Το Αρχαιότερο Αιολικό Πάρκο στον κόσμο βρίσκεται στην Ελλάδα και δεν παράγει “ρεύμα” αλλά ζωή (ΒΙΝΤΕΟ)

Το Βίντεο είναι απόσπασμα από την ταινία του Γερμανού σκηνοθέτη Werner Herzog, «Signs of life» (1968)  

Ο Herzog αγάπησε από τότε την Ελλάδα και έγραψε το σενάριο της ταινίας σε ηλικία 19 ετών.

Από τις σπάνιες κινηματογραφήσεις των χιλιάδων ανεμόμυλων του Οροπεδίου Λασιθίου κατά τη δεκαετια του ΄60 και μία από τις συγκλονιστικότερες σκηνές του παγκόσμιου κινηματογράφου.

Αυτό το οροπέδιο θέλουν τώρα οι γερμανοί τεχνοφασίστες της ΕNERCON και τά εγχώρια τσιράκια τους να το γεμίσουν με ανεμογεννήτριες.

 

Σε αναβρασμό είναι και εκεί Δήμοι και κάτοικοι.

Απολαύστε το αρχαιότερο αιολικό πάρκο του κόσμου με τους παραπάνω από 6.000 μύλους λίγο πριν την παρακμή του και προσπαθήστε να φανταστείτε τη δυναμική του ως τουριστικό αξιοθέατο.

Ενα πραγματικά μοναδικό υπερθέαμα που ευχόμαστε να αναβιώσει σύντομα παντού.

Αυτοί οί εκατοντάδες ανεμόμυλοι που φαίνονται στην ταινία είναι τα σύμβολα της γιορτής της ζωής, της πολυμορφίας της, ο στροβιλισμός της ξέφρενης φαντασίας μυθοπλασίας και χαράς που γεννά αυτός ο φωτεινός τόπος, αξίες και νοήματα που ο γερμανός στρατιώτης δεν μπορεί να καταλάβει και τρελαίνεται.

Οι συμβολισμοί που ο καθένας μπορεί να ερμηνέψει σ’ αυτό το εκπληκτικό έργο είναι πολλοί.

Ο σκηνοθέτης κατέγραψε μέσα σε λίγα λεπτά συνειδητά ή ασυνείδητα την αιωνιότητα και αξία της ζωής, κάτι που ο φασισμός (σε όλες τις μορφές του) δεν μπορεί να δει.

Οι ανεμόμυλοι του Λασιθίου ήταν ο λόγος που γυρίστηκαν εκεί τα “Σημάδια Ζωής”.

Ο ίδιος ο Χέρτζογκ είχε ταξιδέψει στην Κρήτη πριν γυρίσει την ταινία του και όταν έφθασε στο Λασίθι και είδε τους ανεμόμυλους δήλωσε “δεν μπορούσα να πιστέψω αυτό που έβλεπα, τσιμπιόμουν για να δω αν είναι όνειρο”…

Ο λασιθιώτικος ανεμόμυλος έσωσε τη δεκαετία του 1970 στην κυριολεξία ζωές απα την πείνα και την δίψα στην Αιθιοπία, την Ινδία και αλλού στον κόσμο, εκατό χρόνια μετά την εφεύρεσή του, και σήμερα κινδυνεύει να κυκλωθεί, να αλωθεί και απαξιωθεί από εκατοντάδες ανεμογεννήτριες.

Από τις καλύτερες ταινίες του Herzog που κέρδισε τότε την Αργυρή Άρκτο στο φεστιβάλ του Βερολίνου.