του Νίκου Αβουκάτου
Αναδημοσίευση από greenagenda.gr
Σε αρκετές εκδηλώσεις όπως τελετές εγκαινίων ή πάρτι η απελευθέρωση μπαλονιών μπορεί να εντυπωσιάζει το κοινό. Δυστυχώς, όμως, αυτά τα μπαλόνια καταλήγουν σε χερσαία και άλλα υδάτινα οικοσυστήματα, επιβαρύνοντάς τα.
Το αποτέλεσμα είναι να βρίσκει κάθε χρόνο φρικτό θάνατο ένας σημαντικός αριθμός θαλάσσιων οργανισμών, αλλά και πτηνών. Είτε μπερδεύουν τα ξεφούσκωτα μπαλόνια με τροφή, είτε παγιδεύονται άθελα στα κορδόνια τους.
Αυτές οι δύο περιπτώσεις μπορεί να οδηγήσουν σε βασανιστικό θάνατο, είτε από ασιτία είτε από ασφυξία ή από άλλες αιτίες που προκύπτουν από τη δυσκολία κίνησης. Έτσι, κάθε χρόνο, δελφίνια, φάλαινες, χελώνες, θαλασσοπούλια και άλλα ζώα μπλέκονται στις κορδέλες των μπαλονιών και, συνεπακόλουθα, χάνουν τη ζωή τους.
«Είναι σημαντικό να τονίσουμε πως πολλές φορές τα μπαλόνια λατέξ μπορεί να πωλούνται ψευδώς ως “φυσικό” ή “βιοαποικοδομήσιμο” προϊόν, κάτι το οποίο δεν αποτελεί πραγματικότητα. Επιπλέον, το κοινό πρέπει να γνωρίζει πως τα μπαλόνια Ηλίου, που κατά κύριο λόγο χρησιμοποιούνται σε αντίστοιχες εκδηλώσεις, είναι ανούσια σπατάλη πόρου, καθώς το Ήλιο δεν υπάρχει σε άφθονη ποσότητα», λέει στη Greenagenda.gr η Ρωξάνη Naasan-Agah Σπυριδοπούλου, μέλος της περιβαλλοντικής οργάνωσης για τη θαλάσσια προστασία iSea.
Σε μια εποχή που το πρόβλημα της ρύπανσης από πλαστικά αποτελεί κεντρικό άξονα συζητήσεων και λαμβάνονται σημαντικά μέτρα σε ευρωπαϊκό επίπεδο, φαίνεται ότι ακόμα επιμένουμε σε πρακτικές που επιβαρύνουν το θαλάσσιο περιβάλλον, και όχι μόνο, με πλαστικό φορτίο για ορισμένα μόνο λεπτά ευχαρίστησης.
«Στο πλαίσιο του προγράμματός #zeroplastic η iSea στοχεύει στην ενημέρωση του κοινού για το πρόβλημα της ρύπανσης από πλαστικά, για αυτό και έχουμε ετοιμάσει σχετικό υλικό επικοινωνίας που μάλιστα μεταξύ άλλων αναφέρεται και στο πρόβλημα της απελευθέρωσης μπαλονιών», λέει η κα. Σπυριδοπούλου.
Τα θαλασσοπούλια είναι από τις πιο απειλούμενες ομάδες πουλιών (Croxall et al. 2012) και αναπόσπαστο κομμάτι του θαλάσσιου περιβάλλοντος, καθώς αναπαράγονται, μεταναστεύουν, ξεκουράζονται και τρέφονται στον θαλάσσιο χώρο, αλλά συγχρόνως έχουν ανάγκη τις ακατοίκητες νησίδες και απρόσιτες ακτές για να φωλιάσουν.
«Τα θαλασσοπούλια αντιμετωπίζουν απειλές στον θαλάσσιο αλλά και τον χερσαίο χώρο, οι οποίες δρουν συσσωρευτικά. Υπολογίζεται ότι πάνω από 1 εκατομμύριο θαλασσοπούλια πεθαίνουν παγκοσμίως λόγω των επιπτώσεων των θαλάσσιων απορριμμάτων, και συγκεκριμένα από την παγίδευση σε πλαστικά, αλλά ακόμη τον τραυματισμό του πεπτικού συστήματος και τον υποσιτισμό ή θάνατο από ασιτία. Η κατάποση θαλάσσιων απορριμμάτων οδηγεί ακόμη στη βιοσυσσώρευση χημικών ουσιών στους ιστούς που έχει ως συνέπεια τη μειωμένη φυσική κατάσταση και τη χαμηλή αναπαραγωγική επιτυχία των ειδών αυτών», λέει στη Greenagenda.gr η Δανάη Πορτόλου, υπεύθυνη Τμήματος Διαχείρισης Δεδομένων της Ελληνικής Ορνιθολογικής Εταιρείας.
