Διάλεξα αυτές τις τρεις Θέσεις, γιατί πιστεύω ότι είναι στρατηγικής σημασίας για μια καλύτερη κοινωνική εξέλιξη. Συνιστούν, επίσης, μια στρατηγική κοινωνικής αλλαγής.
Αυτό το τελευταίο απουσιάζει εκκωφαντικά από τη σκέψη του ΣΥΡΙΖΑ και όλων των πολιτικών οντοτήτων, που, κατά τα άλλα, επαγγέλλονται μια μεγάλη κοινωνική αλλαγή.
Για κάθε Θέση παρουσιάζεται η αιτιολόγηση της και μετά η συγκεκριμένη πρόταση.
ΠΡΩΤΗ ΘΕΣΗ: ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΚΔΗΜΟΚΡΑΤΙΣΜΟ ΤΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ
Α. ΑΙΤΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΗΣ ΠΡΟΤΑΣΗΣ:
Τα κόμματα δεν είναι δημοκρατικά οργανωμένα. Υπάρχει μια πυραμίδα ισχύος και στην κορυφή στέκεται ο λεγόμενος Αρχηγός. Ο Αρχηγός έχει τεράστια διαφορά ισχύος από το απλό μέλος. Η συνέπεια της έλλειψης δημοκρατίας έχει τεράστιες συνέπειες: Αφενός μεν, τα κόμματα, αντίθετα με τα μεγάλα και απατηλά λόγια που, συνήθως, λέγονται, τελικά καταλήγουν να εξυπηρετούν, πάνω απ όλα, τα συμφέροντα εξουσίας του αρχηγού και των υψηλόβαθμων στελεχών. Αφετέρου, η έλλειψη δημοκρατίας, με το απλό μέλος να είναι ένα μηδενικό σε ισχύ, απομακρύνει τους πιο αξιόλογους πολίτες που αρνούνται να αντιμετωπίζονται σαν βαστάζοι του αρχηγού και των υψηλόβαθμων στελεχών, με τελικό αποτέλεσμα την συστηματική ποιοτική υποβάθμιση των κομμάτων. Γι αυτό το λόγο τα κόμματα υφίστανται μια συνεχή υποβάθμιση της πολιτικής τους νοημοσύνης και τελικά καταλήγουν σε μεγάλη πολιτική ανεπάρκεια.
Ακολουθεί πρόταση εκδημοκρατισμού του ΣΥΡΙΖΑ (και κατ’ επέκταση, πρόταση εκδημοκρατισμού όλων των κομμάτων).
Β. Η ΠΡΟΤΑΣΗ:
α. Στο Συνέδριο του Κόμματος (προτείνεται η διεξαγωγή του ανά διετία) καθορίζονται οι βασικές θέσεις του κόμματος, που προκύπτουν μετά από προπαρασκευαστική εργασία από την απερχόμενη Κεντρική Επιτροπή και, τελικά, κατόπιν ηλεκτρονικής (και φυσικής, όπου αυτό απαιτείται) ψηφοφορίας από όλα τα μέλη του Κόμματος.
Η προαναφερθείσα προπαρασκευαστική εργασία της απερχόμενης Κεντρικής Επιτροπής συνίσταται σε τούτο:
Συλλέγει τις προτάσεις όλων των μελών του κόμματος, τις ταξινομεί θεματικά και τις οργανώνει σε συγκροτημένες διαφορετικές προτάσεις. Μετά, τις υποβάλλει στην κρίση και την ψηφοφορία των μελών του κόμματος, που είναι το σώμα του Συνεδρίου, όπως προηγουμένως υποδείχθηκε.
β. Στο Συνέδριο του Κόμματος, δημιουργείται μια νέα Κεντρική Επιτροπή, με τα μισά μέλη της να είναι εκλεγμένα με καθολική ψηφοφορία των μελών του κόμματος και τα άλλα μισά να προκύπτουν από κλήρωση μέσα από τον κατάλογο όλων των μελών.
