Προτάσεις ευρωπαϊκών αγροτικών κινημάτων πριν από τις εκλογές της ΕΕ
Μετά από όλες τις κρίσεις που έπληξαν την Ευρωπαϊκή Ένωση (οικονομική / τραπεζική, οικονομική, κοινωνική, πολιτική, μεταναστευτική, μεταξύ άλλων), υπάρχει η ελπίδα οι επερχόμενες εκλογές στην ΕΕ, να οδηγήσουν σε μία νέα πολιτική ηγεσία, η οποία θα επανεξετάσει τις πολιτικές της ΕΕ, ιδίως την παλαιότερη και μία από τις σημαντικότερες κοινές πολιτικές: την ΚΓΠ.
Στα 10 τελευταία χρόνια (έχουμε ήδη 60 χρόνια ΚΓΠ), το 25% των εκμεταλλεύσεων έχει χαθεί. Αυτό μεταφράζεται σε 3,5 εκατομμύρια αγροτικές εκμεταλλεύσεις. Χάθηκε περίπου ένα αγρόκτημα για κάθε λεπτό που πέρασε. Ωστόσο, πάνω από 140 εκατομμύρια άνθρωποι, το 28% του πληθυσμού της ΕΕ, ζουν σε αγροτικές περιοχές και επωφελούνται άμεσα ή έμμεσα από την ύπαρξη αγροτικής γεωργίας.
Παρουσιάζουμε εδώ, μια σειρά από παρατηρήσεις και προτάσεις που μπορούν να προκαλέσουν συζητήσεις και αλλαγές, όχι μόνο όσον αφορά την αγροτική γεωργία, αλλά και για τους ευρωπαίους πολίτες και τους θεσμούς μας.
Οι κύριοι τρέχοντες κίνδυνοι για τον αγροτικό κόσμο: Στη γεωργία, η εξάλειψη των δημόσιων πολιτικών που ρυθμίζουν την αγορά έχει ρίξει τις τιμές κάτω από το κόστος παραγωγής, γεγονός που θα επιδεινωθεί από την επανεθνικοποίηση της ΚΓΠ, μέσω των στρατηγικών σχεδίων.
Τα κοινά μέσα για την αντιμετώπιση της δημοσίων κρίσεων έχουν εγκαταληφθεί. Αντ ‘αυτού, συστήματα όπως η ασφάλιση εισοδήματος που προωθεί η Επιτροπή ενισχύουν την τάση: η ΕΕ απομακρύνεται από τις δημόσιες κανονιστικές πολιτικές και υιοθετεί την ιδιωτικοποίηση της διαχείρισης των δημόσιων ενισχύσεων.
Αυτοί οι νεοφιλελεύθεροι ελιγμοί συνδέονται στενά τόσο με την εμβάθυνση των διμερών συμφωνιών ελευθέρων συναλλαγών της ΕΕ με τρίτες χώρες (π.χ. CETA, Mercosur), όσο και με τις διαπραγματεύσεις του ΠΟΕ και τον στόχο της ολοκλήρωσης του Γύρου της Ντόχα. Στο γεωργικό μοντέλο, έχει επιλεγεί η αγρο-εξαγωγική και η αγροβιομηχανία. Ως αποτέλεσμα, χιλιάδες μικρού και μεσαίου μεγέθους κτήματα στα χέρια των αγροτών έχουν καταστραφεί.
Προτάσεις πριν από τις επερχόμενες εκλογές ως αγροτικό κίνημα στην Ευρώπη:
1. Πλήρης ανάπτυξη της δημοκρατίας και της συμμετοχής των πολιτών στα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα. Μεγαλύτερη διαφάνεια στη φωνή των ευρωπαίων πολιτών μέσω της συμμετοχής των οργανώσεών τους σε όλα τα θεσμικά όργανα. Οι πρωτοβουλίες που προτείνει η ευρωπαϊκή κοινωνία των πολιτών πρέπει να αντικατοπτρίζονται στις πολιτικές αλλαγές.
2. Επαναφορά της πολιτικής ικανότητας για τη λήψη αποφάσεων σχετικά με τη διαχείριση των αγορών ώστε να αναπτυχθεί πλήρως το δικαίωμα για υγιεινή διατροφή του συνόλου του πληθυσμού – συμπεριλαμβανομένων όσων βρίσκονται σε μειονεκτική θέση – προκειμένου να αναπτυχθεί μια οικονομία που να ενσωματώνει όλους τους τομείς και τους ανθρώπους και να εγγυάται μια αξιοπρεπή για όλους τους ευρωπαίους πολίτες, ώστε να ενταχθούν στην οικονομία αυτή το περιβάλλον, οι στόχοι της βιώσιμης ανάπτυξης και η καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής.
3. Όχι στον ΠΟΕ και στις συμφωνίες ελευθέρων συναλλαγών. Όχι ISDS.
