17.3 C
Athens
Παρασκευή, 29 Μαρτίου, 2024
ΑρχικήΒΙΒΛΙΑΣυνέντευξη με τη συγγραφέα του βιβλίου "ΠΕΤΡΑ και ΜΕΛΙ" | Της Χαρί...

Συνέντευξη με τη συγγραφέα του βιβλίου “ΠΕΤΡΑ και ΜΕΛΙ” | Της Χαρί Λέκκα

…ΝΑ ΘΥΜΑΣΑΙ ΤΗ ΜΥΡΜΗΓΚΟΤΡΥΠΑ!

Στην ιδιοσυγκρασία του ανθρώπου, είναι να παράγει ιστορία. 

Στην ιδιοσυγκρασία των συγγραφέων, είναι να πλάθουν ιστορίες και να τις κάνουν βιβλία.

Κάποιοι απ΄ αυτούς, έχουν την ικανότητα τα γραφόμενά τους να μην παλιώνουν ποτέ… 

Το βιβλίο «ΠΕΤΡΑ και ΜΕΛΙ» που εκδόθηκε τον Μάρτιο του 2013, από της εκδόσεις «Ωκεανίδα», φέρει το όνομα της νηπιαγωγού, Χριστίνας Ζέμπη. Έχει τυπωθεί η 22η χιλιάδα και σύμφωνα με τις κριτικές των ειδικών, «παίρνει»  9,3 στα 10!

συνέντευξη στην Χαρί Λέκκα

ΕΡ: Σε περίπου ένα μήνα συμπληρώνονται τέσσερα χρόνια από την έκδοση του βιβλίου σας “Πέτρα και Μέλι”.  Ένα ιδιαίτερο βιβλίο, το οποίο αγκαλιάστηκε από το αναγνωστικό κοινό. Το χαρακτηρίζω ιδιαίτερο όχι γιατί διεκδικεί τη μοναδικότητα στον πόνο της αγάπης, αλλά γιατί ξεκινά μ΄ ένα μοιρολόι και καταλήγει στην ελπίδα, αφού περνά τις στενωπούς της προδοσίας, της περηφάνιας, της νοσταλγίας, της φουρτουνιασμένης γαλήνης…Πόσο έχει αφήσει τα σημάδια της, η γραφίδα των παιδικών -εφηβικών σας χρόνων, λόγω καταγωγής. Αρβανίτικης καταγωγής, η οποία διαφοροποιείται ελάχιστα, ίσως και καθόλου από εκείνα των ανθρώπων της Μάνης;

ΑΠ: Οι κοινωνίες των Αρβανιτών όπως και των Μανιατών ήταν κλειστές κοινωνίες και ως τέτοιες είχαν κοινά χαρακτηριστικά. Οι έννοιες της τιμής, της οικογένειας, του χρέους, είναι κοινές. Μιλώντας λοιπόν γι’ αυτά στο βιβλίο, αν και δεν είμαι Μανιάτισσα,  ασχολούμαι με πράγματα που μου είναι οικεία, που έχω μεγαλώσει μαζί τους. Τα μοιρολόγια ειδικότερα, αποτελούν βιώματα των παιδικών μου χρόνων τα οποία έχουν βέβαια εκλείψει σήμερα, όμως ο θρήνος των γυναικών σ’ αυτά τα αυτοσχέδια θρηνητικά τραγούδια που παραπέμπουν στον Όμηρο, αποτελούν μια ιδιαίτερα έντονη ανάμνηση, τραγική και λυτρωτική ταυτόχρονα, μιας εποχής που καθετί είχε την ώρα του. Υπήρχε η ώρα του θρήνου, όπου οι άνθρωποι δεν ντρέπονταν να εκφράσουν τη θλίψη τους, να αφήσουν τα συναισθήματά τους να φανούν και να τα μοιραστούν με τους άλλους. Έτσι ερχόταν η λύτρωση και μετά τη συντριβή, γεννιόταν ξανά η ελπίδα.  

ΕΡ: Τι και τι εμπεριέχει  για σας η πατρώα γη;

ΑΠ: Ο ήρωάς μου, ο οποίος αναγκάζεται να μεταναστεύσει στην Αμερική, υποφέρει από αγιάτρευτη νοσταλγία. Νομίζω ότι αν αναγκαζόμουν να ζήσω μακριά από τον τόπο μου όπως αυτός, θα υπέφερα με τον ίδιο τρόπο. Θα μου έλειπε το χωριό που μεγάλωσα και οι άνθρωποί του, η ανάσα του σπιτιού μου, η οικογένειά μου, η γλώσσα μου. Όλα τα στραβά και τ’ ανάποδα που αναθεματίζουμε όλοι μας καθημερινά. Και όλα τα όμορφα θα μεγεθύνονταν τόσο που θα γίνονταν τεράστια και θα μ’ έπνιγαν. Όλα αυτά είναι η πατρώα γη, τα γνωστά και οικεία που λατρεύουμε ή μισούμε –αναλόγως- και που χωρίς αυτά αισθανόμαστε μισοί.    

