Γράφει ο Τάκης Ψαρίδης
Δημοσιογραφος μελος της ΕΣΗΕΑ, πρώην διευθυντής ΕΡΑ-ΕΡΤ
Αυτές τις μέρες βιώνουμε την λαίλαπα του μίσους.
Το τι μπορεί να καταφέρει το μίσος και που μπορεί να καταντήσει τον άνθρωπο.
Παρακολουθούμε αποσβολωμένοι ένα μαύρο μέτωπο μίσους να εκδηλώνεται με πολλαπλές συντονισμένες εστίες σε κάθε χώρο επικοινωνίας και να κατακαίει και να δικαιολογεί τα πάντα.
Να κατακαίει κάθε ίχνος σοβαρότητας, λογικής και αλήθειας, να κατακαίει φιλίες, αξιοπρέπειες και κάθε ανθρώπινη ευαισθησία και ταυτοχρόνως να δικαιολογεί και να ξεπλένει κάθε κακό, κάθε ψέμα, έγκλημα και ανομία που οδήγησε έως εδώ αυτή τη χώρα.
Έγραφα προχθές ότι το κακό αποκαλύπτει το κακό.
Ότι όντα θλιβερά και ελεεινά με μαύρη και μίζερη ψυχή που κρύβονται μέσα στα λαγούμια κομμάτων και ιδεολογιών, βρίσκουν την ευκαιρία της τραγωδίας για να βγουν και να δαγκώσουν προκειμένου να υπάρξουν.
Ότι τα κόμματα και οι ιδεολογίες απλώς αποτελούν το πρόσχημα για να εκδηλώνουν τον άρρωστο εαυτό τους.
Χαρακτηριστική απόδειξη η κυρία που δημοσιεύει φωτογραφίες καμένων παιδιών.
Όμως δεν είναι μόνο οι άρρωστοι που έστησαν πάρτι πάνω στα αποκαΐδια.
Είναι όλοι μαζί στο χορό.
Είναι και οι αλήτες και οι συνειδητοί έμποροι του ανθρώπινου πόνου και κάθε τραγωδίας.
Είναι και οι επαγγελματίες καιροσκόποι πολιτικοί, αλλά και οι ερασιτέχνες που μυρίστηκαν εκλογική λίστα, είναι και κάθε είδους «δημοσιογράφοι», πλιατσικολόγοι και κανίβαλοι.
Είναι δυστυχώς στο χορό και οι σοβαροί και φίλοι μας που κάποτε βρεθήκαμε μαζί και εκτιμήσαμε ο ένας τον άλλον και που τώρα μας γεμίζουν θλίψη αλλά και τρόμο γιατί διαβάζοντας τους καταλαβαίνουμε σε ποια κατάντια μπορεί να οδηγήσει το μίσος ακόμα και αυτούς.
Αυτό το μαύρο μέτωπο δεν είναι αντιμετωπίσιμο από τις εναέριες και επίγειες πυροσβεστικές δυνάμεις.
Εκτείνεται με πολλαπλές και συντονισμένες εστίες από την άκρα αριστερά έως την άκρα δεξιά και το ναζισμό.
Όλοι ενωμένοι στον κοινό στόχο που δεν είναι φυσικά η κατάσβεση της φωτιάς αλλά το άναμμα μιας άλλης «φωτιάς».
Βεβαίως δεν είναι αλάνθαστη η κυβέρνηση και έχει μεγάλη ευθύνη που δεν μπόρεσε να αποτρέψει το κακό.
Όμως δεν είναι ο ΣΥΡΙΖΑ το σημαντικό και δεν με ενδιαφέρει αυτό.
Στη θέση αυτής της κυβέρνησης και του ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούσε να είναι μια οποιαδήποτε άλλη νόμιμη και δημοκρατική κυβέρνηση την οποία δεν ανέχονται οι κληρονόμοι της παγιωμένης εξουσίας.
Αυτοί δηλαδή που οδήγησαν στα μνημόνια και έχτισαν το «Μάτι» και τα άλλα αυθαίρετα «μάτια» στη χώρα και ποτέ δεν έχουν ζητήσει μία συγνώμη γιαυτό.
Το σημαντικό είναι αυτό το μίσος που ενώνει ό,τι πιο ετερόκλητο και ακραίο, την αλητεία και χυδαιότητα με τη σοβαρότητα, αυτό το μίσος που δικαιολογεί κάθε έγκλημα και εξουδετερώνει κάθε επιχείρημα, κάθε αλήθεια και λογική και που, ακριβώς για αυτές τις δυνατότητες του, καλλιεργείται και αξιοποιείται από τα μαύρα επικοινωνιακά επιτελεία ως η πιο αποτελεσματική αντιπολίτευση.
Αυτό το αδίστακτο μαύρο μέτωπο με ανησυχεί που διχάζει, δημιουργεί ένα εμφυλιοπολεμικό κλίμα και απειλεί να κατακάψει τη χώρα.
Ποιος και πώς μπορεί να το σβήσει;
