Μια εμβληματική μορφή του κινηματικού χώρου στα Χανιά που πρωτοστάτησε στη δημιουργία του αυτοδιαχειριζόμενου στεκιού στη Χαλέπα και της κατάληψης Rosa Nera, ο αναρχικός Βαρδής Τσουρής πέθανε σε ηλικία 65 ετών μετά από μάχη που έδωσε για δύο χρόνια με τον καρκίνο.
Η κηδεία του έγινε την Παρασκευή στις 3 το μεσημέρι, στον
Λιβαδά στο Ανατολικό Σέλινο, από όπου και κατάγονταν.
Παράκληση της οικογένειας ήταν να μην κατατεθούν στέφανα, αλλά να ενισχυθεί η «Κοινωνική κουζίνα Χανίων».
Αναδημοσιεύουμε απο την εφημερίδα ΑΓΩΝΑΣ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ:
Ερρίκος Φινάλης, δημοσιογράφος:
“Μόλις έμαθα ότι πέθανε ο Βαρδής Τσουρής, αναρχικός αγωνιστής από τα Χανιά, ευρύτατα σεβαστός για τη συνεπή και ασυμβίβαστη στάση της ζωής του επί δεκαετίες. Συλλυπητήρια στην οικογένειά του, τους συντρόφους του, τους φίλους του…
Τον γνώρισα το 1982, σε μία από τις (πολλές) δικαστικές περιπέτειές του. Ήμουν πρωτοετής τότε στο Ρέθυμνο, και μου ανακοινώνουν οι μεγαλύτερες συντρόφισσες της πάλαι ποτέ ΠΠΣΠ, που με ντάντευαν: «Αύριο πάμε Χανιά, έχει δίκη ο Βαρδής». Ποιος είναι αυτός, τις ρώτησα. «Ένας αναρχικός. Θα δεις». Ψαρωμένος, δεν μίλησα, αν και αναρωτιόμουν γιατί κάνουμε τέτοια πανκινητοποίηση για έναν αναρχικό. Την επόμενη μέρα κινήσαμε, με ΚΤΕΛ, αυτοκίνητα, μηχανάκια, όλοι για Χανιά. Και είδα. Τον άνθρωπο, και την εκτίμηση όλων, από κάθε «ρεύμα» του κινήματος κι από σύμπασα σχεδόν την κοινωνία. Έφυγα από την Κρήτη και έκτοτε δεν τον ξανασυνάντησα, αλλά ούτε ξέχασα την εντύπωση που μου έκανε. Δεν ξέχασα και το μάθημα που μου έδωσαν, χάρη στον Βαρδή, οι συντρόφισσες μου: ακόμη κι αν διαφωνούμε με κάποιον σε πολλά, όταν είναι τίμιος αγωνιστής και διώκεται από τον αντίπαλο δεν τον αφήνουμε μόνο.
Δημοσθένης Χριστόπουλος, δημοσιογράφος:
“Έφυγε πριν λίγο από την ζωή ο ΒαρδήςΤσουρής, ένας από τους πιο αξιοσέβαστους αγωνιστές του αντικαπιταλιστικού κινήματος, ένας σύντροφος που απλά και μόνο μια συζήτηση μαζί του ήταν ικανή να σε εμπνεύσει για καιρό. Χαρακτηριστική φιγούρα των Χανίων και της κατάληψης Ρόζα Νέρα, ένας χρυσός συνδυασμός λαϊκότητας και επαναστατικής φύσης, ψυχραιμίας και ζωντάνιας, απλότητας και σύνθετης σκέψης, ο Βαρδής δεν θα ήταν υπερβολή να ειπωθεί πως υπήρξε η επιτομή του αναρχικού.
Κυρίως όμως, υπήρξε η ζωντανή απόδειξη πως το να αγωνίζεσαι δεν είναι μια «επένδυση» σε ένα αδιευκρίνιστο αύριο αλλά ένα κέρδος στο εδώ και στο τώρα, πως μέσα στο πιο καταπιεστικό περιβάλλον μπορεί να ξεπροβάλει μια νέα μορφή ανθρώπου, να δομηθεί ένας άνθρωπος που δεν μπορεί να υποδουλωθεί, δεν μπορεί να ελεγχθεί, δεν μπορεί να εξουσιαστεί από τίποτα και από κανέναν γιατί αυτός ο νέος κόσμος που κουβαλάει στην καρδιά του καθορίζει κάθε σκέψη του και κάθε επιθυμία του και γι’ αυτό τον λόγο θα ζήσει και θα πεθάνει ελεύθερος. Όχι γιατί θα πετύχει απαραίτητα ο αγώνας του αλλά ακριβώς επειδή αγωνίζεται…
Αντίο σύντροφε. Οι μαυροκόκκινες σημαίες που σηκώνονται στον αέρα από εδώ και στο εξής θα ανεμίζουν και για πάρτη σου.”
Γιάννης Ανδρουλιδάκης, δημοσιογράφος:
“Ο Βαρδής Τσουρής θα είναι μαζί μας σε κάθε αγώνα που σηκώνεται για την ανεξαρτησία του κόσμου, σε κάθε μαυροκόκκινη σημαία που ανεμίζει, σε κάθε σπασμό του νέου κόσμου που κουβαλάμε στην καρδιά μας και που αξίζει να αγωνιζόμαστε μόνο και μόνο για να συνεχίσουμε να τον κουβαλάμε.
