17.7 C
Athens
Παρασκευή, 29 Μαρτίου, 2024
ΑρχικήΒΙΒΛΙΑΒιβλιοκριτική | "Στο φως του κίτρινου αστεριού"

Βιβλιοκριτική | “Στο φως του κίτρινου αστεριού”

Βιβλιοκριτική

ΝΕΝΑ ΖΗΣΗ : «ΣΤΟ  ΦΩΣ  ΤΟΥ  ΚΙΤΡΙΝΟΥ  ΑΣΤΕΡΙΟΥ»

Γράφει ο Απόστολος  Παντσάς – Πρώην αντιδήμαρχος πολιτισμού Βόλου

Ένα καινούργιο βιβλίο από τις εκδόσεις «Παρουσία» του Βασίλη Χατζηιακώβου έκανε την επίσημη πρώτη σε κινηματοθέατρο του Βόλου και το  ντεπούντο του στις προθήκες των βιβλιοπωλείων στις αρχές του περασμένου μήνα. Είναι ένα βιβλίο που μιλά για τον άδοξο και ατελέσφορο έρωτα, την τρυφερή συνύπαρξη, τη γοητεία της προσμονής. Ένα βιβλίο για τις αδυσώπητες προκαταλήψεις της κοινωνίας και τη σκληρή τους καθημερινότητα, που ισοπεδώνει τις ζωές και νεκρώνει τον εσωτερικό κόσμο του ατόμου.

Ένα βιβλίο που μιλάει για τη θέση της γυναίκας και το δρόμο που έχει αυτή ακόμη να κάνει μέχρι την πραγματική της αποκατάσταση σε μια κοινωνία ισότητας. Το βιβλίο της Νένας Ζήση «Στο φως του κίτρινου αστεριού» είναι μια ελεγεία στο αγνό συναίσθημα και στην αθωότητα που τα νιάτα χαρακτηρίζουν. Μιλάει με νοσταλγία για το Βόλο του 1973. Περιγράφει το κοινωνικό σκηνικό αλλά και την περιρρέουσα πολιτική πραγματικότητα του τέλους της δικτατορίας. Εικόνες από ένα χτες κοντινό και απόμακρο ταυτόχρονα. Ο δεσμός μιας ανήλικης χριστιανοπούλας με έναν εικοσιτριάχρονο εβραίο συναντά τις αδιεξοδικές αντιδράσεις μιας σχεδόν μονολιθικής και βαθιάς συντηρητικής κοινωνίας, που αδυνατεί να δει τον «άλλο» σαν κομμάτι ενός πιο σύνθετου εαυτού της. Οι άτεγκτες δοξασίες οδηγούν τη σχέση σε τραγικά αδιέξοδα. Με ένα φαντασιακό παραλληλισμό το «ιστορικό Ολοκαύτωμα» γίνεται «ατομικό Ολοκαύτωμα» για τα δύο παιδιά, με διαφορετικό τρόπο για το καθένα.

Με γραφή αιχμηρή και αναλυτική η συγγραφέας διεισδύει στον ψυχισμό των ατόμων αλλά κυρίως στο συλλογικό υποσυνείδητο. Ξεκαρφιτσώνει ένα-ένα τα ηθικολογικά φκιασίδια του καθωσπρεπισμού και της καθ’ υπόθεση δίκαιης κοινωνίας  πετυχαίνοντας  να αφήσει γυμνές, στα μάτια του αναγνώστη, τις λογικές και τις συμπεριφορές  που αδυσώπητα κυρίαρχες είναι.

Ταυτόχρονα η συγγραφέας εναλλάσσει  την τρυφερότητα της διήγησης  με  την καυτή και σκληρή γλώσσα που χρησιμοποιεί για ψυχογραφήσει  τον βαθύτερο εαυτό του μέσου Έλληνα, τον βαθύ συντηρητισμό του και την ατολμία του να ανοιχτεί και να δεχτεί τη διαφορετικότητα. Σε δύο χρονικά πλάνα, που έχουν 40 χρόνια απόσταση μεταξύ τους, προσπαθεί να αποτυπώσει τις αλλαγές μιας κοινωνίας που επιδιώκει να αλλάξει το φαίνεσθαι, αλλά αφήνει αναλλοίωτη την ουσία και το φέρεσθαι.

Το βιβλίο είναι μια εν τοις πράγμασι κραυγή για ένα χτες που ύπουλα διαπυεί το σήμερα και, κάτω από την επιφάνεια της εξέλιξης και του μεταμοντέρνου, συνεχίζει να «κατατρώει» τις αξίες της κοινωνίας.

Η ροή της πλοκής σε εξωθεί να το διαβάσεις με μιας και η «επίγευσή» του σου αφήνει  σύνθετα συναισθήματα που σε εξωθούν στην ενδοσκόπηση και τους επαναπροσδιορισμούς  του αξιακού εποικοδομήματος  και τελικά την αντοχή ή μη των  προσωπικών δοξασιών. 

Βιβλιοκριτική | "Στο φως του κίτρινου αστεριού"

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ
Captcha verification failed!
Η βαθμολογία χρήστη captcha απέτυχε. Παρακαλώ επικοινωνήστε μαζί μας!
echo ‘’ ;