“H γνώση ειναι ενας θανάσιμος φίλος εαν κανείς δεν θέσει τους κανόνες,η μοίρα ολης της ανθρωπότητας βλέπω οτι ειναι στα χέρια ηλιθίων”
King Grimson “Εpitaph” (1969)
“Aόρατος εχθρός” δεν ειναι ο ιός, είναι ο παρασιτικός πολιτισμός
Ξαφνικά χαθήκαν του πολιτισμού οι ψευδο-έννοιες, όλες οι παθήσεις επικαθίσεις οι ασθένειες οι έγνοιες, τον καπιταλισμό φονιά λούζουν με γαρδένιες αρκεί να φύγει ο ιός ο εχθρός, που έχει το θράσος να γίνει τιμωρός, του θεού γαμπρός, διατείνεται ο βίος μας λαμπρός με “πράσινα πάσα” για “διασκέδαση” και μάσα σύντομα και “πάσα” με ράσα και ευλογία για κλιματικής αλλαγής την ανοσία με μεζούρα θα μας κυνηγά η εξουσία, η χαμούρα πόσα αέρια βγάζει ο κώλος μας και ο μπάτσος μέτρημα πόσα σκουπίδια παράγει “ο ρόλος μας” της φυλακής σπιτιού ο καταναλωτικός ο στόλος μας…
Ζωή μαζική επιστημονική τεχνική βιομηχανική σε τεχνητων αντισωμάτων ξένων την βολή αιχμάλωτοι ευάλωτοι σε μαζικές πόλεις με μαζική οικονομία τροφή κι ενέργεια σε εγκληματα συνέργεια,μαζική αναπαραγωγή χωρίς ερωτική αναγωγή,παραγωγή χωρίς αγωγή, επικοινωνία και πληροφορία με οπλοφορία απο τηλεοπτική μαφία μαζικες δηλώσεις διαδηλώσεις ψυχώσεις αλώσεις αναλώσεις με συνθήματα χωρίς ερωτήματα και ρήματα μέ θύτες και θύματα να σκίζουν ενδύματα για προφητείες και στοιχήματα παγίδες ονειροπαγίδες βίδες σε μαζικα σχολεία νηπιαγωγεία χωρίς παιγχνίδι φαντασία και μαγεία μαζικα σωματεία ιερατεία να περιμένουν βραβεία ψήφους σε γραφεία,σε φράγκα λένε εχουν εμπειρία,σφαγεια κουρεία μαγειρεία ταχυφαγεία νοσοκομεία πτωχοκομεία γηροκομεία ψυχιατρεία νεκροτομεια νεκροταφεία σε σωρούς λιμνάζουν οι ψυχές,παντού η πελατεία,κι ολα μικρα ασήμαντα κι αστεία.
Δρόμοι αυτοκινητοδρόμοι να τρέχουν οδηγοί χαμένοι τρελαμένοι αστυνόμοι λυσσασμένοι μαζικός χρησμός υλισμός σπισισμός αναπτυξιακός παροξυσμός φασισμός παντου ο ιδιος πολιτισμός μαζικος τουρισμός πανζουρλισμός της φύσης ο εχθρός σε μαζικες κουζίνες ντουζίνες θέρετρα φέρετρα αμετρα κι ασύμμετρα μαζικα λόμπι να σκοτώνουν για χόμπι τραίνα καράβια αεροπλάνα και στρατοί ολοι ιδιοι οι ιοί που ξαμολήθηκαν στη γή,εθνη και κράτη που διοικούν παλαβοί,με μαζική κουλτούρα καπνίζοντας πούρα και μεις με μια μόνιμη καούρα και μαστούρα με μαζικά εμβόλια εμεις νούμερα ήμερα εφήμερα αδιάβαστα σε ξένη πολιτεία τρώγοντας φαγητά άνοστα,μπανανία οχλοκρατία χρεοκρατία οικογενειοκρατία υβρίδιο απο δημοκρατία που την βρίσκει με προστυχιά και αλητεία μας προσφέρει ασυλία ανοσία κι αυτοί σφίζουν περίεργο…απο υγεία,να κρατάνε ολα τα ηνία τα πηνία,ζωή πραμάτεια σκάρτη με μπόλικη ανία κατατονία με γραμμάτια και δόσεις,και με ντελίβερι οι παραδόσεις,ο ιός μας πείραξε..
