Τι νομίζεις ότι είσαι; Ο μπάτσος της Ευρώπης;» φώναζε ο Βούλγαρος πρωθυπουργός Μπόικο Μπορίσοφ απευθυνόμενος στον Ολλανδό ομόλογό του Μαρκ Ρούτε.
Από τον Μιχάλη Ψύλο
Τι κι αν είναι «ομόσταυλοι», προερχόμενοι από την ίδια πολιτική οικογένεια, το κεντροδεξιό Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα! Ακόμη και ο Μπορίσοφ, ο οποίος σπάνια ανεβάζει τους τόνους στις συνόδους κορυφής, βγήκε από τα ρούχα του μετά την πρώτη… επτάωρη συνεδρίαση των 27 ηγετών της Ευρωπαϊκής Ένωσης την περασμένη Παρασκευή, ακούγοντας τον Ρούτε να επιμένει όχι μόνο στη δραστική μείωση των μη επιστρεπτέων επιχορηγήσεων για την αντιμετώπιση της κρίσης από την πανδημία, αλλά και να κραδαίνει το όπλο τού βέτο, αξιώνοντας να ελέγχει η… Ολλανδία τις αποφάσεις των εθνικών Κοινοβουλίων των χωρών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ποιος; Η Ολλανδία! Η οποία κατακλέβει τις υπόλοιπες χώρες-μέλη της Ε.Ε., έχοντας μετατραπεί σε φορολογικό παράδεισο για τις πολυεθνικές! Η Ολλανδία! Τα «νησιά Καϊμάν» της Ευρώπης!
«Ποιος σου έδωσε το δικαίωμα να αποφασίζεις αν τα εθνικά σχέδια μεταρρυθμίσεων των χωρών-μελών είναι αρκετά φιλόδοξα για να δικαιολογήσουν την οικονομική υποστήριξη της Ε.Ε.;» ρώτησε ρητορικά τον Ρούτε ο Μπορίσοφ, κατηγορώντας τον έμμεσα ως κοινό εκβιαστή, όπως αποκάλυψαν στη «δημοκρατία» δημοσιογραφικές πηγές στη Σόφια.
Από κοντά με τον Μπορίσοφ, και ο Ιταλός πρωθυπουργός Τζουζέπε Κόντε επιτέθηκε με δριμύτητα στον Ολλανδό πρωθυπουργό, κατηγορώντας τον ως… λογιστή. «Οταν υπάρχουν κάποιοι που είναι σκαρφαλωμένοι σε λογιστικά στοιχεία, χωρίς αμφιβολία δεν γνωρίζουν τι αντιμετωπίζουμε αυτή τη στιγμή» τόνισε ο Ιταλός πρωθυπουργός, ο οποίος βγήκε επίσης από τα ρούχα του ακούγοντας τον Ολλανδό ομόλογό του να εκφράζει μάλλον ειρωνικά την ελπίδα ότι «η Ιταλία θα συνεχίσει τις μεταρρυθμίσεις, διότι είναι απαραίτητο η Ρώμη να μπορέσει να ανταποκριθεί στην κρίση την επόμενη φορά».
Και ποιες είναι αυτές οι μεταρρυθμίσεις; Μη νομίζετε ότι αφορούν την πανδημία ή την ενίσχυση του δημόσιου συστήματος υγείας. Τι ζήτησε ο «άθλιος» νεοφιλελεύθερος Ολλανδός για να εγκρίνει την ευρωπαϊκή βοήθεια; Αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης και ενίσχυση της ευελιξίας στις εργασιακές σχέσεις, όπως αποκαλύπτει η «El Pais». Η ιταλική εφημερίδα «La Repubblica» δεν δίστασε να «στολίσει» τον Ολλανδό πρωθυπουργό ως τον «ζοφερό τύπο που λέει: Έχω τον έλεγχο τι και πώς θα ξοδεύει η Ιταλία».
Αυτό ήταν εν ολίγοις το κλίμα που επικράτησε στη Σύνοδο Κορυφής. Μια ωραία… ατμόσφαιρα, που θα έλεγε και ο αείμνηστος Ντίνος Ηλιόπουλος.
