Ανοιξιάτικη βόλτα για το χαριστικό παζάρι στη Χαλκίδα
Γιώργος Παπαχριστοδούλου
Την πρώτη του ανοιξιάτικη βόλτα βγήκε το χαριστικό ανταλλακτικό παζάρι Αγίας Μαρίνας που στεγάζεται στο κτίριο του Εργατικού Κέντρου Εύβοιας, στην Χαλκίδα.
Το πρωί της Κυριακής, 5 Μαρτίου, σε μια ηλιόλουστη ημέρα, με όρεξη και πολύ μεράκι, η ομάδα του παζαριού άπλωσε ρούχα, παπούτσια και άλλα χρήσιμα αντικείμενα καθημερινής χρήσης, στο πάρκο στην Πυροσβεστική, στη γωνία απέναντι από το θέατρο Παπαδημητρίου. Η ανταπόκριση του κόσμου ήταν ικανοποιητική, όπως ανέφερε εκ μέρους της ομάδας, η Σταυρούλα Γιοβανάκη.
«Θα προσπαθήσουμε, τώρα που ανοίγει ο καιρός, να πάμε και σε άλλες γειτονιές. Στην πλατεία του Αγίου Νικολάου, στον Άγιο Δημήτριο, στην Αγία Μαρίνα από όπου ξεκινήσαμε πριν πέντε χρόνια. Τον πρώτο χρόνο κάναμε εκεί υπαίθριο παζάρι στο πεζοδρόμιο, κάθε Σάββατο. Με πολλή αγάπη και πολλούς φίλους» προσθέτει.
Δίπλα της κάθεται η Μαρία Τελάλη, ενώ σε λίγο φτάνει, αφού διέσχισε την οδό Σιώκου, ο Δημήτρης Αγγελόπουλος, που εργάζεται στον πυροσβεστικό σταθμό της πόλης.
Χαιρετιούνται με θέρμη («Να ένας εθελοντής που είναι παντού!»), ποζάρουν στον φακό, συζητούν για το τι συμβαίνει – τη δουλειά, το παζάρι, την ημέρα.
Σχέση με τη γειτονιά
Μέσα από αυτή την ανταλλαγή καθημερινών και μεγάλων πραγμάτων στον δημόσιο αστικό χώρο, αντιλαμβάνεσαι ότι η συγκεκριμένη πρωτοβουλία, όπως συμβαίνει με αντίστοιχες στην υπόλοιπη χώρα, ειδικά εάν διακρίνονται από συστηματική παρουσία, έχει καλλιεργήσει μια σχέση αλληλοϋποστήριξης με τη γειτονιά, προς την επάνω πλευρά του ιστορικού κέντρου.
Μια σχέση που κάλλιστα θα μπορούσε να επεκταθεί ως σχέση ισοτιμίας προς τους πρόσφυγες που διαβιούν αποκλεισμένοι στη Ριτσώνα, στους οποίους από το παζάρι δόθηκαν παιδικά ρούχα, πέρυσι, τις πρώτες ημέρες, πριν εμφανιστούν οι μηχανισμοί των ΜΚΟ.
Φιλοξενείται, άλλωστε, τα τελευταία τέσσερα χρόνια στο υπόγειο του Εργατικού Κέντρου, με την Σταυρούλα Γιοβανάκη να ευχαριστεί για την υποστήριξη τη διοίκηση και προσωπικά τον πρόεδρο Στέφανο Μπασινά. «Τα ρούχα ήταν πολλά και θέλαμε έναν χώρο για να τα συγκεντρώσουμε» εξηγεί.
Αυτή η σχέση με τον περίγυρο αποτυπώνεται και στον ‘τοίχο της καλοσύνης’, όπως ονομάζεται, μια πρωτοβουλία η οποία επεκτάθηκε τα τελευταία χρόνια σε ολόκληρη την Ελλάδα, άλλοτε με θετικές άλλοτε με αρνητικές προθέσεις και προεκτάσεις.
Στον τοίχο, που βρίσκεται στο πλάι του θεάτρου Παπαδημητρίου, εκεί που κάποτε έστριβαν τα λεωφορεία για να μπουν στον πρώην σταθμό των υπεραστικών ΚΤΕΛ, βρίσκει κανείς τρόφιμα ή ρούχα.
Η μεταβιομηχανική Χαλκίδα
«Ο κόσμος που έρχεται στο παζάρι έχει μεγάλες ανάγκες. Μας επισκέπτονται από τα Ψαχνά, την Αρτάκη, το Βασιλικό, επειδή η Χαλκίδα ήταν μια πόλη βιομηχανική, έκλεισαν τα εργοστάσια και πολλοί άνθρωποι έμειναν άνεργοι. Έρχονται για να βρουν ένα καλό ρούχο. Δεν έχουμε τρύπια, μπαλωμένα, λερωμένα, έχουμε και προσφορές από μαγαζιά. Οπότε σκέφτονται να βρουν εδώ ένα καλό ρούχο και όσα χρήματα έχουν να τα δώσουν για να αγοράσουν τρόφιμα για τα παιδιά τους», επισημαίνει η κα Γιοβανάκη.
Η φιλοσοφία του παζαριού είναι χαριστική-ανταλλακτική «για να μπορέσει και κάποιος που δεν έχει χρήματα ή θέλει να δώσει κάτι, εκτός από ρούχα, να πάρει κι άλλα πράγματα – ένα βιβλίο, ένα περιοδικό».
*Λειτουργεί καθημερινά από τις 10 ως τη 1 το μεσημέρι, στο εργατικό κέντρο (οδός Φριζή 10).
* Στο facebook η σελίδα είναι ‘Χαριστικό ανταλλακτικό παζάρι Αγίας Μαρίνας Χαλκίδας’.