Ο σκοπός της κλήρωσης είναι, αφενός μεν να μειώσει αποτελεσματικά την ισχύ των μηχανισμών, που πάντα δημιουργούνται μέσα στα κόμματα, και απέναντι στους οποίους το μεμονωμένο άτομο με την ανεξάρτητη σκέψη βρίσκεται ανίσχυρο, και αφετέρου να δώσει τη δυνατότητα, σε όλους, να συμμετέχουν σε θέσεις ευθύνης.
γ. Στο Συνέδριο του Κόμματος προκύπτει επίσης ηγεσία, όπου, επίσης, τα μισά μέλη της είναι εκλεγμένα με καθολική ψηφοφορία των μελών του κόμματος και τα άλλα μισά προκύπτουν από κλήρωση μέσα από τον κατάλογο όλων των μελών.
Η αιτιολόγηση της κλήρωσης και σε αυτή τη περίπτωση είναι η ίδια με το προηγούμενο σημείο.
δ. Η, σύμφωνα με το σημείο β, δημιουργηθείσα νέα Κεντρική Επιτροπή, έχει το ακόλουθο βασικό καθήκον:
Συλλέγει, σε καθημερινή βάση, τις απόψεις και προτάσεις όλων των μελών του κόμματος, τις ταξινομεί θεματικά και τις οργανώνει σε συγκροτημένες διαφορετικές προτάσεις. Ακολουθούν εσωτερικά δημοψηφίσματα (κυρίως ηλεκτρονικά), σε τακτική βάση (π.χ. κάθε μήνα) με δυνατότητα συμμετοχής όλων των μελών. Έτσι, εξειδικεύονται σε συγκεκριμένα προγράμματα οι ψηφισμένες Θέσεις του Συνεδρίου και, επίσης, δημιουργούνται στρατηγικές και τακτικές.
Για να είναι κανείς μέλος του κόμματος με δικαίωμα ψήφου, όπως το παραπάνω, θα πρέπει να έχει συμμετάσχει τουλάχιστον τρείς φορές σε συνεδριάσεις της οργάνωσης στην οποία είναι εγγεγραμμένος.
Πρέπει να τονισθεί και να επισημανθεί και το ακόλουθο κομβικό καθήκον της Κεντρικής Επιτροπής, κατά την παραπάνω διαδικασία:
Η Κεντρική Επιτροπή επιλέγει να θέσει σε ψηφοφορία, μόνο εκείνες τις απόψεις και προτάσεις που είναι σύμφωνες με τις θέσεις που έχουν ψηφιστεί στο τελευταίο Συνέδριο του Κόμματος. Οι απόψεις και προτάσεις που η Κ.Ε. θεωρεί ότι έρχονται σε αντίθεση με τις Θέσεις του τελευταίου Συνεδρίου δεν μπορούν να τεθούν σε ψηφοφορία για άμεση ισχύ, μπορούν όμως να καταγραφούν και να τεθούν στη κρίση του επόμενου Συνεδρίου.
ΔΕΥΤΕΡΗ ΘΕΣΗ: ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΚΔΗΜΟΚΡΑΤΙΣΜΟ ΤΩΝ ΜΜΕ
Α. ΑΙΤΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΗΣ ΠΡΟΤΑΣΗΣ:
Δημοκρατία σημαίνει πολίτες που έχουν ίση ισχύ μεταξύ τους. Όταν υπάρχουν μεγάλες ανισότητες ισχύος μεταξύ των πολιτών, τότε δεν υπάρχει δημοκρατία, αλλά συνθήκες ολιγαρχίας, γιατί είναι προφανές ότι οι μεγάλες ανισότητες ισχύος σημαίνουν και μεγάλες ανισότητες στη δυνατότητα επηρεασμού της κοινωνίας.
Στις σύγχρονες κοινωνίες μας, οι πολύ πλούσιοι κατέχουν και μεγάλα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης (ΜΜΕ). Επομένως, οι κοινωνίες μας είναι κοινωνίες εξαιρετικά άνισης κατανομής ισχύος ανάμεσα στους πολίτες. Γι αυτό το λόγο, οι κοινωνίες μας, ανενδοίαστα, πρέπει να χαρακτηρίζονται σαν ολιγαρχικές και όχι δημοκρατικές.
