Πριν ακόμα κατακαθίσουν οι στάχτες, όλοι αναρωτιόμασταν αν η υπέροχη πανίδα της Πάρνηθας κατάφερε να επιβιώσει. Ήταν βέβαιο ότι πολλά μικρά ζώα όπως πολλές χελώνες, άλλα ερπετά και νεοσσοί πουλιών είχαν χαθεί. Όμως για τα ελάφια, ελπίδα μας ήταν ότι θα είχαν καταφέρει να τρέξουν και να ξεφύγουν από την πυρκαγιά.
Για να μάθουμε την αλήθεια, η ομάδα του WWF συνέχισε τις καταγραφές του πληθυσμού των ελαφιών που έκανε και πριν την καταστροφή στην Πάρνηθα.
Με μεγάλη χαρά, η έρευνα επιβεβαίωσε τις ελπίδες μας: ο πληθυσμός των ελαφιών δεν είχε υποστεί σημαντικό πλήγμα! Εκτιμήσαμε ότι 30 με 50 ζώα περίπου είχαν ίσως βρει τραγικό θάνατο, όμως ευτυχώς αυτό το ποσοστό ίσως δεν ξεπερνούσε το 10% του πληθυσμού των ελαφιών της Πάρνηθας, του μεγαλύτερου πληθυσμού κόκκινου ελαφιού της Ελλάδας.
Ένας νέος κρίκος στο οικοσύστημα
Τα χρόνια που ακολούθησαν, ο πληθυσμός των ελαφιών άρχισε να αυξάνεται, και μάλιστα δημιούργησε ερωτήματα: μήπως η αυξημένη βόσκηση θα δημιουργούσε πρόβλημα στα μικρά δέντρα που ξαναγεννιούνται; Ποιες άραγε θα ήταν οι επιπτώσεις από την βόσκηση των αναδασωμένων ελάτων και άλλων δέντρων;
Οι εξελίξεις έδειξαν ότι αν αφήσουμε την φύση να κάνει την δουλειά της, τότε αναπτύσσεται μια νέα ισορροπία. Η παρουσία ενός νέου κρίκου στο δυναμικό οικοσύστημα της Πάρνηθας επιβεβαιώθηκε πριν περίπου 2 χρόνια.
Ο λύκος επέστρεψε στην Πάρνηθα, έπειτα από 55 χρόνια απουσίας! Το μοναδικό οικοσύστημα της Πάρνηθας έγινε πλουσιότερο και έδειξε ότι μπορεί να στηρίξει έναν ακόμα κρίκο στην ισορροπία της ζωής. Η επιστροφή του λύκου είναι ένα ελπιδοφόρο μήνυμα για την υγεία του βουνού και τη δυνατότητά του να ανακάμψει και να εξελιχθεί μετά τις καταστροφικές πληγές του.
Η επιστροφή του λύκου βέβαια έδωσε τροφή στα γνωστά σενάρια «επιστημονικής φαντασίας», με κυρίαρχο βάρος στις «απελευθερώσεις των οικολόγων». Η πραγματικότητα απέχει, όμως δεν είναι λιγότερο συναρπαστική, όσον αφορά την ικανότητα της φύσης να βρίσκει ευφάνταστους τρόπους για να αποκαταστήσει τις ισορροπίες της.
Βέβαια, για τα ίδια ελάφια, η πρόκληση θα είναι μεγάλη, αφού τώρα στο κατώφλι τους θα έχουν έναν φυσικό θηρευτή, τον λύκο. Η πραγματικότητα αυτή είναι σκληρή, και δημιουργεί μεγάλες προκλήσεις για επιστήμονες, φορείς και οργανώσεις. Όμως, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι του θαύματος της φύσης που δημιουργεί και συντηρεί τη ζωή γύρω μας.