18 Νοέμβρη. Αφού πατήσαμε το ποδαράκι μας στο Λάος και πήραμε μια πρώτη γεύση από την πιο όμορφη, φιλική, ανεπιτήδευτη, αποικιακή πόλη που έχω δει κι αφού τσακωθήκαμε πολλάκις και μοιραστήκαμε λεφτά και ιδέες, ως παρέα φιλοπερίεργη και διαβαστερή, είπαμε να επισκεφθούμε μουσεία και ναούς και να πληροφορηθούμε και κάτι παραπάνω για την ιστορία αυτής της πόλης, μα και της χώρας του Λάος. Τα ποτά και τα κορίτσια κερδίζουν … βασίλεια. Οι ισχυρές φιδίσιες θεότητες που κατοικούν αυτά τα ποτάμια…
Ημέρα 8η του ταξιδιού
18.11.2017
Για το ταξίδι μας γράφει η Ζέλα Φυκούρα
Αρχισυνταξία: Βιβή Συργκάνη
ΦΩΤΟ: Απόστολος Αναγνωστόπουλος, Βάγια Βοζίκα, Γιώργος Λιερός, Μανώλης Μαυρής, Θάλεια Πανδή, Ζέλα Φυκούρα
Τους χάρτες σχεδίασε η Κατερίνα Βανταράκη
Αυτό ήταν το ταξίδι μας (χάρτες)
Συνεχίζουμε στην Σιέμ Ρεπ και θαυμάζουμε τους αρχαίους ναούς του Αγκόρ.
Από εκεί περνάμε στο Λάος και ανεβαίνουμε με ποταμόπλοιο, ταχύπλοα, κανό και πολύωρες πεζοπορίες τον Μεκόνγκ, μέχρι το Χρυσό Τρίγωνο (στα σύνορα Λάος – Βιρμανίας – Βιετνάμ), στο κέντρο του οπίου και της ηρωίνης.
Πάμε!
Έκτο: Δεν αξίζει να πεθάνεις πριν διασχίσεις αυτά τα υδάτινα σύνορα [ΦΩΤΟ-ΒΙΝΤΕΟ]
Έβδομο: Μπήκαμε στο “εργοστάσιο παραγωγής Θανάτου” στην đau khổ này, την “πόλη που υποφέρει” [ΦΩΤΟ – ΒΙΝΤΕΟ]
Ένατο: Ανγκόρ, το θαύμα! Η μεγαλειώδης Ακρόπολη μέσα στη ζούγκλα! [photos]
Δέκατο: Ανγκόρ: Η λίμνη που γιατρεύει, οι ουράνιες χορεύτριες και το ποτάμι με τα χίλια Linga (πέη)
Δωδέκατο: Ανγκόρ Τομ, η χρυσαφένια πόλη
Δέκατο τρίτο: Το enallaktikos.gr έφτασε στη μυστηριώδη χώρα των χιλίων ελεφάντων! ΦΩΤΟΡΕΠΟΡΤΑΖ
Διαβάστε ακόμη:
Μπορείτε να βλέπετε όλα τα κείμενα που δημοσιεύονται και στο hashtag #indokina
Λουάνγκ Πραμπάνγκ 18/11/2016 πρωί
Στο ξενοδοχείο, κανονικό πρωινό, άφθονο πικρό καφέ και να ‘μαστε στο δρόμο για να γνωρίσουμε κι επίσημα την ιστορική και θρησκευτική Λουάνγκ Πραμπάνγκ.
Τα μοναστήρια και τα παλάτια της Χρυσής πόλης
Ξεκινάμε την ξενάγησή μας, από το Wat Xieng Thong, το πιο όμορφο μοναστήρι του Λάος.
Το κατασκεύασε ο Setthathirat, στο σημείο όπου συναντιούνται ο Μεκόνγκ και ο Ναμ Χαν.
Αποτελείται από ένα κεντρικό ναό, περίπτερα, παρεκκλήσια, μαυσωλεία, κελιά και όμορφους κήπους.
Έως το 1975 εδώ στέφονταν οι βασιλείς του Λάος.
Το κτίριο του μοναστηριού έχει επιχρυσωμένες ξύλινες πόρτες που απεικονίζουν σκηνές από τη ζωή του Βούδα.
Στο τεράστιο τύμπανο και στην οροφή του ναού είναι χαραγμένοι τροχοί Ντάρμα που συμβολίζουν τον κύκλο της μετενσάρκωσης.
Στους εξωτερικούς τοίχους εικονογραφούνται θρύλοι του Λάος και η επιφάνεια στην πίσω όψη είναι διακοσμημένη με ένα γυάλινο ψηφιδωτό που απεικονίζει το δέντρο της ζωής.
Μιά τεχνοτροπία που αποτελεί συνδυασμό της Λαοτινής παράδοσης και της Ιταλικής τεχνογνωσίας κι αισθητικής και θα την δούμε να επαναλαμβάνεται στους ναούς και τα παλάτια.
Επισκεπτόμαστε το ναό του ανακεκλιμένου Βούδα, δηλαδή το κόκκινο παρεκκλήσι, με τις θαυμάσιες ξυλόγλυπτες πόρτες,
και κοντά στην ανατολική πύλη βρίσκουμε το μαυσωλείο των βασιλιάδων.
Στους ροδόχρους τοίχους στο εσωτερικό του βλέπεις πλήθος χαρούμενους ανθρώπους, που πηδούν, χορεύουν, κυνηγιούνται, προσεύχονται, δουλεύουν, ανάμεσα σε γαλάζιους ελέφαντες, λαμπερά νερά και πράσινα σπίτια.