“Aόρατος εχθρός” μας λένε,στάχτη στα μάτια για να μην βλέπουμε τον ορατό,μάς τσίμπησε στον ύπνο μας και τωρα φοβού και τον ίσκιο μας πολεμάμε ιούς με πολιορκητικούς κριούς σκίζουμε ιμάτια χτίζουμε παλάτια για τα φλουριά τα λουριά και τα γινάτια ενέσεις με μπουριά και βγάζουμε μόνοι μας τα μάτια..
Χιλιάδες μπήκαν Νοεμβρη στο Πολυτεχνείο παλικάρια ξωτικά κι αλλοι εκαναν ταμείο την χώρα μερτικά παστρικά με αλλονών λεφτά,χωρίς κινητό ακίνητο και αυτοκίνητο κάναν εξέγερση με πνεύμα αεικίνητο ευκίνητο εμεις ηπιαμε το νερό το βρώμικο τ αμίλητο κι απο τόπο με εργα μεγαλείο,μαστοριας και τεχνης εργαλείο την καναμε μαυσωλειο παρα φύση εκμαγείο,βρυκόλακα σχολείο σιχαμένο αστείο χαμαιτυπείο κυλικείο καφενείο πολυβολείο αρχιεμβολείο με ηγέτες μόνιμα σκασιαρχείο τρόικας φωτοτυπείο νόμων αστυνόμων τυπογραφείο κομαντατούρ γραφείο και μεις στουρνάρια ζωή στα ζάρια,στου κρυφου σχολειού το θρανίο,Ελευθερία παντα γυναικα ερωτευμένη προδομένη δραπέτης σε μακρινό ακρογιάλι μας κοιτάει με το κυάλι περιμένει μόνη “ποτε θα ξυπνήσουν τα στραβάδια” να πάρουν το τιμόνι ναρθει ξανά να μας γεμίσει με ποίηση τα βράδια να μας ντύσει με του δημιουργού τα χάδια εφυγε τα πήρε στο κρανίο μείναμε παλι μετεξεταστέοι στης ζωής το βιβλίο.
Οπου σταθείς κι οπου βρεθείς ολοι μιλάνε για εμβόλια μπόλια ραβιόλια δόλια,κοινωνία που ξέμεινε απο γνώση και επικοινωνία λούζεται με αμμωνία ιατρικα κτερίσματα μερίσματα σε διαμερίσματα με γιορτινα λαμπάκια σκευάσματα σαίσματα μιάσματα τάματα για κλάματα κεριά θυμιατά άμβωνες αντισηπτικά καθαρτικά και χλωρίνη,ενα τσιγάρο πιά ο καθημερινός ο δρόμος μόνιμα σε δίνη,τρόμος τρομονόμος μπροστα στην ελευθερία να τρωμε μαργαρίνη κι εμεις χαλια κοινωνία απ τα χαράματα να γελάμε με των διπλανών τα δράματα με ειρωνεία χωρίς ελεος και τσίπα,του γείτονα να ψοφήσει η κατσίκα,δεν κοιταμε κατάματα τα δικά μας ράμματα τα γ#ματα να ξαναμάθουμε γράμματα του θεού τα πράγματα.
Από δυνατό χαστούκι κρυφτήκαμε σε μια γωνιά σαν αλεσμένο μπουλούκι,λερωμένη σκιά σ ενα χεσμένο κουτούκι κι ομως εχουμε παρ ολα αυτά στρέψει παλι και το αλλο μάγουλο,χριστιανός σου λέει ειμαι θα με κάψει ο θεός αφού τον ειδα να δίνει στον Μωυσή το μπόλι τον δίκαιο τον θεού εκπρόσωπο και θρήσκο,ειναι σίγουρο μου ειπαν αν δεν το κάνω θα με πουν αντικοινωνικό και αντρα ρόμπα και τρόμπα χωρίς ρίσκο δεν θα μου δώσουν μακαρόνια μίσκο..
