Στα βουνά της Βολιβίας εκτέλεσαν τον άνθρωπο που θα γινόταν ίνδαλμα δισεκατομμυρίων νέων σε όλο τον πλανήτη.
Τον Ερνέστο Τσε Γκεβάρα.
Στην Ελλάδα είχαμε χούντα και σιωπή.
Ο Διονύσης έγραψε για τον Τσε αυτό το αριστουργηματικό τραγούδι.
Με παραπλανητικό τίτλο για να μπορέσει να κυκλοφορήσει, και πέρασε κάτω απο την μύτη της λογοκρισίας.
Ωδή στο Γεώργιο Καραϊσκάκη: Στίχοι-Μουσική: Διονύσης Σαββόπουλος
Χιλιάδες νέοι-ες που το τραγουδούσαν ήξεραν πως είχε γραφτεί για τον Τσε.
Οπως και η “Συνεφούλα”, για την Δημοκρατία.
Η οθόνη βουλιάζει
σαλεύει το πλήθος
εικόνες ξεχύνονται με μιας
πού πας παλληκάρι ωραίο σαν μύθος
κι ολόισια στο θάνατο κολυμπάς
Και όλες οι αντένες μιας γης χτυπημένης
μεγάφωνα και ασύρματοι από παντού
γλυκά σε νανουρίζουν
κι εσύ ανεβαίνεις
ψηλά στους βασιλιάδες τ’ ουρανού
Ποιος στ’ αλήθεια είμαι εγώ και πού πάω
με χίλιες δυο εικόνες στο μυαλό
προβολείς με στραβώνουν και πάω
και γονατίζω και το αίμα σου φιλώ
Πού πας παλληκάρι πομπές ξεκινούνε
κι οι σκλάβες σου ουρλιάζουν στο βωμό
ουρλιάζουν τα πλήθη
καμπάνες ηχούνε
κι ο ύμνος σου τραντάζει το ναό
Ποιος στ’ αλήθεια είμαι εγώ και πού πάω
με χίλιες δυο εικόνες στο μυαλό
οι προβολείς με στραβώνουν και πάω
και γονατίζω και το αίμα σου φιλώ
Ωδή στο Γεώργιο Καραϊσκάκη-Διονύσης Σαββόπουλος&Ελένη Βιτάλη-στο “Κύτταρο”
