Η συνήθης (επετειακή) συζήτηση για την Οκτωβριανή Επανάσταση εντός της Αριστεράς και του κινήματος παραμένει μέχρι σήμερα εγκλωβισμένη στο πλαίσιο μιας άγονης και δογματικής, πολλές φορές, προσπάθειας αυτοεπιβεβαίωσης των διάφορων ιδεολογικοπολιτικών ρευμάτων που διεκδικούν την κληρονομιά του Οκτώβρη (ή μέρος της).
Η κριτική σκέψη και πράξη δυσκολεύεται να αναστοχαστεί με ελεύθερο και τολμηρό πνεύμα μια εποχή που υπήρξε καταλυτική για τη διαμόρφωση του σύγχρονου χάρτη των επαναστατικών και απελευθερωτικών κινημάτων σε παγκόσμιο επίπεδο. Όχι ότι δεν υπάρχουν σημαντικές συμβολές σε αυτή την κατεύθυνση, αλλά συνολικά αυτό που φαίνεται να κυριαρχεί είναι από τη μια η υμνολογία, η μηχανιστική αντιγραφή, η ακλόνητη πίστη σε μια παράδοση, ή από την άλλη, η άκριτη απόρριψή της, η συμφιλίωση με την ήττα και η λήθη.
Μέσα σε ένα τέτοιο κλίμα, σημαντικές και κρίσιμες πτυχές της ρωσικής επαναστατικής διαδικασίας, όπως και της ανακοπής και αναστροφής της, παραμένουν στο σκοτάδι γιατί δεν ταιριάζουν στις “οργανωμένες” αφηγήσεις. Καθώς το βάρος αυτών των αφηγήσεων πέφτει στα κόμματα και τις οργανώσεις, στα “ιερά” ή “αποτρόπαια” πρόσωπα, στις κρατικές πολιτικές και τις γεωπολιτικές αντιπαραθέσεις, πολύ λίγο έχει φωτιστεί η τεράστια κοινωνική κίνηση των ίδιων των εκατομμυρίων πρωταγωνιστών της επανάστασης.
Το πρωτότυπο δημιουργικό έργο τους αλλά και οι αντιφάσεις που τους διαπερνούσαν και τα δραματικά διλήμματα που αντιμετώπιζαν. Όπως επίσης παραμένει ελάχιστα φωτισμένη η “προιστορία” αυτής της κίνησης, τα ριζώματα μέσα στη ρωσική ιστορία που επέτρεψαν αυτήν την καινοτόμα βλάστηση (αλλά ίσως προδιέγραψαν και τα ίδια τα όρια της).
Με το βλέμμα, λοιπόν, στραμμένο στην ιστορία των κάτω, στα ερωτήματα με τα οποία βρέθηκαν αντιμέτωποι και στις λύσεις που επινόησαν, στα αδιέξοδα που συνάντησαν και τα εμπόδια που δεν μπόρεσαν να υπερβούν, θέλουμε να συμβάλουμε, με αυτό το συνέδριο, σε έναν επίκαιρο προβληματισμό πάνω σε κρίσιμα κομβικά ερωτήματα που παραμένουν καθοριστικά πεδία αναμέτρησης για κάθε απελευθερωτική προσπάθεια. Εν τέλει, πάνω στις διαδικασίες μετάβασης από τις κρατικές κοινωνίες στις κοινωνίες χωρίς κράτος.
Επιδιώκουμε, ιδιαίτερα, να αξιοποιηθεί η σημερινή συζήτηση για τα κοινά (commons) στον εμπλουτισμό της κριτικής επανεκτίμησης των αντιλήψεων και πρακτικών για τον σοσιαλισμό και τον κομμουνισμό που εκδηλώθηκαν στο “ρωσικό παράδειγμα”. Να αναδειχτούν οι δυνατότητες του κοινοτικού τρόπου ζωής και της αυθόρμητης κοινωνικότητας των ανθρώπων που καταπνίγηκαν από τους γραφειοκρατικούς μηχανισμούς του κομμουννιστικού κόμματος και το βιοπολιτικό κράτος που οικοδομήθηκε.
