Βαγγέλης Καραγιώργος/απουσία
Η ΖΩΗ ΑΥΡΙΟ….ΜΕΤΑ….ΤΗΝ ΑΠΩΛΕΙΑ ΤΟΥ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΥ ΜΑΣ ΒΑΓΓΕΛΗ ΚΑΡΑΓΙΩΡΓΟΥ (στην μνήμη του)
Γράφει ο Παναγιώτης Παπαδόπουλος (Κάιν)
Οι μικρές μέρες χωράν μεγάλες λύπες-Αλέξης Τραϊανός
Η ζωή δεν υπογράφει «συμβόλαιο για πάντα» ,δεν υπόσχεται «βεβαιότητες» στο διάβα του φευγάτου περάσματός μας εδώ κάτω στην τρομαγμένη μας μάνα Γη.
Χάνουμε φίλους,γείτονες,γονείς,συναδέλφους,συντρόφους,παιδιά (από δεκάδες αιτίες) και κάθε θάνατος θάπρεπε νάταν μια αφύπνιση να κάνουμε την ζωή μας καλύτερη, να ελαχιστοποιήσουμε το βάρος της φρίκης από την καθημερινότητα, να εγγυηθούμε πώς κάθε μας μικρό βήμα σήμερα θα είναι μια συνεισφορά σε έναν καλύτερο Κόσμο παραμερίζοντας τις διαφωνίες και τους διαχωρισμούς που επιβάλλει η στενοκέφαλη «πολιτική ορθότητα» που λειτουργεί ως ταφόπλακα στην πανσπερμία των πολιτικών χώρων να συναντηθούν με τις καθημερινές αγωνίες της κοινότητας που βρίσκεται στο έλεος μιας πολύμορφης κρίσης!
Αυτό ήταν το μήνυμα χωρίς μαξιμαλισμούς και δογματισμούς πού έσπειρε στον χώρο των κοινωνικών αγώνων ο αγωνιστής Βαγγέλης Καραγιώργος πού σαν σήμερα πριν δύο χρόνια, την αυγή της 21ης/7/2019 σαν «λουλούδι» το χέρι του θανάτου τον έκοψε από τους κήπους της Ζωής στους οποίους θήτευσε ως γνήσιος κηπουρός και καλλιεργητής με όλη του την αγάπη για τον ΄Ανθρωπο.
Ανήσυχος πολιτικά πέρασε από όλες τις μορφές της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς (ΟΣΕ, ΣΕΚ κλπ του Τροτσκισμού)προτού «καταλήξει» στον «Σύριζα». Πάντα «Μάχιμος» δημοσιογράφος από τους λίγους, στην «Ελευθεροτυπία» και στην «Εφημερίδα των Συντακτών»!
Τον θυμάμαι ένα φεγγάρι κάπου στις αρχές του ΄80 όταν οι συνεχείς αναζητήσεις του τον έφεραν στα Εξάρχεια, να «ψάχνεται» με τον αναρχισμό.
Ο πολιτικός του στοχασμός νομίζω πώς μέχρι το τέλος της ζωής του δεν μπόρεσε να βρει έναν «σταθμό» ,είναι άλλωστε η «μοίρα» των ανθρώπων που δεν έχουν στερεότυπα και στεγανά όπως ο Βαγγέλης να μην «χωρούν πουθενά», να μην ανήκουν στον ένα αλλά στους πολλούς ,η διαδρομή τους να είναι ένα ατέλειωτο «καραβάνι», η ματιά τους στα πράγματα χωρίς «φακούς» και εμμονές, αστείρευτη.
Οι αμφιβολίες, οι αναζητήσεις , οι ονειροπολήσεις , ο αυτοσαρκασμός τους πολλές φορές τους φέρνουν να ανήκουν ολοκληρωτικά στο απέραντο σύμπαν της διαλεκτικής και του στοχασμού και όχι στην ασφυκτική αγκαλιά μιας συλλογικότητας, ιδέας,ομάδας ή κόμματος!
Νομίζω από το λίγο που τον γνώρισα πώς αυτός ήταν ο αγαπημένος μας Βαγγέλης Καραγιώργος!
Τελειώνοντας αυτό το σύντομο κείμενο στην μνήμη του μεταφράζω και διαβάζω την πολιτική του διαδρομή σε αυτό που θεωρώ κι εγώ ο ίδιος ως την μόνη «δοκιμή» να πλησιάσουμε το «ανέφικτο» και την «ουτοπία»!
Η υπόθεση της Αλλαγής του Κόσμου από την Βαρβαρότητα στον Ανθρωπισμό είναι ζήτημα της πολυσύνθεσης του κόσμου των ιδεών, από εκεί θα προκύψει(αν ποτέ….) η συλλογική κοινωνική απελευθέρωση! Ματαιώνουμε και απογοητεύουμε τους άλλους, τους εαυτούς μας όταν ματαιοπονούμε υπερασπίζοντας τα «ιερά και τα όσια της μοναδικότητάς μας» ….
Κανείς μας δεν είναι «αυτόφωτος», όλοι χρειαζόμαστε την ανάσα, την άποψη και την αγωνία του άλλου, το «μερμήγκι» που περπατά κάτω από τα πόδια μας, για να κάνουμε ΖΩΗ…..
Καλοτάξιδος Βαγγέλη, μέσα στον γλυκό σου ύπνο πάντα να στέλνεις γέλια και χαρές στης «Γής τους κολασμένους»!
«Και δεν είναι που δεν θέλω να ζήσω.
Είναι το γαμώτο που δεν έζησα.
κι ούτε που θα σε ξαναδώ»
Κατερίνα Γώγου
Αξέχαστος, στην Αθανασία κι εσύ καλέ μου Βαγγέλη ,
Παπαδόπουλος Παναγιώτης (Κάϊν)
Για την Επιστροφή της Χαμένης Ανθρωπιάς και του Τέλους της Εποχής της Κτηνωδίας
http://nadaparanosotros.blogspot.gr/ , https://exadaktylos.wordpress.com/
