιτών.
Το ΚΕΘΕΑ θεραπεύει με απτά αποτελέσματα, χωρίς δάνεια, χωρίς «μαύρες τρύπες» στα οικονομικά του.
Όλα αυτά δεν τα γνωρίζω μόνο θεωρητικά αλλά και από θέση ευθύνης, καθώς είχα την τιμή να συμμετέχω για χρόνια στο ΔΣ του φορέα, και ως αντιπρόεδρος μέχρι το 2017.
Η εμπειρία μου από το ΚΕΘΕΑ είναι μια εμπειρία αυτοδιοίκησης με αποτελεσματικότητα και διαφάνεια.
Αυτή η διπλή επιτυχία στα πεδία, τόσο της απεξάρτησης, όσο και της διοίκησης, ή μάλλον της Αυτοδιοίκησής του, έχει καταξιώσει διεθνώς το ΚΕΘΕΑ (επίσημος Σύμβουλος του ΟΗΕ). Το ΚΕΘΕΑ αποφασίζει μέσα από γενικές συνελεύσεις, που συμμετέχουν όλοι: θεραπευτές, εργαζόμενοι, χρήστες και οι οικογένειές τους.
Το ΚΕΘΕΑ δεν είναι πετυχημένο και αυτοδιοικούμενο, είναι πετυχημένο επειδή είναι αυτοδιοικούμενο.
Αυτή είναι η διεθνώς αναγνωρισμένη πρακτική: οι θεραπευτικές κοινότητες να είναι αυτοδιοικούμενες και αυτοκέφαλες.
Όλα αυτά η παρούσα ελληνική κυβέρνηση τα γκρεμίζει με μια πραξικοπηματική και αναίτια Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου, έναν τύπο νομοθετήματος που στην Ελλάδα χρησιμοποιείται αποκλειστικά σε ιδιαιτέρως επείγουσες ανάγκες. Μ΄ αυτή την Πράξη καταλύει το αυτοδιοίκητο του οργανισμού με διαδικασίες εξπρές και αστείες δικαιολογίες περί «αποκατάστασης της χρηστής διοίκησης και δημοσιονομικής διαχείρισης» και εγκαθιστά πλήρη κυβερνητική κηδεμονία. Έτσι το ΚΕΘΕΑ μετατρέπεται από κύτταρο της Κοινωνίας των Πολιτών σε φορέα του «Επιτελικού Κράτους», του αυταρχικού συγκεντρωτικού μοντέλου διακυβέρνησης με το οποίο ο Κυριάκος Μητσοτάκης επιδιώκει να ελέγξει ασφυκτικά τόσο την κυβέρνησή του, όσο και το σύνολο του Κράτους.
Πέρα από την αυτονόητη απώλεια της διεθνούς του θέσης – καθώς δεν θα έχει πια ανεξάρτητο κοινοτικό αυτοδιαχειριζόμενο χαρακτήρα, το ΚΕΘΕΑ απειλείται με:
α) Υπονόμευση του θεραπευτικού του έργου, έργο το οποίο στηρίζεται στη συμμετοχικότητα και την εθελοντική εγρήγορση.
β) Επιβάρυνση του κρατικού προϋπολογισμού με αμοιβές μελών ΔΣ.
γ) Αποθάρρυνση ιδιωτών, οι οποίοι ήδη προσφέρουν τη χρήση ακινήτων τους στο ΚΕΘΕΑ ή άλλες παντοειδείς οικονομικές, έμπρακτες ή συμβολικές στηρίξεις και οι οποίοι μέχρι σήμερα ελκύονται από τα κοινωνικά χαρακτηριστικά του φορέα.
δ) Βλάβη του θεραπευτικού έργου η οποία μετά βεβαιότητας θα προκύψει όταν καταργηθούν τα συμμετοχικά θεραπευτικά εργαλεία με συνέπειες στην υγεία και τη ζωή συνανθρώπων μας.
Η σοκαριστικά κυνική κυβερνητική παρέμβαση έχει ξεσηκώσει ένα ισχυρό κίνημα αντίστασης από γονείς, θεραπευόμενους, αλλά και το τμήμα της επιστημονικής κοινότητας που όλα αυτά τα χρόνια βρέθηκε δίπλα στους εξαρτημένους και άνοιξε δρόμους σωτηρίας γι αυτούς με όχημα το αυτοδιοίκητο ΚΕΘΕΑ.
Στη μάχη αυτή συμβάλλω κι εγώ. Η αλλοίωση του χαρακτήρα του ΚΕΘΕΑ δεν είναι μόνο «εσωτερικό» θέμα»: παραβιάζει βασικές αρχές της Ευρωπαϊκής έννομης τάξης όπως αυτές διατυπώνονται στον Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της ΕΕ.
Με τους συνεργάτες μου ετοιμάσαμε και καταθέτω ερώτηση με την οποία επιδιώκουμε να φέρουμε ενώπιον των ευθυνών της την Ευρωπαϊκή Επιτροπή: Η Ευρωπαϊκή έννομη τάξη προστατεύει ρητά το αυτοδιοίκητο του ΚΕΘΕΑ και αρμοδιότητα της Επιτροπής είναι η τήρηση αυτής της έννομης τάξης.
Η προάσπιση του ΚΕΘΕΑ δεν είναι στενά Ελληνική υπόθεση. Είναι μια μάχη για την επικράτηση του Ευρωπαϊκού Κράτους Δικαίου και την εφαρμογή των κανόνων του απέναντι σε μια αλαζονική διακυβέρνηση που παρά τον σύντομο βίο της ήδη κυβερνά τη χώρα «εξαρτημένη» από την αυθαιρεσία και τον αυταρχισμό.
