Αναδημοσίευση από greekgastronomyguide.gr
του Γιώργου Πίττα
Όσο περνούν τα χρόνια, βλέπεις τα πάντα να αλλάζουν, τον χρόνο να τρέχει και συ να τρέχεις πίσω του! Εκεί είναι που εκτιμάς τα πέντε-δέκα πράγματα της πόλης που παραμένουν αναλλοίωτα και στέρεα.
Η παρηγορητική αίσθηση της επανάληψης, της οικειότητας ως αντίβαρο της νεωτερικότητας και της παραζάλης της αλλαγής. Δέκα ταβερνάκια που επιμένουν στην επανάληψη, στην αναπαραγωγή του εαυτού τους, γιατί αυτό ξέρουν να κάνουν κι αυτό άλλωστε απαιτούν οι πελάτες τους. Παραθέτουμε τα δέκα ταβερνάκια που αντιστέκονται και μας στέλνουν το μήνυμα, ότι ιδιαίτερα το φαγητό όσο αφορά τη γεύση, άλλο τόσο σχετίζεται με την μνήμη και την ατμόσφαιρα!
Kαλές οι πικάνιες και οι αφροί, οι γαστρονομικοί εξπρεσιονισμοί και οι μοριακές κουζίνες.
Αλλά τέτοιες μέρες ορέγομαι τη φασολάδα του Δίπορτου, τα μπακαλιαράκια του Δαμίγου, τις μελωμένες πανσέτες του Πειναλέοντα, τους λαχανοντολμάδες του Οικονόμου, το μοσχαράκι με τα χοντρά μακαρόνια του Πλάτανου, το κότσι της Κληματαριάς, τα κεφτεδάκια του Τριφυλλιού, τις καραβιδοκροκέτες του Αθηναϊκού, τα Κοζανίτικα γιαπράκια της Αβυσηνίας, τις σούπες της Ηπείρου και φυσικά την εορταστική λαϊκή ατμόσφαιρα που επικρατεί στα στέκια αυτά.
Για όσους ενδιαφέρονται για περισσότερες πληροφορίες υπάρχουν και τα πιο εξαντληντικά άρθρα link στο greekgastronomyguide.gr φυσικά!
Μια από τις πιο αγαπημένες μου ταβέρνες στο κέντρο της Αθήνας είναι η Κληματαριά στην πλατεία Θεάτρου. Την πλατεία όπου φτιάχτηκε το πρώτο σκεπαστό θέατρο της Αθήνας, από όπου πήραν το όνομα τους η Πλατεία Θεάτρου και οι περιμετρικές οδοί Σοφοκλέους, Ευριπίδου, Αριστοφάνους, Αισχύλου κ.τ.λ. Η ταβέρνα Κληματαριά σήμερα πλησιάζοντας σχεδόν έναν αιώνα ζωής σ’ ένα πολύπαθο πολυπολιτισμικό περιβάλλον και παρά την τρομερή υποβάθμιση του Ιστορικού Κέντρου της Αθήνας… “είναι ακόμη ζωντανή στη σκηνή σαν ροκ συγκρότημα”… όπως λέει το τραγούδι και ο Περικλής και η Μαρία και δίνουν μάχες για να διατηρήσουν αυτήν την όαση ζωής στο κέντρο της Αθήνας. Και τις κερδίζουν! Η αισθητική του μαγαζιού λαϊκή, ανεπιτήδευτη, χαρακτηρίζεται από τις φυλλωσιές των αναρριχώμενων φυτών που δίνουν τον τόνο, και φυσικά την πατέντα του Περικλή στην είσοδο του μαγαζιού, τις τεράστιες γάστρες που λειτουργούν με τροχαλίες και όπου ψήνονται τα κρέατα.
Αγαπημένα μου φαγητά: Αρνίσο κότσι στη γάστρα, σαλιγκάρια στιφάδο, σελιρόριζα α λα πολίτα.
Διαβάστε τη συνέχεια του αφιερώματος εδώ: greekgastronomyguide.gr