Σε μια στρατηγική εκδημοκρατισμού των κοινωνιών, που είναι η απαραίτητη συνθήκη για να μην κυριαρχούν τα συμφέροντα των λίγων σε βάρος των πολλών, είναι κομβικής σημασίας ο εκδημοκρατισμός των ΜΜΕ. Η παρακάτω πρόταση, προτείνεται να αφορά, αρχικά, τα τηλεοπτικά ΜΜΕ.
Β. Η ΠΡΟΤΑΣΗ:
α. Να δημιουργηθεί ένα μητρώο όλων αυτών που μπορούν να χαρακτηρισθούν δημοσιογράφοι, βασισμένο ίσως στους καταλόγους των Ενώσεων Συντακτών.
β. Ανά δυο χρόνια, θα γίνεται κλήρωση, ώστε, αποκλειστικά μέσα από αυτό το γενικό μητρώο, να κληρώνονται δημοσιογράφοι που θα επανδρώνουν τις εκπομπές ειδήσεων και ευρύτερα τις ενημερωτικές εκπομπές, καθώς και τις εκπομπές λόγου, των τηλεοπτικών ΜΜΕ. Επομένως, οι δημοσιογράφοι που θα κληρώνονται θα έχουν θητεία, αυστηρά, δύο χρόνων και μετά θα ακολουθεί νέα κλήρωση. Ο σημαντικότερος (αλλά, όχι μοναδικός) λόγος, αυτής της συνεχούς ανανέωσης, είναι η προσπάθεια μείωσης της πιθανότητας να υπάρξει διαπλοκή των δημοσιογράφων με διάφορα συμφέροντα, οικονομικά και πολιτικά.
γ. Οι κληρωθέντες δημοσιογράφοι θα έχουν τη δυνατότητα να συνεργάζονται, κάθε φορά, με έναν αριθμό συμβούλων, που αυτοί θα επιλέγουν, πάνω σε ότι θέμα και ειδικότητα επιθυμούν.
δ. Θα υπάρχει πλήρης ελευθερία στο έργο τους και θα απαγορεύεται αυστηρά οποιαδήποτε παρέμβαση από οποιονδήποτε ιδιώτη ή το κράτος. Οποιαδήποτε τέτοια ενεργή παρέμβαση, για παράδειγμα προσπάθεια δωροδοκίας, θα θεωρείται ιδιώνυμο αδίκημα και θα διώκεται αναλόγως.
ε. Η δημοκρατική αυτή διαδικασία θα αφορά όχι μόνο τα ιδιωτικά ΜΜΕ, αλλά και τα κρατικά ΜΜΕ. Όλοι ξέρουμε ότι οι κυβερνήσεις έχουν τη δυνατότητα να επηρεάζουν τα κρατικά ΜΜΕ και το κάνουν.
ΤΡΙΤΗ ΘΕΣΗ: Η ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΗΣ ΑΚΡΙΒΕΙΑΣ
Α. Η ΑΙΤΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΗΣ ΠΡΟΤΑΣΗΣ:
Οι προτάσεις που κυκλοφορούν, στον δημόσιο χώρο, για την αντιμετώπιση της ακρίβειας, ακόμη και αν είναι γεμάτες καλές προθέσεις, έχουν ένα σημαντικό πρόβλημα: Δεν αντιμετωπίζουν το πρόβλημα της ακρίβειας στην ουσία του. Με άλλα λόγια, αντιμετωπίζουν το πρόβλημα της ακρίβειας, όταν προσπαθούν να το αντιμετωπίσουν, στα αποτελέσματα του και όχι στην αιτία του. Και η θεμελιώδης αιτία της ακρίβειας, πέρα από συγκυριακά γεγονότα και αφορμές, είναι αυτή:
Αφενός μεν, οι ολιγοπωλιακές πρακτικές, αφετέρου, οι συνεννοήσεις τιμών και εμπορικών πρακτικών μεταξύ των ολιγοπωλίων, αυτό που λέμε καρτέλ.
