Η σύλληψη και η καταδίκη του Μπελογιάννη αποτελεί ως σήμερα μια υπόθεση με αναπάντητα ερωτηματικά. Πως και γιατί συνελήφθη; Ποιός τον έστειλε στο στόμα του Λύκου; Γιατί το Κόμμα χαρακτήρισε τον Πλουμπίδη χαφιέ; Ποιό ρόλο έπαιξε ο Νίκος Ζαχαριάδης σε όλα αυτά;
To βιβλίο του Νίκου Λακόπουλου Ο ΑΛΕΞΗΣ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΤΩΝ ΘΑΥΜΑΤΩΝ ξαναγράφει την ιστορία της Αριστεράς και στέκεται σ΄αυτά τα ερωτηματικά.
Η εκτέλεση του Μπάτση και του Μπελογιάννη είναι ένα μυστήριο με πολλά μυστικά που δεν έχει ξεδιαλυθεί.
(Το κείμενο είναι ένα κεφάλαιο από το βιβλίο που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Λιβάνη)
Ο Μπάτσης και ο Μπελογιάννης
“Η εκτέλεση του Νίκου Μπελογιάννη με τον Πλαστήρα στην κυβέρνηση θα ορίσει με νέο αίμα το βαθύ χάσμα ανάμεσα στις δυνάμεις της Αριστεράς και του Κέντρου.
Η κυβέρνηση Πλαστήρα είχε προσπαθήσει μάταια να διακόψει τη δίκη.
Ο Γεώργιος Παπανδρέου είχε ταχθεί υπέρ των εκτελέσεων.
Ο γιος του Ελευθέριου Βενιζέλου, ο Σοφοκλής, είχε απειλήσει ότι θα παραιτηθεί αν δε γίνει η εκτέλεση.
Φαινομενικά την τελική απόφαση την πήρε το Συμβούλιο Χαρίτων, αλλά υπήρχε κάποιος εδώ που ενώ αποφάσιζε δε φαινόταν καθόλου.
Ήταν «σταθμάρχης» της CIA, και ήταν Έλληνας.
Ο Τζον Καραμεσίνης φαίνεται ότι οργάνωσε τη δίκη και την εκτέλεση του Μπελογιάννη και των συντρόφων του, αλλά ποιος φρόντισε να έρθει στην Ελλάδα και να συλληφθεί;
Κάποιος που δεν ήταν ο Kαραμεσίνης.
Λίγο πριν από τον Μπελογιάννη ένα άλλο κλιμάκιο κομμουνιστών ήρθε στην Ελλάδα, αλλά τους περίμεναν στα σύνορα.
Ένα διεστραμμένο μυαλό θα ’λεγε πως η Ασφάλεια και η ηγεσία του ΚΚΕ επικοινωνούν και συνεργάζονται μεταξύ του.
Δύο μήνες μετά έρχεται στην Ελλάδα νέο κλιμάκιο.
Λες και κάποιος έστελνε τα ποντίκια στη φάκα.
Στο στόμα του λύκου.
Ο Νίκος Μπελογιάννης ήρθε το 1950 για να αναδιοργανώσει το διαβρωμένο από ασφαλίτες μηχανισμό του κόμματος.
Η σύντροφός του, Έλλη Ιωαννίδου Παππά, θα τον συναντούσε πολλές φορές σε ένα σπίτι στην οδό Πλαπούτα στα Εξάρχεια.
Όπως θα πει η ίδια, ένας σπάγκος στην πόρτα, που ήταν το σημάδι ότι όλα
ήταν εντάξει, ήταν εκεί.
Κι έτσι εκείνος μπήκε στο σπίτι, όπου τον περίμεναν οι ασφαλίτες.
Με τον ίδιο τρόπο πιάστηκαν και η ίδια και άλλα ενενήντα στελέχη στην Αθήνα, στον Πειραιά και στην επαρχία.
Στις εκλογές του Μαρτίου οι βενιζελικοί-δημοκρατικοί Σοφοκλής
Βενιζέλος, Νικόλαος Πλαστήρας, Γεώργιος Παπανδρέου κατεβαίνουν
με τρία κόμματα, αν και αθροιστικά έχουν ποσοστό
τουλάχιστο 45%.
Η Δημοκρατική Παράταξη υπό τον Αλέξανδρο
Σβώλο που υποστηρίζει το ΚΚΕ παίρνει 9,7% και η Παράταξη
Αγροτών Εργαζομένων των Μπαλτατζή-Μυλωνά 2,62%.
