από συντρόφισσες/οι – athens.indymedia.org
Αποχαιρετισμός στην Νάντια
Για την Νάντια που ήμασταν πάντα μαζί. Tο μάτι και το χέρι μας στον ώμο μας. Σε όλες τις μεγάλες μας διασταυρώσεις. Aχαρνών και Χέυδεν, Πατησίων και Αγίου Μελετίου, Aλκιβιάδους και Παιωνίου, Στουρνάρη και Σπύρου Τρικούπη, πάντα αθόρυβα και πάντα πολύ σημαντικά. 1η Ιούνη 2020.
Η συντρόφισσα αντιφασίστρια Νάντια Λάσκου πέθανε. Ήταν μόλις 47 χρόνων. Τους τελευταίους μήνες αντιμετώπιζε πολύ σοβαρά προβλήματα υγείας, τα οποία δεν μας άφησαν να σταθούμε ουσιαστικά στο πλάι της και να την συντροφέψουμε όπως θα θέλαμε.
Από νεαρή ηλικία συμμετέχει, στηρίζει και δίνει το δικό της χρώμα σε κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες, στέκια και καταλήψεις του αναρχικού, αντιεξουσιαστικού και ανταγωνιστικού κινήματος (πορείες, ομάδες αυτομόρφωσης, συζητήσεις, συνελεύσεις, παρεμβάσεις).
Το 1995, σε αντιφασιστική πορεία ενάντια στην χρυσή αυγή (με αφορμή το άγριο μαχαίρωμα του 19χρονου Γ. Σταθόπουλου από τον ακροδεξιό Θ. Μανώλογλου), βρίσκεται στο έδαφος ποδοπατημένη και χτυπημένη από τους μπάτσους (η διαδήλωση χτυπήθηκε από την αστυνομία στη συμβολή της Πατησίων με την Κοδριγκτώνος), στο πλάι της αγωνίστριας Μέλπως Κορωναίου, η οποία δέχεται δολοφονικά χτυπήματα στο κεφάλι από τον χρυσαυγίτη αστυνομικό (εκτός υπηρεσίας) Βασίλη Αθανασόπουλο (με το παρατσούκλι Χάρος) και αργότερα διοικητή αστυνομικού τμήματος, υποψήφιου πολιτευτή με την χ.α και προσωπικού φρουρού του Ν. Μιχαλολιάκου.
Δημιουργική και σκανδαλιάρα, παθιασμένη με την φωτογραφία (την οποία σπούδασε στο ΤΕΙ Αθήνας), συντροφεύει με εκθέσεις της, διάφορα στέκια και καταλήψεις του αντιεξουσιαστικού χώρου, ως χειρονομία αλληλεγγύης και αντίστασης. Αντισυμβατική, χαρίζοντας μεγάλη αγάπη στα ζώα και ιδιαίτερα στα σκυλιά, με τα οποία μοιράζεται την καθημερινή της ζωή ως το τέλος, προτιμά συχνά να συνυπάρχει με βιβλία, μουσικές, λουλούδια, ζωγραφικές και ποιήματα. Δεν είναι λίγες οι φορές που μοιράστηκε με πολλούς και πολλές από εμάς, δικά της ποιήματα, κείμενα, αφορισμούς.
Το 2016 δοκιμάζεται σκληρά από τον αιφνίδιο θάνατο του συγκατοίκου της αναρχικού Παύλου Ναθαναήλ, από τους πρώτους ολικούς αρνητές στράτευσης. Είχε προηγηθεί μια σημαντική περίοδος που πλούτισε με χαρά και δοτικότητα και τους δύο. Η ίδια ξεκινάει την προσπάθεια να διασώσει, μαζί με φίλους και παλαιότερους συντρόφους του Παύλου, τη μνήμη και τους αγώνες του.
Σε κυκλώνουμε με την αγκαλιά που δεν μπορέσαμε να σου δώσουμε λίγο πριν, Νάντια. Μας λείπεις ήδη, στο μέλλον θα μας λείπεις χειρότερα.
