Την Τρίτη ημέρα στο Ανγκόρ επισκεπτόμαστε τους ναούς της χρυσαφένιας πόλης του Angkor Thom
Στέκεσαι στο κέντρο του και είναι σαν να βρίσκεσαι σε αίθουσα με πολλαπλούς καθρέφτες, που αντανακλούν τα πρόσωπα – είδωλα του Θεού.
Μετά αναγνωρίζεις τις διαφορές στην έκφραση, ρυτίδες, κοψίματα βαθιά, που έβγαλε ο χρόνος, η φθορά και πρόσθεσαν συνείδηση στις μορφές.
Σε παρατηρούν περίεργα, ή προστατευτικά και χαμογελούν, πάντα χαμογελούν, με νόημα αιώνιο. Θέλει προσοχή.
Στη σιωπή του σεληνόφωτου, μπορείς να ακούσεις σχεδόν τι ψιθυρίζουν μεταξύ τους, να μαγευτείς και να μείνεις για πάντα εκεί.
Και Θα ακούσουμε τι έχει να μας πει ένα μέλος της κινεζικής αντιπροσωπείας, τον 13ο αιώνα, ο Zhou Daguan, που περιγράφει την πόλη
Ζούνε σε μια πόλη από χρυσάφι: στο μέσο της περιτειχισμένης πόλης ήταν ένας χρυσός πύργος (το Bayon,)… οκτώ ολόχρυσα αγάλματα του Βούδα … χρυσά λιοντάρια … το παλάτι του βασιλιά με τον χρυσό του πύργο … η πομπή του βασιλιά ήταν ολόχρυση.
Αλλά και τις γυναίκες του Ανγκόρ με ιδιαίτερη επιμέλεια τις οποίες θεωρεί … μαύρες , άγριες και ξετσίπωτες … οι γυναίκες συνήθως φορούν ένα απλό κομμάτι υφάσματος που το δένουν γύρω από τη μέση τους, αφήνοντας το στήθος τους ελεύθερο… κάθε μέρα, ομάδες αδιάντροπων γυναικών, χιλιάδες από αυτές, πηγαίνουν για μπάνιο στο ποτάμι, ολότελα γυμνές …
Ημέρα 7η του ταξιδιού
17.11.2017
Για το ταξίδι μας γράφει η Ζέλα Φυκούρα
Αρχισυνταξία: Βιβή Συργκάνη
Επιμέλεια: Το παιδί για όλες τις δουλειές Ανδρέας Ρουμελιώτης
Τους χάρτες σχεδίασε η Κατερίνα Βανταράκη
Αυτό ήταν το ταξίδι μας (χάρτες)
Συνεχίζουμε στην Σιέμ Ρεπ και θαυμάζουμε τους αρχαίους ναούς του Αγκόρ.
Από εκεί περνάμε στο Λάος και ανεβαίνουμε με ποταμόπλοιο, ταχύπλοα, κανό και πολύωρες πεζοπορίες τον Μεκόνγκ, μέχρι το Χρυσό Τρίγωνο (στα σύνορα Λάος – Βιρμανίας – Βιετνάμ), στο κέντρο του οπίου και της ηρωίνης.
Πάμε!
To μεγάλο αφιέρωμα του enallaktikos.gr δημοσιεύεται σε συνέχειες κάθε Τρίτη, Πέμπτη και Κυριακή μετά τις 22:00.
