Συμβάσεις “μηδενικών ωρών” και …μηδενικών απολαβών.
Οι εργοδότες στη Μεγάλη Βρετανία χρησιμοποιούν πλέον ολοένα και πιο συχνά ένα νέο μοντέλο συμβάσεων, τις συμβάσεις των “μηδενικων ωρών”.
Πρόκειται για «θέσεις εργασίας» που ανανεώνονται στην κυριολεξία με την ώρα, αφού οι εργαζόμενοι υπογράφουν ιδιωτικά συμφωνητικά ωρών χωρίς καμιά εξασφάλιση.
Οι εργαζόμενοι που απασχολούνται με τις λεγόμενες συμβάσεις «μηδενικών ωρών» αυξήθηκαν πέρυσι κατά 20%, αποκαλύπτουν τα τελευταία στοιχεία της στατιστικής υπηρεσίας της χώρας.
Σύμφωνα με τη βρετανική Εθνική Στατιστική Υπηρεσία (ONS), 903.000 άτομα, που αντιστοιχούν στο 2,9% του εργατικού δυναμικού στη Βρετανία, εργάζονταν με τέτοιου είδους συμβάσεις το δεύτερο τρίμηνο του 2016, συγκριτικά με 747.000 ή 2,4%, ένα χρόνο νωρίτερα. Οι περισσότεροι εργαζόμενοι που δέχονται τέτοιου είδους συμβάσεις είναι φοιτητές ή μακροχρόνια άνεργοι. Το ένα τρίτο των εργαζομένων είναι από 16 έως 24 ωρών.
Στις συμβάσεις «μηδενικών ωρών» ο εργαζόμενος δεν έχει εγγυημένο ωράριο ούτε εγγυημένο εισόδημα και καλείται να δουλέψει μόνο όποτε βολεύει τον εργοδότη.
Τα εργατκά συνδικάτα υποστηρίζουν ότι το φαινόμενο έχει ακόμη μεγαλύτερες διαστάσεις και εκτιμούν ότι η συγκεκριμένη κατηγορία εργαζομένων είναι πάνω από ένα εκατομμύριο.Λενε ακόμη ότι με τις συμβάσεις αυτές οι εργαζόμενοι δυσκολεύονται να ενοικιάσουν ακίνητα, να πάρουν δάνειο ή αναρρωτική άδεια.