Εχουμε τρυπηθεί με βελόνα βελονάρα απο φιαλίδιο φιάλη με ζάλη παιζοντας πεντοζάλι φορωντας σαγιονάρα με καρμπονάρα φραπέ και καναπέ μεταπολιτευτικά σοσιαλιστικα δεξια και αριστερά με μπόλι αφασίας ολοι με ύφος μπλαζέ,και μαζί μας πάντα ενα καρακόλι αγκαζέ,το μπόλι το χειρότερο της συσκευασίας υπνοβασίας καθημερινής με εθνική ενότητα κενότητα,μπόλι φαρμακερό αργό θανατικό πολιτικοποίησης ψηφο ποίησης και ψηφιοποίησης καλωδιωποίησης κωδικοποίησης κομματικοποίησης εθνοποίησης αποκοίμησης αστικοποίησης κτηνοποίησης απο κοινωνικοποίησης καταναλωτικο ποίησης της αποποίησης αδρανοποίησης της ομοιοποίησης και της μίμησης,της βύθισης απώθησης και ανάθεσης τσουβαλοποίησης σαλαμοποίησης της δικης μας υπέροχης εγωιστικης ωραιοποίησης πιθηκοποίησης της γουρουνοποίησης της τεχνοποίησης και τεκνοποίησης της ορθολογιστικής μύησης και της πολιτισμικής μας τερατοκύησης,ενα ακόμα γιατί να μας πειράζει..
Μας φορέσανε γυαλιά συγχρονισμένα με ρουφιάνα εξουσία δεμένα με κινητό τσιπάκι αγκαλιά να αλλάζουμε μεριά και πεζοδρόμιο αν κάποιος δεν φορά,στο σπίτι τα ξεχνά,μας αλλάξαν τα μυαλά με χλώριο να είμαστε χωρίς λαλιά φυτώριο,πειραματόζωα πρωτόζωα μύκητες σε πόλεις υπόδουλες ακατοίκητες κι ανίκητες.
Παντου μπόλια διαβόλια και τριβόλια ευρωπαϊκά κεκτημένα αποκτημένα επιδοτούμενα και πάντα κρατώντας τα “κρατούμενα” αποκτηνωμένα και απονοηματοποιημένα θεματοποιημένα διαλεγμένα πακεταρισμένα αεροστεγώς κλεισμένα και τα σκυλιά δεμένα χωρίς να μένει τίποτα στο τέλος για μένα.
Ζήσαμε σαν μάγισσες και ξωτικά με αισθήσεις παραισθήσεις ψευδαισθήσεις εκτοξεύσαμε τα νιάτα μας σε ανέμους ουρανούς και ήλιους,Ικαροι που καήκαν τα φτερά πέσαμε σ αγνωστα νερά,εμείς σκυλιά τώρα αδέσποτα εδώ κάτω στον πάτο μας διώχνουν απ το πάρκο,με κλωτσιες μπουνιές φουρνιές οικογενειάρχες νοικοκυραίοι αρουραίοι για να βγάζουν βόλτα στο γκαζόν τα δικά τους κυριλέ με γούνες βιζόν,το παίζουνε μάγκες ωραίοι φασίστες και κάνουν τα σκατά τους πίστες γεμίσαμε παντού με κουράδες σε αράδες κι αυτοί να βγαίνουν με πυρσούς και δάδες μετρανε παράδες κουμπαράδες να βρίζουν σκουλαρικάδες πιτσιρικάδες παπούδες γιαγιάδες και να φιλούν παπάδες.
Ζήσαμε σαν μάγισσες και ξωτικά με αισθήσεις παραισθήσεις ψευδαισθήσεις εκτοξεύσαμε τα νιάτα μας σε ανέμους ουρανούς και ήλιους,Ικαροι που καήκαν τα φτερά πέσαμε σ αγνωστα νερά,εμείς σκυλιά τώρα αδέσποτα εδώ κάτω στον πάτο μας διώχνουν απ το πάρκο,με κλωτσιες μπουνιές φουρνιές οικογενειάρχες νοικοκυραίοι αρουραίοι για να βγάζουν βόλτα στο γκαζόν τα δικά τους κυριλέ με γούνες βιζόν,το παίζουνε μάγκες ωραίοι φασίστες και κάνουν τα σκατά τους πίστες γεμίσαμε παντού με κουράδες σε αράδες κι αυτοί να βγαίνουν με πυρσούς και δάδες μετρανε παράδες κουμπαράδες να βρίζουν σκουλαρικάδες πιτσιρικάδες παπούδες γιαγιάδες και να φιλούν παπάδες.
