Δεν ξέρω ποιο είναι, η παπαδιά όμως είναι ένα μουνί απίστευτο…
Την είχα δει μια φορά σε μια εκκλησία το Πάσχα κι έπαιζε και το ματάκι της, κι έριχνε και τα χαμογελάκια της, κι είχα μείνει σαν μαλάκας να κοιτάζω, κι αν…, κι αν δεν ήμουνα λόγω τιμής σε εκκλησία, ναι δεν υπήρχε ούτε μία περίπτωση να μην της ζήταγα κάνα ποτάκι μετά την Ανάσταση…
Ναι πάλι αλλά…, «Ουκ επιθυμήσεις…όσα τώ πλησίον σου εστί» οπότε «ουκ επιθυμήσεις τη γυναίκα του πλησίον σου», συνεπώς «ουκ επιθυμήσεις την παπαδιά» “ναι αλλά εμένα μου σηκώνεται…”
Δεν έχει σημασία, είπαμε, διότι όπως αυστηρώς και ρητώς επιτάσσεται : «ουκ επιθυμήσεις τη γυναίκα του πλησίον σου», «ουκ λοιπόν επιθυμήσεις τη γυναίκα του πλησίον σου», “ναι αλλά εμένα δεν μου πέφτει…”
Ε δεν μου πέφτει τι να κάνω τώρα με τα «ουκ» και «ουκ» που όσο μάλιστα περισσότερο τ’ ακούω, τόσο τη θυμάμαι, και τόσο (κι άλλο τόσο) “ουκ πέφτει…” «Ου μοιχεύσεις…»
(«Σε μένα πάει αυτό ή στην παπαδιά…;»)
Στην παπαδιά…;
Ναι κι αν ο παπάς, λέμε τώρα, έχει να πηδήξει την παπαδιά μια δεκαετία…; Κι αυτή άνθρωπος δεν είναι…; Κι αυτή επιθυμίες δεν έχει… Τι θα πούμε δηλαδή στην παπαδιά (και σε μένα), «ουκ καυλώσεις», κι άντε και το λες, θα σ’ ακούσει…; Μπορεί να σ’ ακούσει…; Εγώ πάντως έτσι που το βλέπω (σ.σ. κατάλαβες ποιο), δεν μπορεί…
Κι αν πάλι, λέω ‘γω τώρα, ο παπάς ξενογαμεί…; Κι αν ξενογαμεί, κι επιπλέον εκτός απ’ τη Θεία Κοινωνία πίνει και κάνα δυο μπουκάλια Famous τη μέρα κι αν λέω αν, τη σαπίζει και στο ξύλο και την πηδάει και με το ζόρι κι από πάνω, τότε…; Για πες τι γίνεται τότε….
«Ους ο Θεός συνέζευξεν, άνθρωπος μη χωριζέτω…»
(Αυτό τώρα δηλαδή δεν είναι «ουκ» αλλά «ους»)…. Δηλαδή η παπαδιά κι ο παπάς πρέπει να μείνουν μαζί, (κι εγώ να μη γαμήσω), για να συνεχίσει ο παπάς να τουλουμιάζει στο ξύλο την παπαδιά, να συνεχίσει να τη βιάζει, (και να συνεχίσω κι εγώ να τον παίζω….)
Λοιπόν άκου λίγο…
Ναι μωρέ άκου κι αφόρισε με…
Κανείς μα κανείς δεν έχει κανένα απολύτως δικαίωμα να απαγορεύει, (να πηδήξω την παπαδιά), να απαγορεύει ξαναλέω, ανθρώπινες επιθυμίες, ή αισθήσεις που δεν βλάπτουν κανένα και που ούτως η άλλως, δεν μπορούν να απαγορευτούν, στο βωμό οποιασδήποτε θρησκείας, διότι απλά αν το κάνει, τότε η συσσωρευμένη από τα «ουκ» και τα «μη» και τις λοιπές απαγορεύσεις πίεση, μπορεί να γίνει λίαν μα λίαν επικίνδυνη…
Τώρα αν με ρωτήσεις για το παιδί του παπά, «δεν το ξέρω, και φυσικά, μπορεί να μην έχει και παιδί, εμένα η παπαδιά με νοιάζει…»
