Τα βρωμερά βραβεία και οι επιτροπές. Του Νίκου Λακόπουλου

Τα βραβεία και οι επιτροπές

Στα βραβεία συνήθως επιβραβεύεται, χωρίς να χρειάζεται να κριθεί από κάποιον, η “επιτροπή” που τα απονέμει. 

Υπάρχουν όμως και τα “βραβεία κοινού”, όπου ο κόσμος “ψηφίζει” αυτό που του προτείνουνε να ψηφίσει. Και τότε, αν δεν έχουμε κάποια νοθεία, το βραβείο πηγάζει από το λαό, ασκείται από το λαό, ανήκει στο λαό. Όπως στις εκλογές που η ψήφος, πολλές φορές ξαγορασμένη “ξεπλένει” τις βρώμικες επιλογές των κομμάτων ή των πολιτικών οικογενειών.

Τα βραβεία είναι τόσο …βρωμερά που οι επιτροπές βραβείων κρύβουν τα πρόσωπά τους. Γιατί τα “βραβεία” περιέχουν μαζί με την επιβράβευση και τον αποκλεισμό, την απόρριψη, την αποκρουστικό ρόλο του κ ρ ι τ ή. 

Τον βρωμερό ρόλο όσων παίρνουν την εξουσία να αποφασίζουν τι είναι καλό και τι κακό, ποιός είναι άξιος και ποιός όχι. 

Κι έτσι δεν είναι τυχαίο ότι τα βραβεία και η λέξη βρωμιά αρχίζουν με τα ίδια γράμματα. Όπως δεν είναι τυχαίο πως οι ατάλαντοι τρέχουν πρώτοι να ορίσουν ποιός έχει ή όχι ‘ταλέντο”. Από αγωνία μη δοθεί σε λάθος χέρια το “βραβείο”. 

Σαν δήμιοι, εισαγγελείς και δικαστές που ξέρουν τι είναι “δίκαιο” κι ανησυχούν μην αθωώσουν κανένα ένοχο. Σα μια “πνευματική χούντα” που ανέλαβε να ορίσει τι είναι και τι δεν είναι τέχνη. Σαν εκδοροσφαγείς σε επιτροπή (πόσο γελοία λέξη!) πολιτισμού!

Κι έτσι δεν είναι τυχαίο ότι τα βραβεία και η λέξη βρωμιά αρχίζουν με τα ίδια γράμματα. Όπως δεν είναι τυχαίο πως οι ατάλαντοι τρέχουν πρώτοι να ορίσουν ποιός έχει ή όχι ‘ταλέντο”. Από αγωνία μη δοθεί σε λάθος χέρια το “βραβείο”. 

Σαν δήμιοι, εισαγγελείς και δικαστές που ξέρουν τι είναι “δίκαιο” κι ανησυχούν μην αθωώσουν κανένα ένοχο. 

Σα μια “πνευματική χούντα” που ανέλαβε να ορίσει τι είναι και τι δεν είναι τέχνη. Σαν εκδοροσφαγείς σε επιτροπή (πόσο γελοία λέξη!) πολιτισμού!