Iατρικές γιγαντο-οθόνες με χειρουργούς μονάρχες καναλάρχες τηλεπερσόνες νοσοκόμες τραπεζοκόμες σε πρωινάδικα μανάβικα νεκρά αγάλματα κολώνες,με μπριγιαντίνη και φυτίνη κόμες μας κυνηγάνε με βελόνες κι όπου φύγει φύγει εμεις οι μόνοι και οι μόνες,να βρίσκουμε καταφύγιο σε θάλασσες με σειρήνες και γοργόνες.
Απο χώρα ποίησης κληρονομιας την καταντήσαμε τσιφλίκι μονομιάς σούπερ κακομοιριάς ιοί της αλλοίωσης της μείωσης της αποικιοποιησης της παγκοσμιοποίησης της ευρωποίησης της πτωματοποίησης της αγελοποίησης,της λογικοποίησης και δογματοποίησης της οικονομικής κινητοποίησης της αναπτυξιακής μας αειφορίας και ευφορίας, φρόνιμα παιδια της εφορίας της πολεοδομίας και της κοντινής ενορίας εκφραστές της πνευματικης πενίας ατονίας και οκνηρίας,ζωή για πάντα σε μαραθώνια πορεία μιας ξενης αγγαρείας.
“Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί” ελεγε ο Ξυλούρης μα τώρα μπαίνουν και στα δάση εκει που τρέχαμε κάποτε για να φυλαχτούμε τότε γιορτή ψυχής στη φέξη και στην χάση,τώρα τα αραιώνουν τα απελευθερώνουν τα προσγειώνουν τα γειώνουν τα μειώνουν τα σταυρώνουν με Ιησού στην ανεμογεννήτρια καρφώνουν,τα μπαζώνουν τα ξηλώνουν τα αναπτύσουν για να τα φτύσουν τα αναμορφώνουν τα μορφώνουν τα χώνουν τα πακτώνουν με γεννήτριες ερπύστριες νικήτριες αλλοτριες αιμοδότριες σίδερα τέρατα μ ενα πόδι με τσιπάκια και σβούρες λούνα πάρκ πού σαι Δον Κιχώτη και Ζαντ Αρκ…
Πουληθήκαν ολα τα βουνα μας για ανεμογεννητριες σβούρες λοβιτούρες και μείς ανθρωπάκια οι ιδιες μίζερες καρικατούρες ψοφάμε για “ρεύμα”,κι ας μας εχει πάρει τα ρέμα ακόλουθοι στης εποχής το νεύμα “που τώρα για σκοτούρες”..αντι να τους κυνηγήσουμε με πιρούνες και μαγκούρες.
Βάλαν σημάδι και την νύχτα με φώτα προβολείς ηλεκτρικούς εισβολείς παντού μπάς και βγεί κανένα όνειρο απο καμιά γωνιά και κάνει ντού με μάγια βουντού να το πυροβολήσουν μπάμ και κάτω για “να μας πάρει απο κάτω”.
Η “πράσινη ενέργεια απελευθερώνει” ταμπέλα στην εισοδο του δάσους νέα χλιδάτη μόδα για τα δέντρα τα φυτά τα ζώα,να τους βάλουν και μια ρόδα μαζί με τσιμέντο πτώμα,όταν θάρθει η ώρα για ένα καινούργιο δώμα,να καούν για ανεμοτουρμπίνες να φάνε κι οι κομπίνες με χρήμα κλίμα για το κόμμα και αιμα στο στόμα,σύγχρονοι φούρνοι για τα πειραματά τους τα δάση καίγονται μαζί με ολα τα υπαρχοντά τους…βιβλία στη πυρά,ζωντανοι ναοί στη φωτιά για μας πούπουλα και πίσσα..κι ο λαός να φωνάζει θέλω “τα μωρά στην πίστα”.
Την επιστήμη την βιομηχανία την ιατρική τις έκαναν οι Ναζί Θεούς,θανάτου θυρεούς,τις κάνουνε και πάλι τούτοι τώρα,φούρνοι κυβερνοκυμάτων πτωμάτων μόνιμη φαγούρα η χώρα μας εφαγε η ψώρα.
Δεν χρειάζονται τωρα τραίνα ουτε στρατόπεδα για να μας πάνε εμεις νεο εβραίοι και μοιραίοι αφου εδω μας φυλακίσαν μας βαράνε κι οποτε θελουν τα πειραματά τους σε μας ασκουν πουλάνε.
