Από antigoldgr.org
«Aπαγόρευση συνάθροισης» ήταν η αιτιολογία για την πρωτοφανή εισαγγελική εντολή απαγόρευσης εισόδου στο Δικαστικό Μέγαρο Θεσσαλονίκης όσων φορούσαν μπλουζάκια με το σύνθημα «SOS Χαλκιδική – ΟΧΙ στην Εξόρυξη Χρυσού», την πρώτη μέρα της δίκης του «Λάκκου Καρατζά».
Κατά το σκεπτικό της απόφασης, «η παρουσία ανθρώπων που φέρουν μπλούζες με ίδια διακριτικά νοείται ως συνάθροιση» και, ως τέτοια, απαγορεύεται. Και επειδή μια τέτοια απαγόρευση είναι δυνατή μόνο με την επίκληση κάποιου σοβαρού κινδύνου για τη δημόσια ασφάλεια, φαίνεται ότι κάποιος εισαγγελέας θεώρησε ότι οι άνθρωποι με τα μπλουζάκια «SOS Χαλκιδική» – αλλά και αυτά της ΒΙΟΜΕ με το εξ’ ίσου ενοχλητικό σύνθημα «Ο αγώνας γυρίζει το γρανάζι» – είναι, δυνητικά έστω, δημόσιοι κίνδυνοι.
Σοβαρολογούμε;
Το μπλουζάκι είναι μια δήλωση ταυτότητας, πίστης στους στόχους του κινήματος, αγώνα για τη σωτηρία του τόπου, για γη κι ελευθερία, για τα παιδιά και για το μέλλον. Είναι μια σιωπηρή δήλωση ενότητας και ομοψυχίας με αυτούς που δικάζονται γιατί στην πραγματικότητα δικαζόμαστε όλοι μας.
Ούτε στις εποχές της πιο άγριας καταστολής, ούτε το 2012, 2013, 2014 του Σαμαρά και του Δένδια δεν διανοήθηκε δικαστική αρχή να απαγορεύσει το μπλουζάκι-σύμβολο του κινήματος ενάντια στην εξόρυξη. Ούτε τότε που οι δικαστικές αίθουσες Πολυγύρου και Θεσσαλονίκης ήταν ασφυκτικά γεμάτες από αυτά τα μπλουζάκια και ο έξω χώρος σείονταν από τα συνθήματα που φώναζαν χιλιάδες στόματα. Ούτε όταν πηγαίναμε να παρακολουθήσουμε δίκες συναγωνιστών μας σε δικαστήρια περικυκλωμένα από κλούβες και φρουρούμενα από ΜΑΤ. Ούτε μία φορά, στα αμέτρητα δικαστήρια, συλλαλητήρια, δημόσιες παρεμβάσεις, όλα με αυτό το μπλουζάκι. Ούτε καν στο Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων, όπου μας είχαν φορτώσει ακόμα και την κατηγορία της «εγκληματικής οργάνωσης»!
