Τι κάνεις εσύ ο πιτσιρικάς που θέλεις να αποκτήσεις όχημα, έστω μηχανάκι, με όρους αγοράς ή με όρους κοινωνικής οικονομίας; Του Ευάγγελου Σπινθάκη

Τι κάνεις εσύ ο πιτσιρικάς που θέλεις να αποκτήσεις όχημα, έστω μηχανάκι, με όρους αγοράς ή με όρους κοινωνικής οικονομίας;

Σήμερα.

Πρήζεις τον πατέρα σου. Ο πατέρας σου υποχωρεί και το αγοράζει με τον όρο να φέρεις καλούς βαθμούς, να μπεις στο πανεπιστήμιο κλπ. Εσύ μαθαίνεις (με όρους οικονομίας της αγοράς) ότι σπουδάζεις για να κονομήσεις. Στην συνέχεια κινδυνεύεις να πέσεις θύμα τροχαίου (πρώτη αιτία θανάτου στους νέους) γιατί σου αρέσει να προστατεύεις τον αγκώνα με το κράνος και όχι το κεφάλι. Τότε καταλήγεις στο νοσοκομείο, γιατροί, χειρουργεία, νοσοκομεία κλπ, οπότε αυξάνεται και το ΑΕΠ. Αν δεν έχεις ταξιδέψεις ήδη για τα θυμαράκια, το καταλαβαίνεις και ο ίδιος, γιατί σε συγχαίρει και ο υπουργός οικονομικών που τα μετράει αυτά τα πράγματα (οικονομική ανάπτυξη).

Πριν πενήντα χρόνια.

Τι συνέβαινε αν ήσουν πιτσιρικάς πριν 50 χρόνια, ήθελες όχημα και ο πατέρας σου δεν είχε μία.

Πρώτα πρέπει να έχεις ισχυρή θέληση και κίνητρο. Γουστάρεις να οδηγείς πατίνι και να κάνεις και το κομμάτι σου στα κορίτσια (επιχειρηματικό κίνητρο).

Ξεκινάς να μαζέψεις την κομπανία σου (συνεργατικό σχήμα). Εσύ γουστάρεις να οδηγείς, αλλά πρέπει να βρεις τουλάχιστον  άλλους δύο φιλαράκους. Έναν που πιάνουν τα χέρια του (μηχανικός – υπεύθυνος τμήματος παραγωγής) και ένα που να έχει το μπλα – μπλα (υπεύθυνος τμήματος μάρκετιν). Φτιάχνεις λοιπόν την πρώτη κοινωνική σου επιχείρηση με τις απαραίτητες δεξιότητες (ικανότητα διοίκησης ανθρώπινοι δυναμικού) με στόχο όχι το κέρδος αλλά γιατί γουστάρει η παρέα (ικανοποίηση  των αναγκών της συλλογικότητας).

Μετά κάνετε επιχειρηματικό σχέδιο (business plan) για την εξεύρεση υλικών και ανθρώπινων πόρων. Πρέπει να αξιοποιήσετε φίλους και γνωστούς στην γειτονιά (κοινωνικό κεφάλαιο). Αρχίζει η έρευνα αγοράς. Το τμήμα παραγωγής χρειάζεται δύο γερά σανίδια κατάλληλα κομμένα και τρία ρουλεμάν, ή 3 σανίδια και τέσσερα ρουλεμάν αν θες όχημα με κίνηση και στους πίσω τροχούς.  Γυρνάς από συνεργείο σε συνεργείο, από μαραγκούδικο σε μαραγκούδικο, από οικοδομή σε οικοδομή σε αναζήτηση χορηγιών…  Ο υπεύθυνος μάρκετιν διαπραγματεύεται.

–          Ένα ρουλεμάν έχετε;

–          Έχουμε, αλλά τρέχα να μου πάρεις ένα πακέτο τσιγάρα και μια φρατζόλα.

Έγινε.

Ο μάστορας δεν έχει ανάγκη από διαφήμιση, αλλά θέλει τσιγάρα και ψωμί (εταιρική κοινωνική ευθύνη).