Γιατροί κονσέρβες Ορκ γουρουνάκια “πόρκ” σε παράσταση για ενα ρόλο ιατρικής,και εμεις σε κρεβάτι πρακτικής σφίγγουν με το να χέρι το λαιμό του Ιπποκράτη και το αλλο τον δικό μας σε βωμό ανοσίας και ανοησίας θυσιάζουμε τους αμνούς της ουσίας,διώξαμε τον Διογένη απο το πιθάρ και εξορίσαμε τον πουλήσαμε μαζι με το πιθάρ “για ενα ευρωμαστάρ γιατί ετσι μας γουστάρ ρε ζαγάρ”.
Σκύψαμε το κεφάλι και σαν καλα παιδιά στη τάξη υπακούμε σε παντοκράτορες δικτάκτορες αυτοκράτορες κοσμοκράτορες φαρμακοποιούς αλιγάτορες φαρμακοκράτορες εμβολιοκράτορες ανοσιοκράτορες σωματοκράτορες τεχνοκράτορες ηλιοκράτορες φεγγαροκράτορες αντάπτορες ηλεκτρικούς ιδεοκράτορες διδάκτορες ακτορες και πρωθυπουργούς δεινόσαυρους ράπτορες,ουρλιάζουν τώρα “νενικήκαμεν” μα θάρθει ο καιρός που θα τους πούμε αντε στο διαολο και “εχεστήκαμεν”.
Ειδικοί επιστημονες λοιμωξιολόγοι μυξολόγοι στατιστικολόγοι αναξιολόγοι,της πλάκας οικολόγοι σαιεντολόγοι μετεωρολόγοι κλιματολόγοι με κομπολόγι πρωκτολόγοι επιδημιολόγοι νεκροθάφτες γυρολόγοι ευρωστοι άγνωστοι δυασανάγνωστοι βιαστές της σκέψης ράφτες κάφτρες,με κουμπιά αντι για μάτια μοιρολόγοι εντομολόγοι ναυλωμένοι με κρατος και εξουσία κ#βλ#μένοι αποτυχημένοι απο χύτρα σκοτεινή χυμένοι αστίατροι παιδίατροι μπαμπούλες με κάψουλες κι αμπούλες στρατευμένοι και επιστρατευμένοι ειδήμονες ακτήμονες μαυρα λουλούδια βόθρου χωρίς στήμονες λαμόγια εκατομμυριούχοι και ευνούχοι Γκέμπελς και Ρούντολφ Ες με πιστόλια μπόλια τσόλια εμβόλια και “δεν με χεζ..” νυφίτσες αλεπούδες ανυπόμονες γύρω απο το κοτέτσι να μας φάνε και εμεις οι κότες κοιμισμένες φοβισμένες γιατί λείπει ο κόκορας για να λαλήσει βγήκε ο ήλιος καθαρός ο ουρανός να μας μιλήσει αλλά τραγουδάμε σιγανά “πότε θα κάνει ξαστεριά” και γυρίζουμε πλευρά..
“Ενάμισυ χρόνο κρατανε οι πανδημίες επιδημίες” λέγαν και μπαίνουμε στον τρίτο τον μακρύτερο υπάκουοι σκυφτοί εκδιδόμενοι γινόμενοι φρόνιμοι οι πρώην κι οι επόμενοι ασκούμενοι σε ουσίες εξουσίες πεμπτουσίες μαυρες συνουσίες ορκωμοσίες ασυδοσίες ανοσίες με ιερωμένους και οσίες με παν-δήμιους και επι-δήμιους δήμιους επικήδειους μια ζωή απο τους ίδιους ηγεμόνες απ όταν χωρίσαν το κόσμο σε βαβυλώνες κοιμόμαστε με μάσκες κανόνες και βελόνες δεν θελουμε πια να βλέπουμε απέραντα χωράφια δάση και σιτοβολώνες,ξεχάσαμε στο μπαούλο του παππου τις παιδικές σφεντόνες να τους κυνηγήσουμε ολοι και ολες να τους φτύσουμε ρομπέν των δασών κολασμένες μαντόνες αμαζόνες,μα χωθήκαν ολοι ξανα στις ταβέρνες σαν τις σμέρνες με εμβόλιο και μάσκα για τη μάσα φαί με το ζιμπίλι να μην ξεχάσουμε πρίν ν αναψουμε ενα καντήλι “στον θεό μην γίνουμε ρεζίλι” αντί για ηρωες φυτίλι,πού σαι Θαλάσση Αστερίξ και Οβελίξ ολοι πάνω τους με θυμούς ψαλμούς ινδιάνικους μαζί με σκύλους αθάνατους,θρύλους Ιντεφίξ και “Λουκάνικους”.