4. Δημόσιες πολιτικές που προωθούν μια Ευρώπη οικονομικών, κοινωνικών και εργασιακών δικαιωμάτων για όλους τους Ευρωπαίους.
5. Αξιοπρεπές ελάχιστο εισόδημα για ολόκληρο τον πληθυσμό.
6. Τεχνολογίες στην υπηρεσία των ανθρώπων, αντί της συσσώρευσης κερδών στα χέρια μερικών πλούσιων ανθρώπων.
7. Πλήρης ανάπτυξη της Διατροφικής Κυριαρχίας, μια νέα ΚΓΠ και δημόσιες πολιτικές, καθώς και ένα μοντέλο υγιούς, αειφόρου γεωργίας που διασφαλίζει το περιβάλλον, τη βιοποικιλότητα και τη φροντίδα των ζώων, βασισμένη στην οικογενειακή γεωργία και τους μικρούς και μεσαίους αγρότες, που θα διασφαλίζει την ανάπτυξη και μια αξιοπρεπή ζωή σε όλες τις αγροτικές περιοχές.
8. Όλες οι δημόσιες ενισχύσεις, ιδίως η Κοινή Γεωργική Πολιτική (ΚΓΠ), πρέπει να περιλαμβάνουν κοινωνικές προϋποθέσεις βασισμένες στο σεβασμό των βασικών εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων των αγροτικών εργαζομένων, συμπεριλαμβανομένων όλων των παραγόντων της αλυσίδας τροφίμων (παραγωγή, μεταποίηση, εμπορία). Η Ευρώπη δεν πρέπει να αναπτύξει στρατηγικές εξαγωγής, οι οποίες θα έχουν ως αποτέλεσμα επιζήμιες κοινωνικοοικονομικές επιπτώσεις για τις αγροτικές οικονομίες και τα δικαιώματα των εργαζομένων σε άλλες χώρες.
9. Δημόσιες πολιτικές που στοχεύουν στην ενσωμάτωση των νεοεισερχομένων στη γεωργία και τη ζωή στις αγροτικές περιοχές, αντιμετωπίζοντας έτσι το πρόβλημα της ερήμωσης.
10. Δημόσια αγορά υγιεινών, τοπικών τροφίμων από συστήματα παραγωγής με βάση την αγροοικολογία. Πρέπει να υιοθετηθούν εξαιρέσεις από το δίκαιο της αγοράς για να δοθεί προτεραιότητα σε αυτό το μοντέλο στις δημόσιες αγορές.
11. Ανάπτυξη και εφαρμογή της Διακήρυξης για τα Δικαιώματα των Αγροτών, που εγκρίθηκε από τον ΟΗΕ. Προσαρμογή μιας κανονιστικής δομής για την εξασφάλιση αυτών των δικαιωμάτων.
12. Εργασία για ένα Παγκόσμιο Σύμφωνο Αλληλεγγύης για τα δικαιώματα των μεταναστών και των προσφύγων που εγγυάται επίσης το αναφαίρετο δικαίωμα στην ελεύθερη κυκλοφορία όλων των ατόμων, προωθώντας την περιφερειακή και διεθνή συνεργασία για τη θέσπιση δημόσιων πολιτικών που εγγυώνται και προστατεύουν όσους επέλεξαν τη μετανάστευση.
14. Η ζήτηση για μια εσωτερική αγορά απαλλαγμένη από το κοινωνικό και εμπορικό ντάμπινγκ, λαμβάνοντας υπόψη το κόστος παραγωγής σε κάθε περιοχή.
Υπενθυμίζουμε στους υποψηφίους ότι, βραχυπρόθεσμα, η μεγάλη απόρριψη και αποφασιστικότητα των πολιτών να σπάσουν τους δεσμούς με τα κόμματα και τα θεσμικά όργανα που αντιπροσωπεύουν ένα νεοφιλελεύθερο σχέδιο κοινωνικού αποκλεισμού και εμπλουτισμού των οικονομικών ελίτ, θα συνεχίσει να αυξάνεται.
Αυτό οδήγησε, δυστυχώς, σε αρκετές χώρες, στην άνοδο της ψήφου υπέρ της ακροδεξιάς και του φασισμού, και θέτει σε σοβαρό κίνδυνο την ύπαρξη των κοινών μας χώρων, ιδεωδών και συλλογικών προκλήσεων. Φέρνουν αντιπαράθεση, απώλεια δικαιωμάτων και ελευθεριών και θα εμβαθύνουν τις ανισότητες, τις διακρίσεις, το ρατσισμό και την ξενοφοβία.
Σε αυτές τις ευρωπαϊκές εκλογές διακυβεύονται πολλά . Σε αυτό το σταυροδρόμι, η νέα νομοθετική και πολιτική ηγεσία της ΕΕ πρέπει να λάβει υπόψη και να εξετάσει τις προτάσεις και τις εναλλακτικές λύσεις του ευρωπαϊκού αγροτικού κινήματος.