Η δύναμη της δημοκρατικής παράταξης στο σύνολό της πλησιάζει το
60%, ενώ η Δεξιά κατεβαίνει διασπασμένη.
Είναι αυτή η στιγμή που εντοπίζεται ο πρώτος παράνομος ασύρματος του ΚΚΕ.
Η Ενωμένη Δημοκρατική Αριστερά ιδρύθηκε στις 3 Αυγούστου
1951 από το ΚΚΕ, το Σοσιαλιστικό Κόμμα, το Δημοκρατικό Συναγερμό,
το Κόμμα Αριστερών Φιλελευθέρων και το Δημοκρατικό
Ριζοσπαστικό Κόμμα. Θα πάρει 10,57%, όταν το γαλλικό κομμουνιστικό
κόμμα θα έρθει πρώτο με 26,5% και η ιταλική Αριστερά
θα βγει αλώβητη από τον πόλεμο για να διεκδικήσει ένα ποσοστό
που φτάσει το 33%. Το νέο φοβισμένο σχήμα της Αριστεράς
θα καταφέρει να βγάλει ως βουλευτές εξόριστους όπως ο Μανώλης
Γλέζος, αλλά κάποιος δε θέλει ούτε την άνοδο της Αριστεράς
ούτε τη συνεργασία της με το Κέντρο. Αυτός ο κάποιος δεν
είναι ένας.
Το 1951 ο Λαϊκός Συναγερμός του στρατάρχη Παπάγου ενοποιεί
τη Δεξιά με ένα 36,53% και διαλύει το Λαϊκό Κόμμα, αλλά
η πλειοψηφία ανήκει στα κόμματα του κέντρου και της Αριστεράς
που θα είχαν και την κυβέρνηση αν με κάποιο τρόπο συμμαχούσαν.
Στην οδό Αρτέμιδος 43 στη Γλυφάδα μένει ένας φιλήσυχος
κτηνοτρόφος, ο Ηλίας Αργυριάδης. Οι μυστικές υπηρεσίες
έχουν εντοπίσει εδώ έναν ασύρματο, αλλά δεν επεμβαίνουν. Συλλαμβάνουν
στην οδό Σοφοκλέους τον Δημήτρη Μπάτση, που έχει
αποκαλύψει με ένα βιβλίο του την εκποίηση ελληνικών εδαφών,
ποταμών, λιμνών σε αμερικανικές εταιρείες με τη μυστική Συμφωνία
Κούπερ. Ήταν ο ίδιος που από το περιοδικό Ανταίος είχε
αποκαλύψει τη ληστεία των ακινήτων επί Κατοχής.
Ο Μπάτσης είναι γιος βασιλόφρονος ναύαρχου που είχε παντρευτεί
την κόρη του υπουργού του Λαϊκού Κόμματος, χώρισε
και παντρεύτηκε την κόρη ενός βιομήχανου. Είναι βέβαια κομμουνιστής,
αλλά και κοσμικός. Δημοσιογραφεί κατά των Αμερικανών
και των ληστών ακινήτων, αλλά δεν έχει καμιά σχέση με
τους ασύρματους.
Στις 14 Νοεμβρίου 1951, με τη βοήθεια του αεροπλανοφόρου
«Φραγκλίνος Ρούσβελτ», ραδιογωνιόμετρων και ενός ελικοπτέρου,
η κυβερνητική προπαγάνδα ανακοινώνει ότι εντοπίζει το δεύτερο
σταθμό στην Καλλιθέα. Ο υπουργός Δικαιοσύνης Ρέντης
–που έκανε ο ίδιος και… ανακρίσεις!– με όλη τη δύναμη της αστυνομίας
και της χωροφυλακής οργανώνει μια εντυπωσιακή επιχείρηση
στα δύο σπίτια, αλλά και σε πολλά άλλα, και συλλαμβάνει
δεκάδες «υπόπτους».
Ο Αργυριάδης δεν πρόβαλε αντίσταση. Η γυναίκα του αυτοκτόνησε.
Στο σπίτι στην Καλλιθέα ο ασύρματος ήταν στο πλυσταριό.
«Κάτω από μια κορνίζα υπήρχε μία οπή. Ο αξιωματικός
πέρασε μίαν ξύλινην βέργαν και αντελήφθη ότι η ράβδος είχε
χτυπήσει επί ανθρωπίνου σώματος. Εκάλεσεν τον άγνωστον να
παραδοθεί. “Δώστε μου ένα τέταρτο”, είπε ο Νικόλαος Βαβούδης.