Προστάτες υπουργοί υφυπουργοί υγείας αειμνήστου χειρίστου μνείας μορφωμένοι παραμορφωμένοι με επιστήμη και φήμη ψοφίμι μαθημένοι καταπιεσμένοι,ζόμπι κοκότες με πούδρα από τούνδρα και κραγιόν από κογιότ φωνάζουν κότ κότ μαζί με εξωγηίνα ρομπότ πολιτικά μωρά με παιδική ηλικία σε σειρα λεφτα σκατα εξουσία ειρωνεία με φόντα σχέδια χωρίς ουσία,ολα για την πολιτική τη συνουσία,για φράγκα κτισμένη ολη η δικη τους ιστορία με ψήφους εξαργυρώνεται της ζωής η αστοχία,φρανκενστάιν σπέρματα ανιόντα και κατιόντα πολιτικά νομίμως οντα,μόνιμα απο την ζωή απόντα πίνουν βιταμίνες στατίνες κι αντιγόνα και σε μάς τα δακρυγόνα,χημικα ιατρικα ρετάλια,της τηλεόρασης τα χάλια,τους τρέχουνε τα σάλια φοβούνται και κρύβονται τα μωρά σε γωνιές και μπουκάλια,θιασάρχες και θεματάρχες στρατάρχες ολιγάρχες μονάρχες ομαδάρχες δασάρχες περιφερειάρχες παιζουν με φωτορυθμικά τον κόσμο λες και ειναι πίστα της ντίσκο,προσκοπάκια κάναν τα παιδια να ακουνε τον καθε ηγετίσκο..
Ολοι θελουν να μας αλλάξουν να μας προσαρμόσουν να μας καθοδηγήσουν να μας εξηγήσουν να αναλύσουν να μας διαλύσουν να μας λύσουν να μας ντύσουν και να μας γδύσουν να μας περικλείσουν και να μας μιλήσουν,να μας κατατάξουν να μας επιτάξουν να πληροφορήσουν,ενημερώσουν και εξημερώσουν μηχανοποιησουν να αποκλείσουν να μας αναλάβουν να μας αναβάλουν και στο τέλος κι απο πάνω να μας τον β#λουν.
Λόγιοι με παντόφλες, μέντορες του πλιάτσικου και πολιτικά γκουρού και μεις με μια τυρόπιτα κουρού κομματάρχες, επαναστάτες μπερμπάντες με πουκαμίσα και τιράντες επικριτές κριτές στους πάντες μα στον αγώνα στην πράξη κάθονται στις βεράντες,μπάτσοι αναβάτες μηχανόβιοι κρανοφόροι οπλοφόροι μπάτε σκύλοι αλέστε αυγα φιδιού κυβερνητες αγύρτες κλέφτες μήτρα απο σέχτες στοές και ναζί γριές,μαυρογιαλούροι γκόμενοι μίκυ μάους και γκουφη και μεις τα γαιδούρια της Σαντορίνης κλωτσοσκούφι,ξύλο στης κόλασης τον μύλο,ανέβα κατέβα τα σκαλιά εκδιδόμενοι πειθόμενοι κι αυτοί κοστούμια με ασπρες πιέτες φάτσα μούμια μαινόμενοι,ιδεολογικές γραβάτες πουκαμίσες αγκαλιά με τανκς μπανκς και φρεγάτες πρωτοι σε απάτες αγωνιστές πτώματα κόμματα πατώματα φρου φρου κι αρώματα σιωνιστές σαδομαζόχοι σαδιστές τεκτόνοι και μασόνοι σε αιθουσες μαόνι γίναν ολοι κλώνοι γαμωτο μείναμε μόνοι και τίποτα δεν μας σώνει κι εγω τι φταίω που εψαχνα να φάω ενα κυδώνι…
Μας πουλάνε ιδεολογίες αερολογίες δοξολογίες δευτερολογίες ψωρολογίες αστρολογίες ευλογίες με αναπτύξεις συμπτύξεις επικύψεις ανανήψεις λήψεις αναλήψεις σήψεις φτάνει να μην κάνουμε καταλήψεις και ουτε ξέρεις στο τέλος που θα καταλήξεις.