Στους συντρόφους και τις συντρόφισσές του, στη σύντροφό του, στα αγόρια και τα κορίτσια της Rosa Nera, μεταφέρουμε την οδύνη, τα συλλυπητήρια και την αλληλεγγύη μας.
Αντίο ακριβέ σύντροφε, μέχρι την ελευθερία!
-Βαρδής Τσουρής.
-Παρων!”
Δημήτρης Πατέλης, καθηγητής Πολυτεχνείου Κρήτης:
“Καλό σου δρόμο αλύγιστε φίλε και σύντροφε! Εμείς θα συνεχίσουμε να αναζητούμε όσα αφήσαμε ημιτελή και ανεξιχνίαστα στην αλησμόνητη επικοινωνία μας. Και δεν πρόλαβα να σου δώσω το βιβλίο που λέγαμε στην κουβέντα που αφήσαμε ανολοκλήρωτη…
Είναι γνωστή δημόσια η εξαιρετικά κριτική σχέση μου προς την ιδεολογία και πρακτική της αναρχίας. Με το Βαρδή είχα την τύχη να βρεθούμε αντάμα σε πολλούς αγώνες στα Χανιά. Ήταν χαρά η επικοινωνία μαζί του, όσες διαφωνίες και αν μας χώριζαν. Άνθρωπος τίμιος, ακέραιος, γενναίος, ευθύς, ανιδιοτελής και ανεπιτήδευτος.”
Κώστας Ντουντουλάκης:
Συμμαθητές στο Λύκειο, ξανασμίξαμε την περίοδο 1989-93 από διαφορετικές ιδεολογικοπολιτικές αφετηρίες στο αντιβασικό κίνημα.
Μετά συνδικαζόμασταν το 1993 στο Ρέθυμνο επί τρεισήμισι μήνες μαζί με άλλους 25 συναγωνιστές για τα γεγονότα της αντιβασικής εξέγερσης της 23/24 Ιουλίου 1990 του λαού των Χανίων …
Πραγματικός ιδεολόγος, πάντα νηφάλιος συζητητής με επιχειρήματα και αταλάντευτος αγωνιστής.¨
Με ριζίτικα τραγούδια να ακούγονται συνεχώς δίπλα στο φέρετρό του στο σπίτι του στα Χανιά…
Με ριζίτικα που τόσο αγάπησε, το αποψινό ξενύχτι, η στερνή συντροφιά, το ξόδι ως την αυριανή πολιτική κηδεία του στο ορεινό ιστορικό χωριό καταγωγής του στον Λιβαδά Σελίνου.
Όπως ήταν η επιθυμία και όπως ταίριαζε στην στάση ζωής του. Πού τον έχανες, πού τον έβρισκες ή να τριγυρνά στα ψηλά βουνά, στη χανιώτικη Μαδάρα από τη μιαν άκρη ως την άλλη, ή με βιβλίο στο χέρι ή στους κοινωνικούς αγώνες!
Θα ζεις στις καρδιές μας Βαρδή πάντα!…”
Μιχάλης Μινουδάκης:
“Βαρδής Τσουρής,
Προσωπικά, αποχαιρετώ έναν άνθρωπο, που ποτέ δεν συμφωνήσαμε μα συνάμα, ποτέ δεν κακοποιήσαμε τη σχέση μας από αυτή την μη συμφωνία.
Ήξερε και ήξερα ότι η Κρήτη είναι…εξ αδιαιρέτου…
Είχε ένα αληθινά αναρχικό ήθος, ίσως και γω μια κάπως καθαρή, ορθόδοξη ματιά.
Γεια σου Βαρδή!
Ο Θεός (εντάξει Βαρδή, ο Θεός μου) να σε αναπαύει!”
Η ανακοίνωση για τον θάνατό του που εξέδωσε το Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα, στην οποία αναφέρει:
Πολλές φορές διαφωνήσαμε σε ζητήματα τακτικής ή πολιτικής συγκυρίας,
αλλά πάντα βρισκόμασταν στην ίδια πλευρά του οδοφράγματος. Όπως ήταν
φυσικό ως αναρχικός αγωνιστής βρέθηκε αντιμέτωπος πολλές φορές με την
εκδικητική και κατασταλτική μανία του κράτους. Και κέρδισε να είναι
δίπλα του όχι μόνο οι σύντροφοί του, αλλά πολλοί περισσότεροι φορείς και
συλλογικότητες της πόλης.
Παρά την μακροχρόνια ταλαιπωρία του από τον καρκίνο, συνέχισε να δίνει το παρόν σε όλες τις μάχες.
Τελευταία συναντηθήκαμε στα αντιφασιστικά συλλαλητήρια ενάντια στα νέα γραφεία- ορμητήρια των νεοναζί της Χρυσής Αυγής.
Η
σκέψη μας βρίσκεται στους δικούς του ανθρώπους και τους συντρόφους του
της κατάληψης, Rosa Nera, που αυτή την περίοδο επιβουλεύονται
επιχειρηματικά συμφέροντα. Σε όλους τους αγώνες που έχουμε μπροστά μας, η
δράση του αφήνει το αποτύπωμά της!
Καλό ταξίδι σύντροφε!
Η ανάμνησή σου θα μας συνοδεύει στους αγώνες για μία κοινωνία χωρίς φτώχεια, πόλεμο, ρατσισμό.”
