«ΘΑ ΣΟΥ ΧΑΛΑΣΩ ΤΗ ΔΙΑΓΩΓΗ….»
Όταν ο κ. Μητσοτάκης συναντά την παιδεία… του Δαρείου και του Ξέρξη…
Τα παιδιά μου ξεκίνησαν αυτές τις μέρες το Γυμνάσιο. Από τον Ιούνιο, ο Ν. 4692/2020 προβλέπει ότι θα βαθμολογούνται πλέον και για τη διαγωγή τους, όπως σε παλιότερες εποχές.
Πρόσφατα η Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων (με την απόφαση 32/2020) έκρινε μη νόμιμη την αναγραφή της διαγωγής στους τίτλους σπουδών των σχολείων. Δεν θα ξόδευα λοιπόν χρόνο, αν επρόκειτο απλώς για μια ακόμη έμπνευση (και μάλιστα μη νόμιμη) της ίδιας υπουργού που νομοθέτησε ότι οι υποψήφιοι φοιτητές κοινωνικών επιστημών δεν θα αξιολογούνται για γνώσεις κοινωνιολογίας, αλλά …. λατινικών.
Δυστυχώς, όμως, την επαναφορά της «διαγωγής» την υποστήριξε δημόσια ο ίδιος ο πρωθυπουργός, από το βήμα της Βουλής: διακήρυξε εκεί ότι το σχολείο διδάσκει και ήθος, και ότι η διαγωγή στο απολυτήριο του Λυκείου είναι λογικό να ακολουθεί τον μαθητή σε όλη του τη ζωή, όπως τον ακολουθεί και η βαθμολογία του στα μαθήματα. Πρόκειται λοιπόν για την εκπαιδευτική φιλοσοφία αυτών που μας κυβερνούν.
Η πραγματικότητα είναι κάπως λίγο διαφορετική: Τον πρωθυπουργό, όπως και όλους όσους και όσες σπούδασαν ή θα σπουδάσουν, τον ακολουθεί μόνο το πτυχίο ή ο μεταπτυχιακός του τίτλος, όπου τίποτα δεν μνημονεύεται για διαγωγή. Το απολυτήριο του Λυκείου του, είναι απλώς αθέατο. Το ίδιο ισχύει και για όσους περάσουν από επαγγελματική εκπαίδευση, ή δουλέψουν σε δική τους δουλειά, ή κάνουν ανειδίκευτη εργασία. Πρακτικά, η διαγωγή θα ακολουθούσε μόνο τη μειοψηφία εκείνων που θα διεκδικούσαν θέση εργασίας που απαιτεί απολυτήριο Λυκείου.
Και εδώ αρχίζουν τα δύσκολα: «κανονική» διαγωγή θα θεωρείται μόνο η ανώτατη, αυτοί που παίρνουν σχεδόν όλοι. Οτιδήποτε λιγότερο, στα μάτια των συντηρητικότερων θα λειτουργεί ως πιθανή διάγνωση «προβληματικού» χαρακτήρα.
Θα είναι τουλάχιστον στοιχειωδώς βάσιμη μια τέτοια διάγνωση; Σκεφτείτε μόνο τις διαβαθμίσεις αυστηρότητας και επιείκειας, από σχολείο σε σχολείο και από καθηγητή σε καθηγητή. Μια ανεπίλυτη σύγκρουση μαθητή με εκπαιδευτικό είναι πιθανότερο να έχει επιπτώσεις στη διαγωγή, όταν πρόκειται για εκπαιδευτικό με ισχυρή επιρροή στους συναδέλφους του και για μαθητή από οικογένεια με χαμηλή κοινωνική επιρροή. Ο μαθητής δεν έχει καν τη δυνατότητα να υπερασπιστεί τον εαυτό του, πόσο μάλλον τις εγγυήσεις αμεροληψίας και αντικειμενικότητας που έχει κάθε άλλος κατηγορούμενος.
Μια και μιλάμε για κατηγορούμενους, όμως, ας κάνουμε μια σύγκριση με κάτι ασύγκριτα σοβαρότερο: την καταδίκη για ποινικό αδίκημα, που μάλιστα διαπράχθηκε μετά την ενηλικίωση. Εδώ λοιπόν ο Κώδικας Ποινικής Δικονομίας (στο άρθρο 579) διαγράφει από το Ποινικό Μητρώο Γενικής Χρήσης όλες τις μικροποινές μετά από 3 χρόνια το πολύ, ενώ τις υπόλοιπες μετά από 8 χρόνια. Ακόμη και τα κακουργήματα, διαγράφονται στην 20ετία. Για τον σημερινό «φιλελεύθερο» πρωθυπουργό, απαράγραπτα οφείλουν να μένουν μόνο τα… σχολικά παραπτώματα.
Ήταν λοιπόν τόσο αδιάβαστος ο πρωθυπουργός; Η προθυμία του να υπερασπιστεί την (τελικά μη νόμιμη) καταγραφή της σχολικής διαγωγής στο απολυτήριο, φοβάμαι ότι δεν συνδεόταν τόσο με την καλή ή κακή προετοιμασία της ομιλίας του, όσο με την πολυσυζητημένη μάχη της «φιλελεύθερης» κυβέρνησης κατά της «ανομίας», από την οποία φαίνεται να εξαιρεί συστηματικά την αυθαιρεσία της εξουσίας και την παραβίαση του Κράτους Δικαίου, που της θέτει κανόνες και όρια.
Ο κ. Μητσοτάκης ξεκινούσε λοιπόν από τα νέα παιδιά για να στείλει το μήνυμα ότι η επίδειξη σεβασμού από κάθε πολίτη σε κάθε εκπρόσωπο εξουσίας είναι υποχρεωτική, ακόμη και αν η εξουσία -ή οι εκπρόσωποί της- αδυνατούν να τον εμπνεύσουν ή δεν τον αξίζουν: όπως τώρα, με τη διαγωγή, όπου η κυβέρνησή του πιάστηκε επ’ αυτοφώρω να παραβιάζει τη νομιμότητα. Αυτή φαίνεται να είναι η εκπαιδευτική του φιλοσοφία, αυτό το ήθος θέλει να διδάσκει το σχολείο στα παιδιά.
Μια παρόμοια αντίληψη, έχω ξανασυναντήσει πριν λίγα χρόνια, βοηθώντας τα παιδιά μου στην ιστορία της Δ’ Δημοτικού. Εκεί, στο κεφάλαιο για την Περσική Αυτοκρατορία, είχα προσέξει ότι τα παιδιά των αρχαίων Περσών διδάσκονταν συστηματικά τον σεβασμό και την υποταγή στους άρχοντες.
Αυτό το είδος παιδείας, των αρχαίων «βαρβάρων», προτείνει τελικά ο κ. Μητσοτάκης για τα σημερινά παιδιά στην Ελλάδα του 21ου αιώνα;
Γιάννης Παρασκευόπουλος
Νομικός, πατέρας, μέλος του Συμβουλίου των Πράσινων