ΕΡ: Μέσα στο 2016, το βιβλίο σας μεταφράστηκε στα αγγλικά. Τι πιστεύεται ότι οδήγησε τους Βρετανούς σ΄αυτή την έκδοση, τι ήταν αυτό που τους συγκίνησε; Μην ξεχνάμε πως την αγγλική ομιλούν εκατομμύρια άνθρωποι…

 

ΑΠ: Το ότι πρόκειται για κάτι πολύ ελληνικό που συνδυάζει το παρελθόν, τα ήθη, τα έθιμα και τις παραδόσεις της Μάνης, με το παρόν, τους προβληματισμούς και τις αξίες ζωής στη σύγχρονη Ελλάδα.

ΕΡ: Πως συνταιριάζεται η καθημερινή επαφή σας με παιδιά της προσχολικής ηλικίας, λόγω επαγγέλματος, με την συγγραφή για ενήλικες. Στο βιογραφικό σας αναφέρεται πως έχετε ασχοληθεί με παραμύθια και κουκλοθέατρο…Ρωτώ πως και δεν απευθυνθήκατε σε παιδιά και εφήβους, αλλά επιλέξατε τους “μεγάλους”.

ΑΠ:  Τόσο στη δουλειά μου όσο και στη συγγραφή είναι απαραίτητη η φαντασία, συνταιριάζονται λοιπόν μια χαρά. Ρωτάτε πώς και δεν απευθύνθηκα σε παιδιά. Μα αυτό το κάνω κάθε μέρα, το παραμύθι και το κουκλοθέατρο είναι εργαλεία της δουλειάς μου. Και τα παιδιά είναι αυστηροί κριτές, δεν σου χαρίζονται. Όταν τα βλέπω λοιπόν να παρακολουθούν με προσήλωση την ανάγνωση ενός παραμυθιού ή να τα συνεπαίρνει μια μικρή παράσταση κουκλοθεάτρου όπου συμμετέχουν μ’ ενθουσιασμό, ξέρω ότι τα έχω πάει καλά, δεν αμφιβάλλω. Ίσως κάποια στιγμή, να μοιραστώ ένα κομμάτι της δουλειάς με τους μαθητές μου και μ’ άλλα παιδιά. Οι «μεγάλοι» ήταν πρόκληση, κάτι διαφορετικό που ένιωσα την ανάγκη να κάνω. Και μου άρεσε πολύ. 

ΕΡ: Γράφετε αυτό το διάστημα, έχουμε να περιμένουμε κάτι καινούργιο;

ΑΠ: Υπάρχει κάτι που γράφω… με παιδεύει και το παιδεύω. Πιστεύω ότι σύντομα κάτι καλό θα βγει απ’ αυτή την ταλαιπωρία.

ΕΡ: Τι περιεχομένου είναι το θέμα του και ποιά η πηγή έμπνευσης;

ΑΠ: Με προβληματίζει το πώς ένας άνθρωπος μπορεί ν’ αντιμετωπίσει μια καταστροφή, μια συντριβή στη ζωή του. Και πώς αυτή μπορεί να την κάνει ελπίδα και ν’ αρχίσει απ’ την αρχή. Η πηγή έμπνευσης δεν είναι άλλη απ’ την πραγματικότητα που βιώνουμε καθημερινά. Είναι γεμάτη από τέτοιες ιστορίες.

ΕΡ: Ποιά η θέση σας για τα ηλεκτρονικά βιβλία – βιβλιοπωλεία, τα οποία εκτοπίζουν την επαφή με το χαρτί; Είναι όλα τεχνολογία τελικά! Δεν θα έπρεπε να υπάρχουν άβατα;

ΑΠ: Δεν μπορούμε να καταδικάσουμε την τεχνολογία. Προσφέρει άπειρες δυνατότητες. Επιπλέον τα νέα παιδιά, τα οποία έχουν και μεγαλύτερη εξοικείωση, μπορούν μέσω αυτών των δυνατοτήτων   να θελήσουν να ψαχτούν περισσότερο κι έτσι να αγαπήσουν τη λογοτεχνία και το βιβλίο ν’ αποκτήσει νέους αναγνώστες. Όμως αυτό που λέτε για την επαφή με το χαρτί είναι σημαντικό. Όλοι εμείς, οι παλιοί βιβλιοφάγοι, που έχουμε τη συνήθεια να χαζεύουμε τα εξώφυλλα, να ανοίγουμε τα βιβλία, να τα μυρίζουμε, να σημειώνουμε τα σημαντικά, να τσακίζουμε τη σελίδα που μας ενδιαφέρει, το καταλαβαίνουμε.  

Συνέντευξη με τη συγγραφέα του βιβλίου "ΠΕΤΡΑ και ΜΕΛΙ" | Της Χαρί Λέκκα

Συνέντευξη με τη συγγραφέα του βιβλίου "ΠΕΤΡΑ και ΜΕΛΙ" | Της Χαρί Λέκκα

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ
Captcha verification failed!
Η βαθμολογία χρήστη captcha απέτυχε. Παρακαλώ επικοινωνήστε μαζί μας!
echo ‘’ ;