Μήπως να απαντήσεις αμέσως ή να το παίξεις αδιάφορος; Τι λέει η επιστήμη για το “παίζω δύσκολος” στα ραντεβού
Μόλις γύρισες από το πρώτο σου ραντεβού με κάποιον που σου κέντρισε το ενδιαφέρον. Λίγο αργότερα, το τηλέφωνό σου χτυπά. Είναι εκείνος. Πέρασε υπέροχα. Θέλει να σε ξαναδεί. Η καρδιά σου κάνει ένα μικρό άλμα. Τα δάχτυλά σου αιωρούνται πάνω από το πληκτρολόγιο, έτοιμα να γράψουν με ενθουσιασμό: «Κι εγώ! Τι λες για Παρασκευή;». Αλλά τότε, μια ενοχλητική φωνή ψιθυρίζει από τις σκονισμένες γωνιές του μυαλού σου: «Περίμενε! Μην δείξεις τόση λαχτάρα!»
Και κάπως έτσι ξεκινά η εσωτερική διαμάχη. Να απαντήσεις αμέσως, δείχνοντας αυθεντικό ενδιαφέρον; Ή να αφήσεις το μήνυμα να… “ωριμάσει” για ένα αξιοπρεπές 24ωρο, δημιουργώντας μια αύρα μυστηρίου και αποδεικνύοντας ότι έχεις ζωή πέρα από την αναμονή για ένα μήνυμα;
Από τη μία, το να δείξεις αυθεντικό ενδιαφέρον είναι αναζωογονητικό και ελκυστικό. Είμαστε όλοι προγραμματισμένοι να μας αρέσουν οι άνθρωποι που μας συμπαθούν – τουλάχιστον, εκτός του ερωτικού παιχνιδιού. Από την άλλη όμως, οι άνθρωποι συχνά θεωρούν δεδομένο αυτό που έχουν ήδη κατακτήσει και είναι λιγότερο πιθανό να το επιθυμούν. Η άμεση και πλήρης διαθεσιμότητα μπορεί να εκληφθεί ως απελπισία ή έλλειψη επιλογών – κάτι που λειτουργεί απωθητικά. Ταυτόχρονα, αν το να το παίζεις «cool» εκληφθεί ως πλήρης αδιαφορία, μπορεί να σκοτώσει κάθε ερωτική έλξη. Κανείς δεν θέλει να κυνηγά μια χαμένη υπόθεση ή να νιώσει την απόρριψη.
Όλες αυτές οι αντικρουόμενες εκδοχές προκαλούν σύγχυση – κάτι που αποτυπώνεται και στις αντιφατικές συμβουλές των φίλων: «Να είσαι ο εαυτός σου! Μην παίζεις παιχνίδια!» φωνάζουν κάποιοι από τη μία πλευρά. «Μην είσαι τόσο διαθέσιμος – χάνεις το μυστήριο! Κράτα και κάτι για τον εαυτό σου!» φωνάζουν άλλοι από την άλλη.
Τελικά, τι είναι αυτό που όντως λειτουργεί; Η επιστήμη έχει κάτι να πει γι’ αυτό.
Το ιδανικό σημείο: πολύτιμος αλλά προσιτός
Το να το «παίζεις δύσκολος» μπορεί πράγματι να αυξήσει την ελκυστικότητά σου – αλλά μόνο υπό μία βασική προϋπόθεση: ο άλλος πρέπει να αισθάνεται ότι, με κάποια προσπάθεια, θα καταφέρει να σε κερδίσει. Αν η αδιαφορία σου φαίνεται αληθινή, τότε το αποτέλεσμα πιθανότατα θα είναι αρνητικό. Οι περισσότεροι άνθρωποι θέλουν να αποφύγουν το χαστούκι της απόρριψης. Από την άλλη, αν δείχνεις υπερβολικό ενθουσιασμό, μπορεί να φανεί ότι δεν έχεις ιδιαίτερα κριτήρια ή αυτοεκτίμηση.
