Γράφει ο Νίκος Ιωάννου
Μπορεί να είναι κανείς δολοφόνος δικτάτορας και ταυτόχρονα να είναι και αντιφασίστας;
Φυσικά και μπορεί! Αν είναι ο Πούτιν, μπορεί να είναι ό,τι θέλει!
Ο Πούτιν συγκεντρώνει εκατοντάδες χιλιάδες στρατιώτες και χιλιάδες πολεμικές μηχανές στα σύνορα με την Ουκρανία, στα πλαίσια του σχεδίου του για προσάρτηση αυτής της χώρας.
Ο Πούτιν, αυτό το κατάλοιπο του χειρότερου κομματιού του απεχθούς σοβιετικού καθεστώτος, ονειρεύεται τον εαυτό του αυτοκράτορα της Ευρώπης.
Ετοιμάζεται να μακελέψει Ουκρανούς και να στείλει βορά στα κανόνια “δικούς του” Ρώσους γι’ αυτόν τον σκοπό και θέλει να πιστέψουμε όλοι εμείς, τα εκατομμύρια που τον παρακολουθούμε ότι η Ουκρανία έχει φασιστικό κίνημα και ότι αναλαμβάνει αυτός να το συντρίψει!
Σιγά ρε Πούτιν! Μήπως έχεις και τίποτα χάντρες γυαλιστερές να μας πουσάρεις, σε μας τα καημένα τα αμερικανάκια;
Κατά τον εικοστό αιώνα, αυτό το καταπιεστικότατο σοβιετικό καθεστώς και τα καταπιεστικά καθεστώτα-δορυφόροι του, έκαναν τόσο, μα τόσο κακό στην ιδέα του δημοκρατικού κοινωνικού μετασχηματισμού, στην ιδέα της κοινωνικής επανάστασης!
Θυμάμαι το 2000 που είχαμε πάει σαν αναρχικοί από την Ελλάδα στην Πράγα για την αντιπαγκοσμιοποιητική διαδήλωση, και στη θέα των σημαιοφόρων ομάδων μας, παρότι διευκρινίζαμε πως δεν είμαστε του κομμουνισμού, οι άνθρωποι έντρομοι κλειδαμπαρώνονταν στα σπίτια και στα μαγαζιά τους.
Το ίδιο φαντάζομαι θα συνέβαινε και στην Ουκρανία αν πηγαίναμε τότε. Την ίδια κατάσταση αντιμετώπιζαν σύντροφοι σε όλες τις πρώην κομμουνιστικές χώρες, όπως μας διαβεβαίωσαν Βούλγαροι αναρχικοί σε επίσκεψή μας στη Σόφια το 2017.
Έτσι, μπορούμε πολύ καλά να καταλάβουμε πώς οι ακροδεξιοί κατάφεραν να κλέψουν τη λαϊκή εξέγερση του Μαϊντάν το 2014, μια εξέγερση κατά του διεφθαρμένου και καταπιεστικού καθεστώτος του φιλορώσου Γιανουκόβιτς (ο οποίος έφυγε νύχτα).
Ωστόσο εκεί υπάρχει ένας λαός, μια κοινωνία, ένας πληθυσμός και είναι ντροπή για οποιαδήποτε Αριστερά στην Ευρώπη να κλείνει το μάτι στον μακελάρη Πούτιν, μόνο και μόνο για να δείξει τον αντιαμερικανισμό της και τον «αντιδυτικισμό» της γενικώς.
Τα αυτιά μας ανοικτά, λοιπόν, στα τύμπανα πολέμου στα σύνορα Ουκρανίας-Ρωσίας.
Τα μάτια μας ανοικτά στους πολεμοκάπηλους αυτού του κόσμου.
Όχι μόνο στους πολεμοκάπηλους που βρίσκονται κάπως μακριά μας (το μακρυά μας, είναι μόνο μια κουβέντα για την Ουκρανία) αλλά και στους πολεμοκάπηλους που είναι εδώ μπροστά μας. Ο πρωθυπουργός μας, ο Κυριάκος Μητσοτάκης, που θεωρεί την άμυνα της χώρας μας αυτοσκοπό και γι’ αυτό σπρώχνει τα δισεκατομμύρια που μαζεύει από τον λαουτζίκο σε φρεγάτες και αεροπλάνα.
Μαζί βεβαίως με τους λακέδες του, τύπου ΣΚΑΪ, που μοιάζει λες και βλέπεις τουρκικό κανάλι, αφού μας δείχνει με διαρκή ανταπόκριση μέχρι και πού κατουράει ο Ερντογάν, θέλοντας να μας πείσει ότι οσονούπω επελαύνει για να μας τουρκέψει! Και πώς θα γλιτώσουμε χωρίς Dassault Rafale και Belharra;
Αν στο μυαλό μας είναι μόνο ο πόλεμος, από τη Μαύρη Θάλασσα στο Αιγαίο, λίγος είναι ο δρόμος!