Όπως είχαν προβλέψει, άλλωστε, οι περισσότεροι διπλωμάτες, η σύνοδος διήρκεσε τρεις ολόκληρες ημέρες και χρειάστηκαν πολλά… γεύματα και δείπνα από τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Σαρλ Μισέλ μήπως και βρεθεί κάποιος συμβιβασμός, κάνοντας, όμως, μόνο παραχωρήσεις στον ανεκδιήγητο Ολλανδό και στους άλλους τρεις «φειδωλούς» ομολόγους του της Αυστρίας, της Σουηδίας και της Δανίας μπας και σωθεί η παρτίδα. Ολόκληρη η Ευρώπη να… ικετεύει τους τέσσερις «αθλίους», των οποίων οι χώρες δεν αποτελούν παρά το 15% του πληθυσμού της, να υποχωρήσουν από τις απαράδεκτες απαιτήσεις τους! Σε τέτοιο σημείο μάλιστα, που αρκετοί διπλωμάτες αναρωτιούνταν αν ήταν σικέ το παιχνίδι και απλώς ο Ρούτε ήταν ο «λαγός» για να αυξηθούν τα δάνεια, να μειωθούν οι μη επιστρεπτέες επιχορηγήσεις και να ενισχυθεί ο έλεγχος προς τις χώρες του Νότου. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, που οι τέσσερις «φειδωλές» χώρες, αλλά και η Γερμανία εξασφάλισαν μείωση του κοινοτικού προϋπολογισμού κατά δεκάδες δισεκατομμύρια, όπως και της καθαρής συνεισφοράς τους στον προϋπολογισμό 2021-2027.
Όσο περνούσαν οι ώρες και προκειμένου να ικανοποιήσει τους «τέσσερις», ο πρόεδρος του Συμβουλίου Σαρλ Μισέλ μείωνε συνεχώς τα ποσά των μη επιστρεπτέων επιχορηγήσεων και αύξανε τα δάνεια. Αναζητούσε δε συνεχώς πώς θα ικανοποιήσει το αίτημα του Ολλανδού πρωθυπουργού για τη σύσταση ενός μηχανισμού ελέγχου για την εκταμίευση κεφαλαίων. Τελικά, υποχώρησε στις απαιτήσεις της Ολλανδίας και πρότεινε έναν νέο μηχανισμό ελέγχου για τον έλεγχο της πληρωμής των ενισχύσεων, ο οποίος ονομάζεται «υπερ-φρένο» (super brake)». Τι σημαίνει αυτό; Πριν εκταμιεύσει, για παράδειγμα, η Ελλάδα χρήματα από το Ταμείο Ανάκαμψης, ένα ή περισσότερα κράτη-μέλη μπορούν να ζητήσουν την παρέμβαση του προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Σαρλ Μισέλ εάν υπάρχει αμφιβολία ή δυσαρέσκεια για τις εφαρμοζόμενες μεταρρυθμίσεις. Στη συνέχεια ο Μισέλ θα δίνει εντολή στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο ή στο Συμβούλιο των υπουργών Οικονομίας και Οικονομικών να διεξαγάγει έρευνα. Με αυτόν τον τρόπο η πληρωμή θα είναι δυνατόν να ανασταλεί προσωρινά έως ότου ικανοποιηθεί η… Ολλανδία. Με απλά λόγια, πολλές διαδικασίες οι οποίες συνιστούν ένα απαράδεκτο βέτο, όπως και να το στολίσουν… Αυτό το φρένο έκτακτης ανάγκης δυσαρέστησε, άλλωστε, πολλές αντιπροσωπίες καθώς η εκταμίευση των χρημάτων από το Ταμείο Ανάκαμψης θα μπορεί να υπόκειται στον εκβιασμό κάθε εταίρου ο οποίος επιθυμεί να επιτύχει άλλους πολιτικούς ή διπλωματικούς στόχους, ακόμη κι αν δεν σχετίζονται με τη βοήθεια. Ωστόσο, για να αποφευχθεί ο κίνδυνος βέτο της Ολλανδίας οι περισσότεροι εταίροι το… κατάπιαν.