Το «κλειδί» στο να το παίζεις δύσκολος με επιτυχία, είναι να δείχνεις ότι έχεις μεγάλη ζήτηση – αλλά ότι παραμένεις προσβάσιμος. Αυτή η στάση κάνει τους πιθανούς συντρόφους να σε σκέφτονται περισσότερο, να σε αντιλαμβάνονται ως άξιο διεκδίκησης και να επενδύουν προσπάθεια για να σε κατακτήσουν.
Αυτό είναι που ονομάζουμε φαινόμενο IKEA: όταν καταβάλεις κόπο για να συναρμολογήσεις ένα έπιπλο – έστω ένα τραπέζι – τελικά το εκτιμάς περισσότερο απ’ ό,τι ένα έτοιμο αγορασμένο. Ό,τι ισχύει για τα έπιπλα, ισχύει και στο φλερτ. Όταν ο άλλος επενδύει χρόνο, κόπο και σκέψη για να σε κερδίσει, τότε αυξάνεται και η συναισθηματική του εμπλοκή. Νιώθει πιο δεμένος.
Όμως αυτή η στρατηγική δεν λειτουργεί το ίδιο για όλους.
Έρευνες δείχνουν ότι η αποτελεσματικότητα της τακτικής εξαρτάται από το ποιος τη χρησιμοποιεί – και σε ποιον απευθύνεται. Οι άνδρες είναι πιο πιθανό να κυνηγήσουν έναν «δύσκολο» σύντροφο, ενδεχομένως επηρεασμένοι από παρωχημένα στερεότυπα που τους θέλουν να είναι οι ενεργοί «κυνηγοί» στο φλερτ.
Επίσης, άτομα με αγχώδη τύπο προσκόλλησης – δηλαδή άτομα που φοβούνται την εγκατάλειψη και έχουν διαρκή ανάγκη για επιβεβαίωση – μπορεί να νιώσουν πιο έντονη έλξη για κάποιον που δείχνει να μην τους θέλει απόλυτα. Είναι σαν η ανασφάλειά τους να τους εκπαιδεύει να «παλεύουν» για κάθε σχέση.
Δεν είναι παιχνίδι, είναι στρατηγική συντονισμένης επαφής
Πρέπει λοιπόν να το παίζεις δύσκολος; Η απάντηση δεν είναι απλά «ναι» ή «όχι».
Αντί να το βλέπεις ως παιχνίδι, δες το ως στρατηγική συντονισμού. Ο στόχος δεν είναι να χειραγωγήσεις, αλλά να χτίσεις τη σύνδεση σταδιακά. Μπορείς να δείξεις ενδιαφέρον χωρίς να πνίξεις τον άλλον με κάθε λεπτομέρεια της ζωής σου. Μπορείς να δημιουργήσεις προσμονή και επιθυμία για περισσότερη επαφή, χωρίς να φαίνεσαι ψυχρός.
Αυτό σημαίνει ότι η αμοιβαία, συγχρονισμένη συναισθηματική έκφραση είναι πιο ελκυστική από μια ανεξέλεγκτη συναισθηματική «έκρηξη». Είναι η διαφορά ανάμεσα σε ένα προσεκτικά καθυστερημένο μήνυμα που δείχνει πως έχεις μια γεμάτη ζωή, αλλά διαθέτεις χρόνο για κάποιον που σε ενδιαφέρει – και σε μια σιωπή τριών ημερών που φωνάζει: «Δεν με νοιάζει».
Στο τέλος, η πιο αποτελεσματική προσέγγιση είναι να δείξεις την αξία σου, στέλνοντας ταυτόχρονα το μήνυμα ότι ενδιαφέρεσαι: Είσαι μια σπουδαία επιλογή – αλλά είσαι μια επιλογή που ο άλλος μπορεί πραγματικά να κατακτήσει.
Πηγή: psychologytoday.com