Ένα σημαντικό πρόβλημα, εδώ, είναι το ακόλουθο:
Όταν παίρνονται μέτρα και αποφάσεις, αυτά, σχεδόν πάντα, αφορούν τις επιχειρήσεις και όχι τα στελέχη αυτών των επιχειρήσεων που καθοδήγησαν τις ολιγοπωλιακές πρακτικές και τις συμφωνίες καρτέλ. Έτσι, τα στελέχη έχουν κάθε συμφέρον να ενεργούν με αυτόν τον τρόπο, αφού τιμωρείται η απρόσωπη επιχείρηση και όχι οι ίδιοι. Όμως, από τις ολιγοπωλιακές πρακτικές και τις συμφωνίες καρτέλ, πριν αυτές τιμωρηθούν σε βάρος των επιχειρήσεων, τα στελέχη των επιχειρήσεων έχουν προλάβει να αποκομίσουν σημαντικά μπόνους από τα κέρδη που, παρανόμως, δημιούργησαν για τις επιχειρήσεις. Έτσι, ακόμη και αν απολυθούν από τους μετόχους, επειδή συνήθως η τιμωρία των επιχειρήσεων έρχεται μετά από αρκετά χρόνια ερευνών για τις παράνομες πρακτικές τους, έχουν προλάβει να αποκομίσουν μεγάλες αμοιβές και μεγάλα μπόνους. Μάλιστα, επειδή, πολλές φορές, τα πρόστιμα που επιβάλλονται στις επιχειρήσεις είναι μικρότερα από τα παραπανίσια κέρδη που απόλαυσαν μέσω των παράνομων πρακτικών, τότε οι μέτοχοι μόνο επαίνους μπορεί να έχουν για τις παράνομες πρακτικές των στελεχών.
Οπότε, ο σκοπός, της παρακάτω πρότασης μας, είναι να επέμβουμε στη ίδια τη διαδικασία που γεννά τη υπερβάλλουσα ακρίβεια, κάτι που, όπως ήδη είπαμε, οι προτάσεις που κυκλοφορούν στον δημόσιο χώρο δεν κάνουν
Β. Η ΠΡΟΤΑΣΗ:
α. Η Επιτροπή Ανταγωνισμού πρέπει να αποκτήσει το απαραίτητο πολυπληθές προσωπικό. Η Επιτροπή Ανταγωνισμού είναι απαραίτητο να έχει πολυπληθές προσωπικό γιατί, αφενός μεν είναι πολυάριθμοι οι οικονομικοί κλάδοι που έχουν ολιγοπωλιακό χαρακτήρα και αφετέρου γιατί οι έλεγχοι και τα πορίσματα πρέπει να πραγματοποιούνται και να εκπονούνται συνεχώς και με ταχύτητα.
β. Τα στελέχη των επιχειρήσεων, που άμεσα ή έμμεσα έχουν ευθύνη για άμεσες ή και έμμεσες συμφωνίες τιμών ή για οποιαδήποτε άλλη συμφωνία ή πρακτική που νοθεύει τον ανταγωνισμό, πρέπει να τιμωρούνται με δέσμευση και κατάσχεση της προσωπικής τους περιουσίας μέχρι το ύψος της κοινωνικής βλάβης που έχουν προκαλέσει. Στη συνέχεια, το υπόλοιπο πρόστιμο, θα καταβάλλεται από την παραβατική επιχείρηση. Το συνολικό πρόστιμο θα πρέπει να είναι στο ύψος της υπολογισθείσας κοινωνικής βλάβης.
γ. Είναι σημαντικό να κινητοποιούνται πληροφοριοδότες. Έτσι, προτείνεται, οι πληροφοριοδότες, για τις επιχειρηματικές παρανομίες (συμπεριλαμβανομένης και της φοροδιαφυγής), να αμείβονται πλουσιοπάροχα: με ποσοστό επί της οικονομικής ωφέλειας που θα έχει η κοινωνία από τις πληροφορίες που θα δώσουν. Επίσης, πρέπει να προστατεύονται με απόλυτο τρόπο.