Παιδομαζώματα ανεμομαζώματα και ανεμοσκορπίσματα κάναμε τα παιδιά μας σκούπες να μαζευουν τα δικά μας τα σκουπίδια τους δώσαμε ωτοασπίδες και κράνη και τσιρότο να τρώνε αχυρα καρότο μουγγά στην στάνη,να κοιτάνε το ταβάνι,χειρότερα απο γίδια μαθημένα ολα ιδια για πάντα ασχετα και χωρίς ερείσματα λογια αληθινά και ξέφωτα ανοίγματα,να ακούνε μόνο σφυρίγματα εμπρός χωθείτε σε σχολεία ντουβάρια νταμάρια με χωρίσματα μπροστά αυτά πίσω εμεις κρυμμένοι ήσυχοι φιλήσυχοι ιδιοι και μεις ολοι ομοιοι αντίστοιχοι και δύστυχοι…
Μητροπολίτες πολίτες και οπλίτες εθνοσωτήρες καθετήρες συνδετήρες πιόνια με λαμπιόνια και κανόνια,βουλευτάδες σφηκες και τερμίτες να τους δένουμε και τα κορδόνια γίνανε ολοι λεφτάδες σκατάδες εργολάβοι ασφαλίτες χίτες,τρώνε την θεά τη γη που πατάμε με χρυσά κουτάλια πίτες και μείς μεσα σε σκατά απο μαρμίτες,αρματωλοί και κλέφτες διαφήμιση λεζάντα πάνω στου εμβολίου το φιαλίδιο και μέσα δεινοσαυράκι υβρίδιο,παγωμένο εκτόπλασμα έμβρυο κρούσματα σου λέει τον Νοέμβριο εθνοπατέρας τέρας διαλογής μιας μέρας,να σουβλίζει τον Αθανάσιο Διάκο με βελόνα της Moderna και μείς να καταπίνουμε καφέ εσπρέσο σαντιγί χωρίς τραγούδι και λατέρνα,σε χωματερές πλατείες πελατείες καραντίνα μαζί με ψόφια προβατίνα ψυχοφάρμακα και μυαλό με μάκα χάπια για πλάκα ντουλάπια εμεις ζουλάπια σάπια αιωνίως εκσυχρονισμένα εντοιχισμένα και μοντέρνα.
Συνέδρια δεξιώσεις εκδηλώσεις G7 G9 και 20 κι εμεις γδαρμένοι απ τα εικοσι,ολοι τους με την ιδια μούρη με σκυλια μασκώτ που τα λένε Αζόρ σε μας πετάν ενα κουλούρι με το ζόρ,αυτοί που σκοτώνουν καινε τα δάση τον πλανήτη, μας λενε στη διαδήλωση τον καθένα αλήτη,σε Ζαππείου επιταφίου μέγαρα μαζι με μια μέγαιρα διαόλου φάρα και τον ποιητή “Φανφάρα” φαφλατά τρελάρα με μια πράσινη τσατσάρα “σας θολώσαν τα λεφτά” η σάρα και η μάρα σείεται ο πλανήτης απ τη κουταμάρα και μεις στο τέλος μαύρη λίστα ξύλο και κολάρα οταν η φωνή μας γίνεται αντάρα.
Μάθαμε κι αυτό ο Αμαζόνιος λέει εγινε μπουρί και εκπέμπει τώρα άνθρακα αντι για οξυγόνο,γιατι κάποιοι τον θέλουν χρήμα για γόνο,χρηματιστήριο αλφα πλάς με τόνο,νοιάζονται σου λέει μετα οι κυβερνήσεις επιχειρήσεις με εγχειρήσεις για ανοσία την “παγκόσμια υγεία” την αστική δουλεία περιαστική εθνική την δανεική την δική τους λεία,μας δίνουν και βραβεία γκιγκαμπάιτ φωνάζουμε συνθήματα οκέι ολράιτ και “Μαχτ φράι Αρμπάιτ”..
Μας τρυπούν με εμβόλια μας βάζουν στη σειρά στης γαιδούρας την ουρά να πάρουμε τη δόση μας εμεις εγκόσμια παγκόσμια πρεζάκια αντισωμάτων κοινωνικό σώμα ασωμάτων,χαραμίσαμε τη ζωή μας σε τζάκια τους στρώσαμε και κόκκινα χαλάκια σε γόνους απογόνους βλεννογόνων εμβολίων εκτρωμάτων και μεις σε μανταλάκια.