Κατόπιν αρχίζει η συναρμολόγηση. Έχεις και ένα πιτσιρίκι, έναν παραγιό (το μικρό σου αδελφάκι ή γειτονόπουλο) που απλώς κοιτάει, μαθαίνει και κάνει θελήματα του τύπου….

–    Φέρε μας νερό ρε… (κατάρτιση ανηλίκων).

Ένα δύσκολο τεχνικό πρόβλημα που πρέπει να λύσεις είναι τα φρένα. Το φρένο με τα πόδια διαλύει τα παπούτσια και τις τρως από την μάνα σου. Εδώ χρειάζεται ειδική τεχνογνωσία από τον υπεύθυνο του τμήματος παραγωγής για να συναρμολογηθούν δύο μικρά ξυλαράκια σε ειδικό αμορτισέρ (καινοτομία).

Κατόπιν το πατίνι είναι έτοιμο, ώρα για θριαμβευτική παρουσίαση του νέου μοντέλου. Καλείς όλη την τάξη, ειδικώς τα κορίτσια, διαλέγεις την κατάλληλη κατηφόρα (έκθεση προϊόντων, δημόσιες σχέσεις). Κατεβαίνεις ορμητικά, το πατίνι χαλάει τον κόσμο, οι νοικοκυρές βγαίνουν αλαφιασμένες στα παράθυρα.

-Τι τρέχετε βρε παλιόπαιδα μεσημεριάτικα, σπίτια δεν έχετε…

Πρέπει να αντιμετωπίσεις την κατακραυγή, εφευρίσκεις κάτι. Τυλίγεις με κολλητική ταινία τα ρουλεμάν και ο θόρυβος καταλαγιάζει (κοινωνική συμμαχία).

Μετά την επιτυχημένη πρεμιέρα, καταφτάνουν οι κολλητοί.

Ρε, μου δίνεις να κάνω και εγώ μια κούρσα;

Εκεί κόβεις τον άλλον και διαπραγματεύεσαι. Αν είναι ματσωμένος του ζητάς το τελευταίο τεύχος του Μικρού Ήρωα ή την καλύτερη γκαζά, την λουμπίνα που διαλύει όλα τα άλλα γκαζάκια, ή την υπόσχεση ότι θα σου δώσει να αμολήσεις την Καθαρή  Δευτέρα το δικό του αητάκι που είναι το καλύτερο και έχει αριστοτεχνικά δεμένα ξυραφάκια για να καταρρίπτει τα άλλα. Σου υπόσχεται…

– Λόγο τιμής (εμπορική πίστη).

Αν ο άλλος είναι φτωχαδάκι του λές.

Θαμου γεμίσεις δέκα κόλλες την τιμωρία που μου έβαλε ο καθηγητής «δεν θα το ξανακάνω»

Ρε συ, πολλές είναι δέκα κόλλες…

-Εντάξει, σου δίνω να κάνεις δυό κούρσες. ( διαπραγμάτευση και εμπορική συμφωνία)

Με αυτόν τον τρόπο, εσύ δεν μαθαίνεις, άρα μπορείς να ξανακάνεις την ίδια μαλακία στο σχολείο, το φτωχαδάκι που γεμίζει τις κόλλες, σιγά μη μαθαίνει.

Κάποτε μεγαλώνεις και βαριέσαι το πατίνι. Τότε εμφανίζεται ο παραγιός με τους δικούς του κολλητούς…

Ρε, μου το δίνεις;

-Πάρτο ρε, αλλά να το προσέχεις.

Εντάξει (επανάχρηση, εξοικονόμηση υλικών πόρων, βιωσιμότητα της επιχείρησης)

Eσύ τώρα έχεις μεγαλώσει,  το πατίνι, δεν σε φτιάχνει πια, αναζητάς άλλες επιχειρηματικές ευκαιρίες, άλλους εταίρους (ανάπτυξη κοινωνικής επιχειρηματικότητας).

Ευάγγελος Σπινθάκης

Μέλος της τριμελούς διοικούσας επιτροπής της κοινωνικής επιχείρησης

«ΤΟ ΠΑΤΙΝΙ» έτος ιδρύσεως 1966