Σε λίγο ακούστηκε ένας πυροβολισμός κι ύστερα από λίγα
λεπτά βγήκαν καπνοί. Ο κομμουνιστής επροτίμησεν να αυτοκτονήσει».
Ο Αμερικανός πρέσβης Πιουριφόι επισκέπτεται τον Πλαστήρα
στο σπίτι του. Ο Μπελογιάννης και ο Αργυριάδης καταδικάστηκαν
δις εις θάνατον, οι Μπάτσης, Καλούμενος, Ιωαννίδου (η
Έλλη Παππά) μία φορά. Η Έλλη Παππά, που είναι έγκυος, θα
σωθεί. Ο Μπάτσης έχει λυγίσει και έχει μιλήσει στις αρχές. Προσφέρεται
να πάει στην Κορέα να πολεμήσει. Η γυναίκα του κάνει
απόπειρα αυτοκτονίας. Ο πατέρας του, ο βασιλόφρων ναύαρχος,
ζητάει να δει το βασιλιά. Εκείνος αρνείται να τον δεχτεί. Ο
Καρτάλης απειλεί ότι θα παραιτηθεί αν γίνουν εκτελέσεις, ο Βενιζέλος
θα παραιτηθεί αν δε γίνουν. Ο Πλαστήρας καταρρέει.
Η καταδίκη του Μπάτση σε θάνατο δημιουργεί την υποψία
ότι η «Δίκη Μπελογιάννη» είχε βασικό στόχο όχι τον Μπελογιάννη,
αλλά τον Μπάτση! Ο Μπελογιάννης έπρεπε να καταδικαστεί
σε θάνατο για να συμπαρασύρει η ποινή του τον –άσχετο με την
κατηγορία– Μπάτση. Αυτή η βρόμικη και αξεδιάλυτη ακόμα ιστορία,
που ονομάστηκε «Δίκη Μπελογιάννη», περιπλέκεται ακόμα
περισσότερο όταν ξαφνικά ο Νίκος Πλουμπίδης στέλνει επιστολή
για να αναλάβει εκείνος την ευθύνη. Θα παρουσιαστεί, γράφει,
αν μετατραπούν οι ποινές. Ο σταθμός του κόμματος ξαναχτυπά.
Μεταδίδει ότι η επιστολή είναι πλαστή. Αν υπάρχει ελπίδα
να μην εκτελεστούν οι κατάδικοι, το κόμμα την έχει σβήσει.
Κυριακή στις τρεις το πρωί δυνάμεις του στρατού έχουν αποκλείσει
τις φυλακές και ξυπνούν τους τέσσερις μελλοθάνατους. Ο
Μπάτσης ζητάει να δει το διευθυντή της αστυνομίας.
«Μας πάνε για εκτέλεση;» ρωτάει ο Καλούμενος.
«Μας πάνε για καθαρό αέρα», λέει ο Μπελογιάννης».
Οι τρεις κοινωνούν. Εκείνος όχι.
«Σας παρακαλώ, σεβαστείτε τη στιγμή, πάτερ. Πάω για εκτέλεση».
Στο Στρατόπεδο Γουδή στις 3.48 ανάβουν οι προβολείς. Στις
φυλακές Σωτηρία έχουν ξυπνήσει οι κρατούμενοι και φωνάζουν
ρυθμικά «Όχι άλλο αίμα». Στις 4.12 ακούγεται το παράγγελμα
«Πυρ». Ύστερα η χαριστική βολή.
Στη Φιλαδέλφεια συλλαμβάνεται ένας αστυνομικός διευθυντής
να μοιράζει με πολιτικά ρούχα πλαστές προκηρύξεις που καλούν
τους αριστερούς με την υπογραφή της ΕΔΑ να μαυρίσουν τον Πλαστήρα.
Μάλλον δε χρειαζόταν. Η γραμμή Ζαχαριάδη είναι ίδια
με αυτή της αστυνομίας. Στις 16 Νοεμβρίου 1952 ο Παπάγος
παίρνει 49,22% και 240 έδρες. Η ΕΔΑ 9,55% και καμία έδρα. Αν
κάποιος θέλει να περιθωριοποιήσει την Αριστερά το έχει καταφέρει.
«Δεν υπάρχει διαφορά μεταξύ Πλαστήρα και Παπάγου. Και
οι δυο είναι λακέδες της αμερικανοκρατίας. Ο Πλαστήρας είναι
πιο επικίνδυνος από τον Παπάγο, γιατί εμφανίζεται με δημοκρατική
μάσκα», θα μεταδώσει ο σταθμός του κόμματος.