Έκτο: Δεν αξίζει να πεθάνεις πριν διασχίσεις αυτά τα υδάτινα σύνορα [ΦΩΤΟ-ΒΙΝΤΕΟ]
Έβδομο: Μπήκαμε στο “εργοστάσιο παραγωγής Θανάτου” στην đau khổ này, την “πόλη που υποφέρει” [ΦΩΤΟ – ΒΙΝΤΕΟ]
Ένατο: Ανγκόρ, το θαύμα! Η μεγαλειώδης Ακρόπολη μέσα στη ζούγκλα! [photos]
Δέκατο: Ανγκόρ: Η λίμνη που γιατρεύει, οι ουράνιες χορεύτριες και το ποτάμι με τα χίλια Linga (πέη)
Διαβάστε ακόμη:
Μπορείτε να βλέπετε όλα τα κείμενα που δημοσιεύονται και στο hashtag #indokina
Thom, η χρυσαφένια πόλη
Ένας μέλος της κινεζικής αντιπροσωπείας, τον 13ο αιώνα, ο Zhou Daguan, περιγράφει:
“Ζούνε σε μια πόλη από χρυσάφι: στο μέσο της περιτειχισμένης πόλης ήταν ένας χρυσός πύργος (το Bayon) ο οποίος περιβάλλεται από 20 πέτρινους και αρκετά παρεκκλήσια που περικλείουν οκτώ ολόχρυσα αγάλματα του Βούδα.
Την είσοδο του τέμπλου φυλάνε δύο χρυσά λιοντάρια. Στο Βορρά στέκει ένας εντυπωσιακός μπρούτζινος πύργος (το Baphuon), και μετά το παλάτι του βασιλιά με τον χρυσό του πύργο κι αυτό. Η πομπή του βασιλιά ήταν ολόχρυση”.
Στα παλανκίνα, στις άμαξες, στις ομπρέλες που κρατούσαν στα χέρια τους.
Τα βασιλικά μαγειρικά σκεύη ήταν φτιαγμένα από χρυσό και ασήμι, κι ακόμη και οι προβοσκίδες των ελεφάντων ήταν επίχρυσες.
Ο Βασιλιάς φορούσε ένα χρυσό διάδημα κι όταν έβγαινε από το παλάτι, κρατούσε ένα χρυσό σπαθί.
Το Ανγκόρ Τoμ, με την λαμπρότητα που περιγράφεται, είναι δημιούργημα του γνωστού μας πια, Jayavarman VII, που μετά τη νίκη του επί τους Cham του βασιλείου των Champa to 1181 και την επακόλουθη στέψη του, αποφάσισε ότι έπρεπε να οχυρώσει την πρωτεύουσά του από ενδεχόμενες επιθέσεις.
Το αποτέλεσμα ήταν το Ανγκόρ Τομ, μια περιτειχισμένη πόλη σχεδόν τετράγωνη, που καλύπτει έκταση 9 τετραγωνικών χιλιομέτρων.
Περιβάλλεται από ψηλά τείχη από λατερίτη με μόνα ανοίγματα τις πέντε εντυπωσιακές εισόδους που καταλήγουν σε πρόσωπα θεών κι απ τις οποίες χωρούν να περάσουν αυτοκίνητα και ελέφαντες.
Οι οποίοι κυκλοφορούν στολισμένοι και σε πηγαίνουν βόλτα στην πόλη.
Γύρω από τα τείχη βρίσκεται μια τεράστια τάφρος, και η πρόσβαση στην πόλη γίνεται μόνο από πέντε μακριές και πλατιές, υπερυψωμένες οδούς.
Αυτές, έχουν από κάθε τους πλευρά 24 θεότητες σκαλισμένες στην πέτρα.
Στην μία πλευρά θεούς και στην άλλη δαίμονες.
Το σύνολο των θεοτήτων που φυλούν την πόλη, είναι 108, ιερός αριθμός για τους Ινδουιστές.
Οι τάφροι απέραντα πανέμορφα ποτάμια για μας, τους πεινασμένους για νερό στην πατρίδα μας.
Αξίζει να φανταστούμε αυτή τη μεγάλη έκταση καλυμμένη από στολισμένα ξύλινα κτίρια, δρόμους, στοές, το έξοχο βασιλικό ανάκτορο, τα πλήθος εντυπωσιακά κτίρια που στέγαζαν την αυλή, τους αξιωματούχους, τις συζύγους και τα παιδιά, τις αμέτρητες παλλακίδες.
