Άλλη μια ακόμα ιστορία στο ντουλάπι; Του Λάμπρου Αναγνωστόπουλου
Στις 14 Ιουλίου 2020 πέθανε ξαφνικά στο σπίτι του ο 27χρονος Βασίλης Μάγγος.
Οι περισσότεροι είχαμε ξανακούσει το όνομά του όταν ένα μήνα πριν από τον θάνατό του είχε γράψει μια δημόσια επιστολή καταγγελίας για τα βασανιστήρια που είχε υποστεί από αστυνομικούς, κατά τη διάρκεια οικολογικής πορείας στο Βόλο.
Όταν μαθαίνει κάποιος ότι ένας άνθρωπος που έχει σπασμένα πλευρά και πειραγμένα ζωτικά όργανα από ξυλοδαρμό βρίσκεται ξαφνικά ένα μήνα μετά νεκρός, σαφώς αναρωτιέται για την συσχέτιση του θανάτου με τον ξυλοδαρμό. Άλλωστε τα περιστατικά αστυνομικής βίας στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια δεν εκλείπουν.
Τα παραδείγματα είναι πολλά. Το θέμα είναι η συνεχής ατιμωρησία των θυτών.
Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα αποτελεί η περίπτωση του Κύπριου φοιτητή Αυγουστίνου Δημητρίου στη Θεσσαλονίκη το 2006. Φυσικά, βγαίνουν από το κάδρο περιπτώσεις όπως αυτή της δολοφονίας του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, που οι αστυνομικοί με όπλο σημαδεύουν και πυροβολούν εν ψυχρώ.
Ο Αυγουστίνος Δημητρίου έχοντας επιστρέψει στην Κύπρο, συνεχίζει μέχρι σήμερα να αντιμετωπίζει διάφορα ψυχολογικά προβλήματα προερχόμενα από τον σκληρό και άνανδρο ξυλοδαρμό του από αστυνομικούς. Ο τότε Υπουργός Δημόσιας Τάξης, Βύρων Πολύδωρας, είχε ευθαρσώς πει ότι «είδε μεθοδικότητα και επαγγελματισμό από τους αστυνομικούς».
Η δε επίσημη ανακοίνωση της ΕΛ.ΑΣ. έκανε λόγο για «αυτοτραυματισμό σε ζαρτινιέρα» γι’ αυτό και η υπόθεση έμεινε στην ιστορία ως «υπόθεση ζαρτινιέρα».
Οι έξι από τους οχτώ εμπλεκόμενους αστυνομικούς αθωώθηκαν πλήρως, δευτερόδικα το 2013. Το 2008 είχαν καταδικαστεί και οι οχτώ με εξαγοράσιμες ποινές φυλάκισης, ενώ 10 χρόνια μετά το περιστατικό, το Ελληνικό Δημόσιο κλήθηκε να καταβάλλει 450.000 ως αποζημίωση στον Αυγουστίνο Δημητρίου. Μάλιστα, ένας από τους αστυνομικούς αποκαλύφθηκε ότι ήταν μπλεγμένος και σε άλλη παρόμοια υπόθεση που «κουκουλώθηκε» το 2001.
Ο Απόστολος Αποστολίδης, της «ζαρτινιέρας» είχε κατηγορηθεί μαζί με άλλους για κακοποίηση στη σύλληψη ενός Ρωσοπόντιου πρόσφυγα, του Δημήτρη Ζελίλοφ. Ο εισαγγελέας αρνήθηκε να ασκήσει δίωξη στους εμπλεκόμενους αστυνομικούς, γιατί όπως είπε οι κατηγορίες του Ζελίλοφ δεν στοιχειοθετούνταν.
Λίγο καιρό μετά την «υπόθεση ζαρτινιέρα», το καλοκαίρι του 2007, βίντεο που κυκλοφόρησε από το αστυνομικό τμήμα της Ομόνοιας, σόκαρε τους πάντες. Αστυνομικοί βιαιοπράγησαν λεκτικά και σωματικά σε βάρος μεταναστών. Μάλιστα, τους ανάγκασαν να χτυπούν δυνατά ο ένας τον άλλον με τους ίδιους να κάθονται και να το απολαμβάνουν.
Ποια ήταν η πραγματική τιμωρία για τους αστυνομικούς; Απλώς το 2015, οχτώ χρόνια μετά, το δικαστήριο επιδίκασε 70.000 ως αποζημίωση σε κάθε θύμα. Σαφώς υπάρχουν κι άλλα παραδείγματα. Ο πρόσφατος θάνατος του Βασίλη Μάγγου στο Βόλο, μετά τη νεκροψία- νεκροτομή, αποδόθηκε σε οξύ πνευμονικό οίδημα. Ο πατέρας του, Γιάννης Μάγγος, είχε δηλώσει ότι η ίδια η οικογένεια δεν συνδέει τον θάνατο του παιδιού με τον άγριο ξυλοδαρμό από τα ΜΑΤ.
Είχε πει όμως πως είναι σίγουρος ότι αυτό το γεγονός επηρέασε αρνητικά την ψυχολογία του Βασίλη για να ακολουθήσει ό, τι ακολούθησε. Τα περιστατικά κρατικής- αστυνομικής βίας τα τελευταία χρόνια είναι αρκετά.
Ακόμη και η υπόθεση του Ζακ Κωστόπουλου με την χαρακτηριστική εικόνα των αστυνομικών να έχουν περάσει χειροπέδες στον ημιθανή Ζακ, που είχε ξυλοκοπηθεί νωρίτερα από τους μαγαζάτορες είναι χαρακτηριστική. Ο θάνατος του Βασίλη Μάγγου μπορεί όντως να μην οφείλεται άμεσα στον ξυλοδαρμό του, μόλις 30 μέρες πριν πεθάνει.
Η υπόθεση όμως δεν πρέπει να ξεχαστεί, όπως τόσες άλλες. Αυτοί που τον ξυλοκόπησαν- τα βίντεο υπάρχουν στο διαδίκτυο- επιβάλλεται να τιμωρηθούν αυστηρά. Γιατί αλλιώς θα μιλάμε πάλι για άλλη μια ακόμα ιστορία στο ντουλάπι…
Λάμπρος Αναγνωστόπουλος
