Σαν σήμερα, πριν από 50 χρόνια, η διαστημική αποστολή “Απόλλων 11”, που έφερε τον πρώτο άνθρωπο στο φεγγάρι, είχε σχεδόν προσεληνωθεί.
Ο Νηλ Άρμστρονγκ, ο πρώτος άνθρωπος που πάτησε το πόδι του στο φεγγαρι, είπε το αξέχαστο “ένα μικρό βήμα για τον άνθρωπο, ένα τεράστιο άλμα για την ανθρωπότητα”.
Από τότε έγιναν και άλλαξαν πολλά. Η προσπάθεια του ανθρώπου να κατανοήσει το πλανητικό μας σύστημα και μέσα από αυτό να επιβεβαιώσει μία σειρά από θεωρίες, σε συνδυασμό με τη διαμόρφωση νέων, δεν σταμάτησε ούτε στιγμή.
Μοιάζει οξύμωρο, αλλά η έρευνα στο διάστημα φωτίζει το μυστήριο της δημιουργίας του σύμπαντος και του πλανητικού μας συστήματος και – πάνω απ όλα- τη δημιουργία ζωης στον μικρό γαλάζιο πλανήτη μας.
Σήμερα, όσο κι αν ακούγεται περίεργο, γνωρίζουμε περισσότερα για το φεγγάρι παρά για τη ζωή στα βάθη των ωκεανών! Ξέρουμε περισσότερα για το διάστημα παρά για τους θαλάσσιους οργανισμούς που ζουν σε βάθη χιλιάδων μέτρων, αναπτύσσονται και αναπαράγονται σε ασύλληπτες συνθήκες πίεσης (εκατοντάδες ατμόσφαιρες).
Συχνά μάλιστα, έχουμε προλάβει να καταστρέψουμε ολόκληρα οικοσυστήματα και θαλάσσιους οργανισμούς πριν καν καταλάβουμε κάποια βασικά στοιχεία για τον ρόλο τους στη θαλάσσια ζωή.
Μέσα σε λίγα μόλις χρόνια ουσιαστικά εξαφανίσαμε τεράστιους πληθυσμούς ψαριών (όπως το orange roughy) που ζουν πάνω από 120 χρόνια, σε βάθη χιλιάδων μέτρων.
Προχωρήσαμε στην αλιεία κριλ στην Ανταρκτική, για να ταΐσουμε εντατική κτηνοτροφία και ιχθυοκαλλιέργεια, αδιαφορώντας για τη σημασία του στη διατροφή των φαλαινών αλλά και σε ολόκληρο το οικοσύστημα.
Πιο πρόσφατα προχωρήσαμε στην αναζήτηση και εξόρυξη ορυκτών από μεγάλα βάθη, πριν καν κατανοήσουμε τη σημασία της ζωής που ζει εκεί για το σύνολο της θάλασσας και του πλανήτη…
Ίσως το πιο σημαντικό αποτέλεσμα της ψυχροπολεμικής κούρσας για την “κατάκτηση του διαστήματος” που οδήγησε τον Νηλ Άρμστρονγκ να πατήσει το πόδι του στο φεγγάρι δεν είναι άλλο από τη δυνατότητα να δούμε από μακριά την πανέμορφη γαλάζια κουκίδα που έχει τη μοναδική ιδιότητα να έχει ζωή.
Να δούμε με διαφορετική ματιά τη σημασία και τη μοναδικότητά της, να κατανοήσουμε την ανάγκη να την προστατεύσουμε από τον κακό μας εαυτό (που ακούει στο όνομα απληστία) και τελικά να το κάνουμε. Όσο είναι ακόμα καιρός.
Πρέπει να βάλουμε την απληστία στην άκρη και να προχωρήσουμε στο προφανές: να σταματήσουμε να επενδύουμε χρήματα στην έρευνα για εξόρυξη πετρελαίου στους βυθούς των θαλασσών μας και να επενδύσουμε στην έρευνα που θα μας βοηθήσει να καταλάβουμε τη ζωή σε αυτές και τελικά να τις προστατεύσουμε, προστατεύοντας ταυτόχρονα κι εμάς και τις επόμενες γενιές, αφού κάθε δεύτερη αναπνοή που παίρνουμε, έρχεται από τη θάλασσα.
Πηγή: GreenPeace