Όσον αφορά τα χρήματα, η Ολλανδία και άλλες «φειδωλές» χώρες αξίωναν οι μη επιστρεπτέες επιχορηγήσεις να μην ξεπερνούν τα 200 δισ. ευρώ, από τα 500 δισ. που ζητούσε η Κομισιόν και από τα 450 δισ. που είχε ρίξει συμβιβαστικά στο τραπέζι ο Σαρλ Μισέλ. Στην πολύωρη συνάντηση, Μέρκελ και Μακρόν υποχώρησαν περαιτέρω, προτείνοντας οι μη επιστρεπτέες επιχορηγήσεις να είναι τουλάχιστον 400 δισ. ευρώ. Οταν οι «τέσσερις άθλιοι» και η Φινλανδία δεν υποχωρούσαν, η Μέρκελ και ο Μακρόν αποχώρησαν φανερά εκνευρισμένοι. «Εφυγαν με κακή διάθεση» είπε με μπόλικη δόση ειρωνείας ο Ρούτε στους δημοσιογράφους. Ο Γάλλος πρόεδρος άφησε να διαρρεύσει, μάλιστα, ότι έδωσε εντολή να ετοιμαστεί το προεδρικό αεροσκάφος για να επιστρέψει στο Παρίσι… Τελικά, χθες το πρωί η καγκελάριος Μέρκελ και ο Γάλλος πρόεδρος Μακρόν συναντήθηκαν και πάλι με τον Σαρλ Μισέλ για να διερευνήσουν κάποιους νέους συμβιβασμούς και έτσι φτάσαμε στο μεσημέρι της Κυριακής και στην τελευταία φάση της Συνόδου Κορυφής.
«Οι δομές εξουσίας στην Ευρώπη είναι πιο περίπλοκες από ό,τι πιστεύουμε» γράφει η ιταλική «La Repubblica», υπενθυμίζοντας ότι πριν από λίγες ημέρες δεν εξελέγη για μία ψήφο επικεφαλής του Eurogroup το φαβορί, η Ισπανίδα υπουργός Οικονομικών Νάντια Καλβίνο, αλλά ο Iρλανδός Πασκάλ Ντόνοχι, «ο υπουργός Οικονομικών μιας χώρας-φορολογικού παραδείσου, η οποία εδώ και χρόνια έχει κατακλέψει δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ από τους Ευρωπαίους εταίρους της από τους οποίους τώρα ζητάει βοήθεια».
Το σίγουρο είναι ότι, ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα της συνόδου για το Ταμείο Ανάκαμψης, το «αγκάθι» της Ολλανδίας θα παραμείνει: μετά το βρετανικό διαζύγιο η Ευρώπη έχει τώρα έναν νέο άθλιο εταίρο, πρόθυμο να αμφισβητεί συνεχώς το κοινοτικό κεκτημένο της αλληλεγγύης πέρα από αυτό που φαίνεται λογικό για τους άλλους. Η στάση του είναι πολιτική, σχεδόν ιδεολογική. Είναι η στάση ενός μικρομέγαλου «κόκορα», φορτωμένου με ένα αίσθημα της παλιάς αποικιοκρατικής ολλανδικής αίσθησης εθνικής ανωτερότητας, την οποία οι περισσότεροι εταίροι ευτυχώς δεν αναγνωρίζουν…
Δέκα χρόνια πρωθυπουργός, ο κεντροδεξιός Ρούτε θέλει με τον «τσαμπουκά» που επιδεικνύει να κερδίσει τις εκλογές του προσεχούς Μαρτίου στην Ολλανδία για να συνεχίσει να αποτελεί «αγκάθι» και τα επόμενα χρόνια. Με τις ευλογίες και των υπόλοιπων Βορείων, φυσικά…
Δεν διστάζει να απειλεί ότι θα επιδεινώσει την ύφεση στις χώρες του Νότου, με τις οποίες η Ολλανδία έχει, δυστυχώς, εμπορικό πλεόνασμα. Ο τελευταίος ηγέτης με προδιαγραφές Ρούτε τον οποίο είχε η Ευρώπη ήταν ο Βρετανός Ντέιβιντ Κάμερον. Και τα πράγματα δεν πήγαν και τόσο καλά γι’ αυτόν, καθώς βρέθηκε στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας…
ΠΗΓΗ: newsbreak.gr