Παραταγμένα στον τοίχο βρίσκονται μια σειρά ψηλά και λεπτά, ξύλινα επιχρυσωμένα αγάλματα του Βούδα, εξαιρετικής ομορφιάς.
Το πιο σημαντικό όμως στο εσωτερικό του μαυσωλείου, είναι η χρυσή λέμβος, φρουρούμενη από δράκους ή ngeuk, που μεταφέρει εσαεί τις τεφροδόχους των βασιλέων, στο ατέρμονο ταξίδι στο χώρο των νεκρών.
Το μοναστήρι του Wat Xieng Thong είναι ίσως ο μόνος ναός στη Λουάνγκ Πραμπάνγκ που δεν καταστράφηκε το 1887 μετά την κατάκτηση της πόλης από τις δυνάμεις της Μαύρης Σημαίας, μιας στρατιάς ληστών, τυχοδιωκτών και απελπισμένων χωρικών που τα έβαλε με κινέζους στρατηγούς και Γάλλους αποικιοκράτες, έφθασε να αριθμεί 7.000 άντρες και χαράτσωνε στα περάσματα του Μεκόνγκ τους ξένους εμπόρους.
Καθόμαστε να πάρουμε μια ανάσα, στο πεζούλι στη δροσιά του ποταμού,
αγοράζουμε φρέσκα δροσερά φρούτα που τα καθαρίζουν και τα σερβίρουν εκείνη τη στιγμή, με χαμόγελο, οι πλανόδιες μανάβισσες.
Και ο Αντρέας αποφασίζει να τσακωθεί με το λιοντάρι για το χατίρι των πιτσιρικάδων.
Συνεχίζουμε το μάθημα της Λαοτινής Ιστορίας πηγαίνοντας στο Εθνικό Μουσείο που στεγάζεται στο Βασιλικό παλάτι που έχτισαν οι Γάλλοι τo 1904, για τον Βασιλιά της επιλογής τους τον Sisavang Vong.
Στην ουσία το μουσείο είναι η διατήρηση του βασιλικού παλατιού με την προσθήκη ορισμένων ιστορικών ευρημάτων και με το πολύ σημαντικό άγαλμα, το Παλλάδιο του Λάος τον μόλις 86cm ύψους Βούδα, Phra Pang.
Περιδιαβήκαμε τις καταστόλιστες αίθουσες, με τον χρυσό θρόνο, τα σκήπτρα, τα ρούχα και τα δώρα των βασιλιάδων.
Δυστυχώς οι φωτογραφίες απαγορεύονται και οι πανάκριβες μηχανές αφέθηκαν φρουρούμενες στα σκαλιά.
Δίπλα του στέκει ένα πολύ νεώτερο ιερό.
Ας δούμε όμως από πότε ξεκινά η ιστορία της πόλης που περιδιαβάζουμε.
Να διευκρινίσω κάτι από την αρχή.
Η ιστορία της Λουάνγκ Πραμπάνγκ ταυτίζεται με το μεγαλύτερο κομμάτι της ιστορίας του Λάος κι ίσως και της ανθρωπότητας μιας και η χώρα του Λάο ήταν πάντα ένα σταυροδρόμι μεταναστεύσεων.
Έρευνες στην περιοχή της Λουάνγκ Πραμπάνγκ από τον Γάλλο γεωλόγο Fromaget αποκάλυψαν λείψανα ανθρωπίδων ανάλογων του σινάνθρωπου ή του ανθρώπου του Πεκίνου οι οποίοι έζησαν πριν 750 χιλιάδες με μισό εκατομμύριο χρόνια.
Αυτή την χρονική περίοδο συναντάς τις πρώτες μορφές συνεργασίας σε ομάδες προκειμένου να κυνηγήσουν μικρά και μεγάλα ζώα.
Το κρέας αποτελούσε βασικό συστατικό της διατροφής τους.
Κυριάρχησαν στην φωτιά.
Στις σπηλιές που κατοικούσαν διαμόρφωναν ζώνες φωτός, ζεστασιάς, και προστασίας από τα άγρια σαρκοφάγα ζώα.
Σπήλαιο Tam Pa
Οι πρώτοι σύγχρονοι άνθρωποι (Homo sapiens sapiens) έφτασαν στη Νοτιοανατολική Ασία περίπου 50.000 χρόνια πχ.
Στις συστηματικές ανασκαφές που ξεκίνησαν από το 1905 και συνεχίζονται έως σήμερα στις ορεινές περιοχές του Tam Hang και Tam Pa, βορειοανατολικά της Λουάνγκ Πραμπάνγκ, ανακαλύφθηκαν λείψανα της μεγαλύτερης σε ηλικία “γυναίκας” της Νοτιανατολικής Ασίας, 63.000 χρόνων, όπως και πιο σύγχρονα, σε κανονική ταφή στη στάση του εμβρύου, που χρονολογήθηκαν 15.700 χρόνια πριν.
Επίσης ανάσκαψαν κεραμοποιείο και μια βιοτεχνία παραγωγής λίθινων εργαλείων και όπλων.
Περίπου 10.000 χρόνια πχ. ένας νέος νεολιθικός πολιτισμός, ο Hoabinhian παρουσιάσθηκε.
Οι Hoabinhian κυνηγοί – τροφοσυλλέκτες εξαπλώθηκαν σε μεγάλο μέρος της Νοτιοανατολικής Ασίας, συμπεριλαμβανομένου του Λάος.
Συμπλήρωναν τη διατροφή τους από το κυνήγι, το ψάρεμα και τη συλλογή καρπών με την κηπουρική και την καλλιέργεια του ρυζιού, το οποίο εισήγαγαν στην κοιλάδα του ποταμού Μεκόνγκ από τη νότια Κίνα.
