“Τελικά πότε θ’ αναστηθώ….;” | Του Μανόλη Πετράκη
“Μα τί θα πει Θεός είμαι κι ό,τι θέλω κάνω…;” “Άκου Πέτρο, επειδή τελικά όλα παίζουν, αν δείτε και δεν αναστηθώ στην ώρα μου ή αν τυχόν με δείτε πιο πριν, μην ανησυχήσετε και φυσικά μην αναστατώσετε τη μάνα μου γιατί σου ‘λέω πως μ’ αυτούς εδώ τίποτα τελικά δεν είναι βέβαιο….
Κι εσύ, άσε τα ίδια και τα ίδια σαν τον Παύλο και τους άλλους πως είμαι Θεός και τα ρέστα, γιατί εγώ ναι μεν μπορεί να ‘μαι Θεός αλλά τούτοι εδώ λέγονται λέει : “Άριστοι…” Ακούς…;;; Άριστοι λένε πως λέγονται και συνεπώς τί να κάνω ‘γω μπροστά στους “αρίστους” αυτούς, που στην τελική τελική, μπορεί να μου ρίξουν και κάνα πρόστιμο για άσκοπη μετακίνηση αν με δουν να περιφέρομαι νυχτιάτικα, για να μη πω για εξακριβώσεις στοιχείων πάλι σε μπουντρούμια, με τα : ποιος είσαι, ποιανού, κτλ….;
Φίλιππε κι εσύ το τραπέζι…. Ποιο τραπέζι λέει…. Το δείπνο μωρέ το μυστικό που λέγαμε να κάνουμε, ακύρωσε τον μη γίνει καμιά στραβή μ’ αυτό το μαλάκα τον Ιούδα γιατί όπως είδες, από ρουφιάνους περιμένουν να καταγγείλουν μαζώξεις τραπεζώματα και τέτοια….
Ποιο Λάζαρο….; Μα τι λέτε ρε παιδιά, εδώ παίζεται να μην αναστηθώ εγώ, το Λάζαρο θ’ αναστήσω….; Άστονε πεθαμένο μέχρι νεωτέρας….
Κοίτα όμως μια κατάσταση ε….; Μετά τις 9.00 λέει κινδυνεύει να μεταδοθεί ο ιός και δεν κινδυνεύει ούτε στα λεωφορεία τους, ούτε στις δουλειές τους, ούτε πουθενά, κι ούτε βέβαια μετά το Μάη που περιμένουν τα μπικικίνια απ’ τους τουρίστες.
….. Ρε λες ν’ αναστηθώ τον Αύγουστο που ‘μαι κι Εβραίος να μην τρέχει τίποτα….;
…….Ποιοι με περιμένουν καημένε Ιωάννη που όπως βλέπεις δεν με περιμένει άνθρωπος αλλά μόνο διαταγές του Μητσοτάκη και του Χαρδαλιά και για την ανάσταση μου την ίδια…. Ποιοι με περιμένουν που αν με περίμεναν θα ‘πρεπε να ‘χαν ξεσηκωθεί όλοι να τους είχε πάρει ο Δια… Θου κύριε φυλακήν τω στόματι μου….
Το θέμα μάγκες τώρα πάντως για να μη ξεχνιόμαστε, είναι πότε ανασταίνομαι εγώ…..
Το πολύ πολύ να μην αναστηθώ καθόλου να τελειώνει η υπόθεση γιατί τελικά και ν’ αναστηθώ, σε ποιους άραγε θα πάω…;
Γιατί άνθρωποι υπήρχαν κάποτε…. Τώρα, μόνο εκπαιδευόμενα απ’ τους “αρίστους” ρομπότ, που δεν κυκλοφορούν, δεν γελάνε, δεν πίνουν κρασί, δεν ερωτεύονται, δεν αγαπάνε, παρά μόνο δουλεύουν…. Για τους “άριστους”, που αν τα πάρω καμιά μέρα κράνα, μπορεί και να με δουν ντυμένο φαντάρο σαν τον Τσε ένα πράγμα….”