Ειδικότερα, η συζήτηση στο συνέδριο θέλουμε να επικεντρωθεί στους εξής θεματικούς άξονες:
– Ζητήματα ρωσικής ιστορίας: η κοινωνική και πολιτική “κληρονομιά” πριν την επανάσταση
– Προβλήματα της μετάβασης στην κοινωνία χωρίς κράτος: επανάσταση και δημοκρατία, αυτοοργάνωση και θεσμοί, άμεση δημοκρατία και αντιπροσώπευση, το πολιτικό και τα δικαιώματα στην πορεία κατάργησης των τάξεων
– Η αγροτική επανάσταση: ο ρόλος της ρωσικής αγροτικής κοινότητας και των κοινών γαιών
– Επανάσταση και σχέσεις παραγωγής και διανομής: το εργοστάσιο, η μισθωτή εργασία, οι συνεταιρισμοί, η αγορά, ο σχεδιασμός
– Πολιτική “πρωτοπορία”, οι άλλες όψεις: σοσιαλεπαναστάτες, μενσεβίκοι, αναρχικοί
– Επανάσταση και εθνικό ζήτημα: τα δικαιώματα των εθνοτήτων και η πολυπολιτισμικότητα
– Η πολιτισμική κοσμογονία της επαναστατικής διαδικασίας
– Ζητήματα φύλου και ταυτοτήτων κατά τη μετάβαση.
Καθώς τα ζητήματα αυτά θεωρούμε ότι απασχολούν ένα πολύ μεγάλο εύρος αγωνιστών με διαφορετικές πολιτικές τοποθετήσεις και ιδεολογικές θέσεις, θα εργαστούμε ώστε το συνέδριο να φιλοξενήσει και να δώσει λόγο σε πολλές διαφορετικές φωνές που θέτουν υπό διερώτηση τις επαναστατικές παραδόσεις και είναι ανοικτές στην επανανοηματοδότηση της κοινωνικής αλλαγής.
Η πρωτοβουλία για αυτό το συνέδριο ξεκίνησε με κείμενο που κατατέθηκε στο Α’ τακτικό συνέδριο της Αναρχικής Ομοσπονδίας και στη συνέχεια διακινήθηκε σε πολλές συλλογικότητες και άτομα.
Η οργανωτική επιτροπή αποτελείται απο άτομα που βρίσκονται σε διαφορετικούς χώρους της επαναστατικής σκέψης με διαφορετικές πολιτικές επιλογές και απο διαφορετικά οργανωτικά σχήματα.
Ο συνδετικός κρίκος όλων μας, παρά το ιδεολογικό και πολιτικό εύρος των διοργανωτών είναι μια διπλή παραδοχή: Απο την μία ότι η Μεγάλη Ρωσική Επανάσταση είναι ένα κοσμοϊστορικό γεγονός που ενέπνευσε σε όλο τον κόσμο την πεποίθηση ότι μια ολική επαναστατική οικονομική και πολιτική αλλαγή είναι εφικτή αλλά που παράλληλα αναγνωρίζεται ως η αντίστοιχα μεγάλη χαμένη ευκαιρία στην υπόθεση της κοινωνικής απελευθέρωσης και της αποτίναξης του ταξικού ζυγού.
Σε επόμενο στάδιο θα ανακοινωθούν οι θεματικές του συνεδρίου καθώς και περισσότερες λεπτομέρειες για την οργάνωση και τις πρακτικές λεπτομέρειες που το αφορούν. Ο γενικός προσανατολισμός είναι το συνέδριο να διεξαχθεί την άνοιξη του 2019.
Δεν ψάχνουμε υπεριστορικές συνταγές για τις “κουζίνες του μέλλοντος”. Θέλουμε να αντλήσουμε από τις “ανοιχτές φλέβες” της ιστορίας της κοινωνικής απελευθέρωσης εκείνες τις ελευθεριακές “στιγμές” που θα μας κάνουν και σήμερα να διεκδικήσουμε το αδύνατο!