Σεισμοί καταποντισμοί και πυρκαγιές και πάντα μετά στρωμένες οι λαμογιές,ο πλανήτης μας χαρίζει αντισώματα απλόχερα με της φύσης τα αρώματα κι αυτοί μας λένε στοιχηθείτε εμβολιαστείτε φελλοί καπάκια φιαλίδια με πώματα δεν πρόκειται ξανά να βρείτε της πατρίδας αερικά υψώματα μας κλείσανε τα στόματα..
“Δεν μπορούμε να τα βάλουμε με τον Θεό ” δηλώνουν οταν ανοίγουν οι ουρανοί και πνιγόμαστε,τα “βάζουν” ομως με του Θεού βουνά και τις κορφές οταν κοιμόμαστε,γιατι εκει “τους παίρνει” για να βάλουν “σβούρα” να σωνόμαστε..
κι ειχαμε μια καούρα τι λες τωρα λενε τετοια χασούρα,ευκολα φράγκα ρε μαγκα αν μπορούσαν να κονομήσουν να τινάξουν και την μπάνκα,απο το νερό που μας πνίγει θα το κάναν με το ζύγι,ποιός θεός..τολμάνε και μιλάνε,ουτε σε θεούς πιστεύουν βλέπουν ουτε αυτοί “τους πάνε” μπότα ναζί μια ζωή να τους πατάνε.
“Λοκνταουν” τώρα κι οταν βρέχει,καραντίνα κι απ της φύσης τα φαινόμενα τα γινόμενα τα δρώμενα να περιμένουμε με φόβο τα επόμενα μην τυχόν λερωθεί το παπούτσι κι η γραβάτα τα παιδιά να μην δουν νερό στη στράτα μην γίνουν μούσκεμα παπί μην φανεί κι η βρώμα με ολα τα φρεάτια σκουπίδια τίγκα ολα γεμάτα ολα σαλάτα και γιαπί,απο πάνω ουρανός καθαρός λαμπρός ζωγραφιστός κι εδω κάτω οχετός.
Για τον δικό τους “κορωνοϊό” δεν υπάρχει εμβόλιο τους τόπους τα δάση τα ποτάμια τον πλανήτη και τη φύση τα κάναν πορτοφόλιο εμπόριο και μεις το σκεύασμα φάτε αντίσωμα το υποδόριο,μην περιμένετε ποτέ να δείτε της φυσικής ζωής το όραμα πελώριο του ορίζοντα τ απέραντο γαλάζιο και ελευθερίας όριο..
Εκει κανείς δεν λέει μόνο “δώσ μου” δεν παίρνει το βιός μου,μικρος τοσο δα εκει ο κόσμος που ψάχνει να σωθεί,χωρα δίχως να μαραθεί γή να με στεριώσει να με θρέψει κι οχι μετά να αγριέψει να θεριέψει για να με κλέψει.
Ολο και κάποιος θα βρεθει κουρελής βασιλιάς του τίποτα και του παντός να κρύψει την ελιά και το καράβι του Ελύτη εκεί σ ανείπωτα μακρια απ τα ξετσίπωτα μπάς και τα σώσει,το καράβι απο τορπίλη και την ελιά απο μολυσμένη ύλη να γίνουν και τα δυό ενός νέου ποιητή η σμίλη,να βρούν εκει την σπηλιά του Διγενή μαζί να τα μιλήσουν να τα ζήσουν τα ηρεμα τα ευγενή να βρούν ξανά του πελάγους τα οράματα τα εκτενή.
Να ξεκινήσει πάλι η ζωή χωρίς ομηρία χωρίς να περιμένουμε μ αγωνία στη γωνία για το “φτού ξελευτερία”.
Μαζί και του Ξυλούρη τα αγριμάκια και αγρίμια να σουλατσάρουν ελεύθερα εξω απο πόλεις ψοφίμια συντρίμμια να ξεκινήσουν διαδήλωση πορεία,μια μοναδική και τελευταία για του ερωτα τα καλντερίμια.
στο επανιδείν και ραντεβού σε άλλους κόσμους αν τους βρούμε…
σαν αυτόν που τραγουδάνε αυτα τα ωραία χιπάκια και παιδάκια
Μαγική Γη (1971)
Witthüser & Westrupp