Η στάση Ζαχαριάδη στη δίκη Μπελογιάννη δεν προκαλεί μόνο
ανατριχιαστικά ερωτηματικά, αλλά κάνει πολλά στελέχη να
γυρίσουν την Ιστορία πίσω. Χαϊτάς, Βελουχιώτης, Σιάντος, Βαφειάδης,
Παρτσαλίδης, Καραγιώργης. Ένα αόρατο χέρι φαίνεται
να εξοντώνει συστηματικά τα ηγετικά στελέχη του κόμματος.
Το Μάιο του 1945 επέστρεψε ο Ζαχαριάδης. Τον Ιούνιο αυτοκτόνησε
ο Βελουχιώτης. Μερικοί παρατήρησαν ότι όταν γύρισε o αρχηγός
με αμερικανικό μπουφάν και με αγγλικό αεροπλάνο δεν είχε
σημάδια ταλαιπωρίάς. Μάλλον είχε πάρει κιλά στο στρατόπεδο
συγκέντρωσης! Ο γραμματέας επιβίωνε παντού αγρατσούνιστος.
Ο ίδιος θα πει ότι επέζησε στο Νταχάου ως διερμηνέας των
Γερμανών.
Ο Νίκος Μπελογιάννης ήξερε. Το γαρίφαλο που κρατούσε στη
δίκη χαμογελαστός δεν ήταν για το κόμμα. Ήταν μόνο για την
Έλλη. Η ηγεσία του κόμματος δεν έκανε «λάθος».
Ο Στάλιν πεθαίνει στις 5 Μαρτίου 1953. Το 1956 ο Ζαχαριάδης
καθαιρείται. Η σύζυγός του τον αποκηρύσσει ως προδότη.
Ήταν, λέει η Κεντρική Επιτροπή, «αντικομματικό, φραξιονιστικό,
αντιδιεθνιστικό, εχθρικό στοιχείο. Η πολιτική γραμμή του
ήταν αριστερίστικη, σεχταριστική, τυχοδιωκτική. Οδήγησε σε ήττα
και δικαίωσε την επέμβαση των Άγγλων ιμπεριαλιστών στην
Ελλάδα. Με την εγκληματική στάση του είναι ο κύριος υπεύθυνος
για τα χτυπήματα που έδωσε η Ασφάλεια στο ΚΚΕ».
Οι υπαινιγμοί για το ρόλο του «Αρχηγού του ΚΚΕ» θα γίνουν
ανοιχτές κατηγορίες όταν η Έβδομη Ολομέλεια, το 1964, μιλάει
για ένα πρόσωπο «ύποπτο και επικίνδυνο» που οι πράξεις του «δεν
προκαλούν μικρότερη ζημιά στο κόμμα και στο λαϊκό κίνημα από
τις πράξεις πρακτόρων του εχθρού»! Το πόρισμα καταλόγιζε στον
Ζαχαριάδη και ποινικές ευθύνες.
Τρία χρόνια αργότερα η Ενδέκατη Ολομέλεια κατέληξε ότι
«δε βγαίνει ότι είναι πράκτορας του εχθρού». Μια Πανελλαδική
Συνδιάσκεψη ακυρώνει όλες τις αποφάσεις της 6ης και της 7ης
Ολομέλειας. Το κόμμα, τελικά, αποκατέστησε τον Ζαχαριάδη. Το
1967 ο Νίκος Ζαχαριάδης είναι εξόριστος στη Σιβηρία, στο Σοργκούτ,
με το όνομα Νικολάι Νικολάγιεβιτς Νικολάγιεφ. Λέγεται
ότι έχει επιχειρήσει να αποδράσει και ζητά να έρθει στην Ελλάδα
να δικαστεί για τις πράξεις του. Την 1η Αυγούστου 1973 αυτοκτονεί.
Μερικοί πιστεύουν όμως ότι δολοφονήθηκε από την Κα
Γκε Μπε, την οποία –σύμφωνα με τον Βασίλη Νεφελούδη– είχε
υπηρετήσει πιστά ως ταγματάρχης της. «Ο Ζαχαριάδης»,
λέει,«ήταν φυτευτός».
* To βιβλίο Ο ΑΛΕΞΗΣ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΤΩΝ ΘΑΥΜΑΤΩΝ- Ο Τσίπρας, η Ελλάδα και η Μεγάλη Αριστερά κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Λιβάνη.