Δεν υπάρχουν σαφείς πληροφορίες για τον πληθυσμό της πόλης, σίγουρα όμως ανερχόταν σε δεκάδες χιλιάδες.
Από το Βασιλικό παλάτι, μόνο θραύσματα τειχών έχουν σωθεί κι οι βασιλικές πελούζες.
Έχει σωθεί όμως, ο αρχαίος ναός, χτισμένος τον 8ο αιώνα, το Phimeanakas, σε μορφή βαθμιδωτής πυραμίδας, όπως τα ζιγκουράτ της Μεσοποταμίας, που εικάζεται ότι στεκόταν στο κέντρο του περιβόλου του παλατιού.
Τον 13ο αιώνα, περιγράφει ο Zhou, οι ιθαγενείς πίστευαν ότι την πόλη προστάτευε ένα πνεύμα, ένα τεράστιο φίδι το οποίο ζούσε στην κορυφή του ναού.
Κάθε βράδυ ο βασιλιάς έπρεπε να ανέβει και να κοιμηθεί μαζί του, προκειμένου να παραμείνει ασφαλής η πόλη.
Φυσικά υπογραμμίζει ο Zhou, το φίδι έπαιρνε πιο κατάλληλη μορφή.
Μετά κατεβαίνουμε στις κομψές μακρόστενες εξέδρες των ακροάσεων
Μακρύτερες από 400 μέτρα, αποτελούσαν τον χώρο επικοινωνίας του βασιλιά με το λαό της χώρας του.
Εκεί παρουσιαζόταν μέσα από ένα χρυσό πλαίσιο για να τους ακούσει και να απονείμει δικαιοσύνη.
Η μία ήταν η εξέδρα των ελεφάντων, μιας και οι ελέφαντες και Garunda άτλαντες την στήριζαν και η δεύτερη η εξέδρα του Λεπρού Βασιλιά, σύμφωνα με τον λαϊκό μύθο για τον Jayavarman VII.
Οι παραστάσεις στο εσωτερικό της λέγεται ότι συμβολίζουν τον κόσμο των νεκρών…
Ο Baphuon ένα γιγαντιαίο παζλ
Τεράστιος ναός κατασκευασμένος τον 11ο αιώνα αφιερωμένος στον Σίβα.
Μυθολογικές σκηνές στολίζουν τις πύλες του και εικόνες καθημερινής ζωής τις αναβαθμίδες του.
Στην κορυφή του έλαμπε ένας τεράστιος μπρούτζινος πύργος.
Έχει ενδιαφέρον ότι κατά την προσπάθεια αναστύλωσης του μνημείου, διαλύθηκε σχεδόν στο σύνολό του σε 300.000 λίθους, οι οποίοι απλώθηκαν σε μια επιφάνεια 100 στρεμμάτων!
Κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου, χάθηκαν τα αρχεία στα οποία οι αρχαιολόγοι είχαν καταγράψει την ακριβή θέση και στοιχεία για κάθε λίθο!
Έτσι η αναστύλωση ξεκίνησε ξανά απ το μηδέν, το 1997, και χρειάστηκαν 7 χρόνια, εξαιρετικές ικανότητες και τεράστια προσπάθεια, για να δίνει μια εικόνα του πρότερου μεγαλείου του.
Η αναστύλωση δεν έχει τελειώσει.
Σταματάμε όλοι να χαζέψουμε το δένδρο που οι ρίζες του, τα κλαδιά του, αυτονομημένα, δημιουργούν μέλη ανθρώπινα, χορευτικές φιγούρες, κινήσεις αποδράσεων.
Bayon, αντικατοπτρισμοί του Θείου
Στέκεσαι στο κέντρο του και είναι σαν να βρίσκεσαι σε αίθουσα με πολλαπλούς καθρέφτες, που αντανακλούν τα πρόσωπα – είδωλα του Θεού.
Μετά αναγνωρίζεις τις διαφορές στην έκφραση, ρυτίδες, κοψίματα βαθιά, που έβγαλε ο χρόνος, η φθορά, και πρόσθεσαν συνείδηση στις μορφές.
Σε παρατηρούν περίεργα, ή προστατευτικά και χαμογελούν, πάντα χαμογελούν, με νόημα αιώνιο.
Θέλει προσοχή.
Στη σιωπή του σεληνόφωτου, μπορείς να ακούσεις σχεδόν τι ψιθυρίζουν μεταξύ τους, να μαγευτείς και να μείνεις για πάντα εκεί.
Το Bayon o υπέροχος καθεδρικός ναός του Jayavarman VII, του τέλους του 12ου αρχή 13ου αιώνα, αφιερωμένος στον Βούδα, είναι o τελευταίος μεγάλος ναός που κατασκευάσθηκε από τους βασιλιάδες των Khmer.
Λέγεται ότι το αρχιτεκτονικό, αισθητικό και συμβολικό επίπεδο του ναού δύσκολα θα μπορούσε να ξεπερασθεί.
Ποιος άραγε είναι όμως ο Θεός που μας χαμογελά;
Ο Olivie Gunin, αναφέρει ότι αρχικά 59 από τους πύργους του Bayon είχαν πρόσωπα.
Ο φίλος μας Zhou πιστεύει ότι απεικόνιζαν τον Βούδα.
Οι πρώτοι ευρωπαίοι που τον αντίκρισαν τον 19ο αιώνα θεώρησαν ότι είναι ο Βράχμα.
Στη συνέχεια άλλοι επιστήμονες, αναγνώρισαν τον Σίβα.
Όταν τελικά επιβεβαιώθηκε ότι είναι βουδιστικός ναός, η γενική εκτίμηση ήταν ότι ανήκουν στον Lokeshvara, τον Μποντισάτβα της συμπόνιας.
Τα τελευταία χρόνια μια έρευνα από Ιάπωνες αναφέρει ότι τελικά είναι τρείς διαφορετικοί τύποι προσώπων, ένας Θεός, μια γυναικεία θεότητα κι ένας δαίμονας.
Μια και δεν έχει βρεθεί η αναθηματική πλάκα του ναού, η έρευνα συνεχίζεται.
«Οι θεότητες του Bayon, μπορούν να συνεχίσουν να χαμογελούν, γνωρίζοντας ότι η ταυτότητά τους θα παραμείνει μυστική. Απτόητοι, από τις υποθέσεις μας, θα συνεχίσουν να διαχέουν την συμπόνια και την προστασία τους, σε ένα νεκρό πια από χρόνια βασίλειο.» Μ. Petrotchenko
Ένας φιλόξενος ναός. Θεοί – φαντάροι – λαϊκοί
Πέρα από τον Βούδα, τον Σίβα και τον Βισνού, εκατοντάδες θεότητες Βουδιστικές και Ινδουιστικές, λατρεύονται εδώ.
Αρκετές από αυτές αφιερωμένες στη μνήμη μελών της βασιλικής οικογένειας ή επιφανών αξιωματούχων.
Ακόμη στο Bayon σε αντίθεση με τις ανάγλυφες απεικονίσεις της πλειονότητας των άλλων ναών, που επιλέγουν θέματα θρησκευτικά και μυθολογικά, στην εξωτερική διακόσμηση, κυριαρχεί η πολεμική ή λαϊκή θεματολογία.
Μεγάλες μάχες και ναυμαχίες εκτυλίσσονται στις επιφάνειες, οι περισσότερες με τους “αιώνιους” εχθρούς Chams, οι οποίοι εύκολα διακρίνονται από το ιδιαίτερο, σαν ανεστραμμένο λουλούδι, κράνος που φορούν.
Και έχει περίοπτη θέση στους τοίχους του, μια ολοζώντανη αφήγηση της καθημερινής ζωής, με ανθρώπους να καλλιεργούν φρούτα και σταφύλια, να τοξεύουν πουλιά
